Ανεβαίνοντας προχθές μεσημέρι την οδό Στουρνάρη, από Πατησίων προς την πλατεία Εξαρχείων, το ''τοπίο'' μού έφερνε στο νου σκηνές βομβαρδισμένης πόλης από τους Γερμανούς ή τους Συμμάχους – αδιάφορο – ασπρόμαυρης (αμερικάνικης…) πολεμικής ταινίας του ΄60…(μπορεί και συνειρμούς από την οδό Κοραή κατά τα εμφυλιο-Δεκεμβριανά του ΄44…).Μαυρίλα παντού, από τον καταστραμμένο γωνιακό Παπασωτηρίου, τα παραβιασμένα ρολά του Beer Academy, το ολοσχερώς κατακαμένο Πλαίσιο, το λιωμένο οδόστρωμα στη συμβολή με την οδό Τζωρτζ, …τα διαλυμένα και λεηλατημένα μαγαζιά κινητής τηλεφωνίας, Η/Υ, κτλ., τους γραμμένους
συνθήματα λερούς τοίχους του κτηρίου του Πολυτεχνείου, το κουφάρι ενός καμένου αυτοκινήτου, τα κλειστά περίπτερα… Ανείπωτη θλίψη και ντροπή για τις εικόνες της καταστροφής… Τα μόνα ανοιχτά και σώα (!) που θυμάμαι: ένα σαντουϊτσάδικο, το υπόγειο ουζερί, δυο αναγομώσεις μελανιών, ο ''παλιός'' Παπασωτηρίου και καν δυο μαγαζιά με αναλώσιμα Η/Υ… κι οι εργάτες που πέταγαν τα καμένα από τους πάνω ορόφους του Πλαίσιου… Αν ρωτήσεις το γιατί …άστο, περιγράφηκε αδρά στα της προηγούμενης εβδομάδας αντίστοιχα posts.Και κάπου εδώ μού κολλάει (δες εδώ) το:''Μην ακούσετε ούτε μία γνώμη. Θα σας σκοτίσουν. Δεν θα διαφωτίσουν. Δείτε τις εικόνες όσων έγιναν. Αισθανθείτε τες. Νιώθετε ότι είναι έργα του Καλού ή του κακού; Η καρδιά θα δώσει την απάντηση. Τα λοιπά είναι σοφιστείες.''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου