Κάλαντα!

Τα κάλαντα των Χριστουγέννων από τη Νανά Μούσχουρη. Καλά Χριστούγεννα και του χρόνου!Δες κι εδώ.
25-12-2012 Τρεις ληστείες σε παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα...

Όταν Ελληνίδα βουλευτής αποκαλεί τα Σκόπια «Μακεδονία» ...

Έσκασε κι αυτό!...Μετά τις συνεντεύξεις στην κρατική τηλεόραση των Σκοπίων περί "Μακεδονίας" κτλ. έτερου βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης (δες εδώ), και η Ιωάννα Γαϊτάνη, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας  στην εφημερίδα «Nova Makedonija» δήλωσε - άκουσον, άκουσον,...- ότι η διαφορά ανάμεσα σε Ελλάδα και Σκόπια για το όνομα οφείλεται στους Έλληνες καπιταλιστές! Είπε μεταξύ των άλλων (δες εδώ, εδώ, εδώ) ότι : «Επιτρέψτε μου να πω ότι άτομα από τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχαν σε δηλώσεις στη χώρα σας το 2010 και υπήρξε προσκεκλημένος από το κόμμα στην κρατική τηλεόραση ο οποίος χρησιμοποίησε το όνομα που χρησιμοποιείται εσείς: Μακεδονία.Εγώ νομίζω ότι το πρόβλημα δεν έγκειται μόνον στο όνομα. Εάν τα πράγματα είχαν έτσι και εάν τα πράγματα ήταν τόσο απλά, τότε δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Πίσω από το ζήτημα της ονομασίας υπάρχει η επέκταση της οικονομίας της Ελλάδας.Η Ελλάδα επιχειρεί να καταστεί υπερδύναμη στα Βαλκάνια και επιχειρεί να επεκταθεί σε όλη την περιοχή της Βαλκανικής Χερσονήσου. Αιτία γι’ αυτό που συμβαίνει με το όνομα είναι τα συμφέροντα των Ελλήνων καπιταλιστών στη Μακεδονία. Το όνομα συνιστά απλά άλλοθι και χρησιμοποιείται ως προκάλυμμα προκειμένου να καλυφθούν άλλα πράγματα που συμβαίνουν» (...) Είναι που είναι ανιστόριτοι οι σκοπιανοί ηγέτες (δες κι εδώ, εδώ, εδώ, αλλά κι εδώ...), μα και η κυρία Ελληνίς βουλευτής η οποία και εμένει (δες εδώ) στην άποψή της; Μεγάλη η "αριστερή (της) αγκύλωση", αν μη τι άλλο- κι απ΄ ότι φαίνεται σιγά-σιγά πέφτουν οι μάσκες από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης...
18-12-2012 Την απέλαση της βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ ζητά η ΧΑ
19-12-2012 Ταξικό πρόβλημα το Σκοπιανό!
19-12-2012 Γαϊτανάκι προκλήσεων από τα Σκόπια...
20-12-2012 Γιάννα Γαϊτάνη: Η τροφός του ναζισμού των Σκοπίων
20-12-2012 Περί "Μακεδονικού" και άλλων τινών...

Περί αξιοκρατίας εν Ελλάδι κι άλλων ανεκδότων...

Διαβάζω και δεν εκπλήσσομαι...Λέει μεταξύ των άλλων ο διακεκριμένος Έλληνας διαστημικός φυσικός και ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής στη συνέντευξή του στην εφ. Καθημερινή: (...)"Μου κάνει τρομερή εντύπωση η στάση των πολιτικών. Είναι παραλογισμός και αδικία ότι σήμερα έχουμε πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους από τον ιδιωτικό τομέα και όλοι οι πολιτικοί λένε “δεν μπορούμε να αγγίξουμε τον δημόσιο υπάλληλο”. Αν στο εξωτερικό ένας πολιτικός έδειχνε τέτοια μεροληψία, δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε μία ημέρα. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις με τη συνέργεια των πολιτικών εκμεταλλεύονται τον υπόλοιπο κόσμο. Η κρίση είναι ηθική γι’ αυτό είναι δύσκολο να είναι κανείς αισιόδοξος για το μέλλον». – Στην Αμερική δεν γίνονται πολιτικές παρεμβάσεις; – Παρεμβάσεις γίνονται, καταστρατήγηση της αξιοκρατίας δεν γίνεται. Δεν έχει σημασία αν είσαι γιος του καθηγητή αλλά αν αξίζεις. Η πιο αδιάσειστη απόδειξη είναι η δική μου πορεία. Ημουν ένας ξένος φοιτητής, γιος ενός μετανάστη εστιάτορα. Τι μέσο μπορούσα να έχω; Η χώρα αυτή προοδεύει γιατί ευνοεί το ταλέντο."(...)Και αλλού: "Υπάρχουν τα ευρωπαϊκά προγράμματα από όπου μπορείς να αντλήσεις χρήματα. Η Ελλάδα ξοδεύει 0,5% του ΑΕΠ για έρευνα όποτε το θυμηθεί. Ο μέσος όρος της Ευρώπης είναι 2% και στον ΕΣΕΤ προωθούμε ένα δεκαετές σχέδιο δράσης που προϋποθέτει αύξηση του ποσοστού χρηματοδότησης στο 1,5 % έως το 2020. Αυτό όμως πρέπει να επιβεβαιωθεί από την παρούσα κυβέρνηση. Μπορούν να βρεθούν κονδύλια και από τον ιδιωτικό τομέα. Δυστυχώς όμως λιγότερο από το 30% της χρηματοδότησης της έρευνας στην Ελλάδα προέρχεται από ιδιωτικά κονδύλια. Στην Ευρώπη ο μέσος όρος είναι 60%, στην Αμερική 65% και στην Ιαπωνία και τη Φινλανδία 70%. Αυτό είναι και θέμα του εκπαιδευτικού συστήματος. Oι καθηγητές εδώ δεν τολμούν να δεχθούν χρήματα από τη βιομηχανία για να πραγματοποιήσουν μια ερευνητική εργασία γιατί θεωρούν ότι δεν επιτρέπεται για ιδεολογικούς λόγους. Αυτή βέβαια είναι μια νοοτροπία του προηγούμενου αιώνα που βρίσκεται εδώ και καιρό στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας. Αν δεν υπάρξει ιδιωτικός τομέας με καλή τεχνολογία να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, να πληρώσει φόρους πώς θα χρηματοδοτηθεί ο δημόσιος τομέας;"(...)Κι ένα τελευταίο. Στο ερώτημα αν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν, απαντά:" Ο Μητρόδωρος, ο Χίος φιλόσοφος του 4ου π.Χ αιώνα είχε γράψει ένα σύγγραμμα «Περί Φύσεως». Ελεγε λοιπόν ότι το να υποθέσει κανείς ότι η ζωή εμφανίστηκε μόνο στη Γη είναι το ίδιο με το να πει ότι από όλους τους σπόρους που έσπειρε ο γεωργός στο χωράφι, φύτρωσε μόνο ένας. Αυτή είναι και η θέση της επιστήμης. Υπάρχουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια πλανήτες. Το να υποθέσει κανείς ότι μόνο στη Γη υπάρχει βιολογική δραστηριότητα νομίζω ότι δεν είναι λογικό. Ακόμα και στα διαστρικά νέφη υπάρχουν αμινοξέα που είναι η πρώτη ύλη για τη δημιουργία βιολογικής δραστηριότητας. Το πρόβλημα είναι ότι το Διάστημα είναι σχεδόν άπειρο και οι αποστάσεις είναι τεράστιες. Τεχνολογικά λοιπόν δεν έχουμε τη δυνατότητα να δώσουμε σήματα ζωής ώστε να μας ανακαλύψουν. Στα 4,5 δισ. χρόνια της ύπαρξης του ηλιακού μας συστήματος μόνο τα τελευταία εκατό χρόνια έχουμε δώσει σήματα ζωής, εκπέμποντας ραδιοκύματα τα οποία είναι τόσο ελάχιστης έντασης σε σχέση με το πιο κοντινό άστρο -το Α του Κενταύρου- που θα χρειαζόταν μια αντέννα με διαστάσεις από τον Ηλιο μέχρι τη Γη για να πιάσουν κάποιο σήμα. Υποθέτουμε όμως ότι εκείνοι μπορεί να είναι πολύ πιο προηγμένοι τεχνολογικά και να έχουν τη δυνατότητα να μας παρατηρήσουν με τρόπο που εμείς δεν ξέρουμε. Φυσικά όλα αυτά περί ιπτάμενων δίσκων είναι παρανοήσεις..." Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ.

Mαθητικός διαγωνισμός EUSO 2013

Το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012 στα κατά τόπους Εργαστηριακά Κέντρα Φυσικών Επιστημών (ΕΚΦΕ) πραγματοποιήθηκαν οι τοπικοί διαγωνισμοί για την επιλογή δύο τριμελών ομάδων μαθητών για την 11η Ευρωπαϊκή Ολυμπιάδα Επιστημών «EUSO 2013» που θαδιεξαχθεί το Μάρτιο 2013 στο Λουξεμβούργο (δες κι εδώ). Ο Διαγωνισμός διοργανώνεται από την Πανελλήνια Ένωση Υπευθύνων ΕΚΦΕ (ΠΑΝΕΚΦΕ) και τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας. Οι τοπικοί μαθητικοί διαγωνισμοί αποτελούν την πρώτη φάση  για την επιλογή της τριμελούς ομάδας (ή ομάδων) από το κάθε ΕΚΦΕ που θα συμμετάσχει στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό «EUSO 2013» (περισσότερα εδώ κι εδώ). Στο εργαστήριο του ΕΚΦΕ Χαλανδρίου και στο εργαστήριο του 2^ου  ΓΕΛ Χαλανδρίου έγινε ο τοπικός μαθητικός διαγωνισμός των σχολείων αρμοδιότητας των ΕΚΦΕ Χαλανδρίου και ΕΚΦΕ Ν. Ιωνίας. Συμμετείχαν ομάδες από 35 Λύκεια (περίπου τα μισά της Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Β΄ Αθήνας). Από τους  μαθητές  ζητήθηκε  διεξάγουν με επιτυχία πειραματικές δραστηριότητες που απαιτούν τη δυνατότητα μελέτης και εφαρμογής οδηγιών σε εργαστηριακό περιβάλλον, την κατανομή αρμοδιοτήτων και την αρμονική συνεργασία σε όλα τα στάδια της πειραματικής διαδικασίας, με την κάθε πειραματική δραστηριότητα περιλαμβάνει τα ακόλουθα στάδια:

Α) Μελέτη του θεωρητικού πλαισίου και του σχεδιασμού του πειράματος, με τη βοήθεια φύλλου εργασίας.

Β) Τη σύνθεση της πειραματικής διάταξης, τη διεξαγωγή του πειράματος και την καταγραφή των πειραματικών δεδομένων, σύμφωνα με τις οδηγίες του φύλλου εργασίας.

Γ) Τη επεξεργασία των πειραματικών δεδομένων, τη σχεδίαση γραφημάτων, τον υπολογισμό μεγεθών, τη διαμόρφωση συμπερασμάτων και τη σύγκριση με τις θεωρητικές προβλέψεις, σύμφωνα με τις ερωτήσεις του φύλλου εργασίας.

Τα θέματα που διαγωνίστηκαν οι μαθητές ήταν τα εξής :

- Στη Φυσική : Υπολογισμός της ταχύτητας σφαίρας από τη μέτρηση του βεληνεκούς στην οριζόντια βολή.

- Στη  Χημεία: Πυροχημική και υγροχημική ανίχνευση μεταλλικών ιόντων.

- Στη  Βιολογία : Μελέτη της επίδρασης της θερμοκρασίας στη δράση της καταλάσης. Μικροσκοπική παρατήρηση και απεικόνιση υλικού γλυκοπατάτας.
22-2-2013 Αποτελέσματα Πανελλήνιου Διαγωνισμού EUSO 13

Πρωταθλήτρια κόσμου στο πόλο η εθνική νεανίδων!

Το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υδατο-σφαίρισης Νεανίδων που διεξήχθη στο Περθ της Αυστραλίας κέρδισε η εθνική μας ομάδα νεανίδων, η οποία επικράτησε με σκορ 9-5 της Ουγγαρίας στον τελικό και ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Η ελληνική ομάδα απέδειξε ότι είναι η κορυφαία σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία, κατακτώντας μετά τον ευρωπαϊκό και τον παγκόσμιο τίτλο, και στις δύο περιπτώσεις με άνετες νίκες επί της Ουγγαρίας. Οι παίκτριές μας διατήρησαν τον πλήρη έλεγχο της αναμέτρησης σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.Η εθνική ομάδα των εφήβων, στο ίδιο πρωτάθλημα, κατέλαβε την πέμπτη θέση. Περισσότερα εδώ.

H Κύπρος στο "Μνημόνιο"...

Και η Κύπρος, φευ, στις "δαγκάνες" της Τρόικα...Αλλά ο (κομμουνιστής) Πρόεδρος Δ. Χριστόφιας επιδεικνύει διαφορετική συμπεριφορά  από τον ημέτερο σοσιαλιστή(!) π. πρωθυπουργό ΓΑΠ... Υποστηρίζει δακρύων ότι: «Από τη στιγμή που υποχρεωθήκαμε να προσφύγουμε στο Μηχανισμό Σταθερότητας, γνωρίζαμε ότι τα περιθώρια αλλαγών στις απαιτήσεις και τους όρους της τρόικας δεν θα ήταν απεριόριστα» (δες εδώ, εδώ).Και στο κατόπι του η Συνομοσπονδία Εργαζομένων Κύπρου (ΣΕΚ) δέχεται ότι (δες εδώ): «Οι κρίσιμες ώρες που διέρχεται η κυπριακή οικονομία επιβάλλουν εγρήγορση, συνυπευθυνότητα και συναντίληψη ως προς τη διαχείριση της κάθε επόμενης ημέρας.Το συνδικαλιστικό κίνημα της Κύπρου όλη αυτή την περίοδο υπέδειξε υπευθυνότητα διαφυλάττοντας την εργατική ειρήνη και την εργασιακή ομαλότητα. Αυτήν την δύσκολη ώρα καλούνται οι κοινωνικοί εταίροι, (κυβέρνηση και εργοδότες), να εκτιμήσουν σωστά τη σοβαρότητα των συνδικάτων και να στοχεύσουν σε πολιτικές μέγιστης συναίνεσης. Η εδώ παρουσία της Τρόικα και η εφαρμογή του μνημονίου δεν μπορούν να είναι η αφορμή για καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων ή για παραβίαση άλλων ωφελημάτων και όρων εργοδότησης.». Προσεγγίσεις διαφορετικές τόσο από τους κραυγάζοντες, τότε και σήμερα, Έλληνες πολιτικούς αργηγούς (και του νυν πρωθυπουργού συμπεριλαμβανόμενου... αργηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης το 2010), των "Αγανακτισμένων, εμού του ιδίου... Αλλά και των αγκυλωμένων κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών των ΓΣΕΕ & ΑΔΕΔΥ (δες κι εδώ) και του "λαϊκού" ΠΑΜΕ - που οι νεκροί της Marfin τους στοιχειώνουν (δες εδώ). Α, η Κύπρος, εκτός από κομμουνιστή Πρόεδρο (δες κι εδώ), έχει και βεβαιωμένα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου...

Αναμνήσεις ενός "επαναστάτη"...

...ή όταν η Χρυσή Αυγή γίνεται "Αυγή"... «Τον Δεκέμβριο του 2008 ένας μαλάκας μπάτσος δολοφόνησε ένα 16χρονο παιδί (δες εδώ, εδώ, εδώ). Τον Δεκέμβριο του 2008 ένας κακός ''υπάλληλός'' μας, που του είχαμε αναθέσει (και τον πληρώναμε με τους φόρους μας) για να προστατεύει όλους εμάς, σκότωσε έναν από εμάς. Την ίδια νύχτα συναντηθήκαμε στην κατάληψη, και λίγες ώρες μετά γεμίσαμε τους δρόμους διαδηλώνοντας κατά της δολοφονίας και κατά του κράτους(!). Εκεί, όταν 200 οι μέσα αποφασίζαμε και για τους 6 χιλιάδες ''χρήσιμους ηλίθιους'' που ήταν απέξω, η Ν. φώναξε μοναχή να μην ρίξουν πέτρες, αλλά όποιος θέλει να ρίξει γιαούρτια. Την βία κάποιων κρατικών υπαλλήλων δεν την κυνηγάς με βία. Αυτή η πρόταση δεν άρεσε στους υπόλοιπους. Μετά στην πορεία, κάποιοι από εμάς άρχισαν να σπάνε τράπεζες, να την πέφτουν στους αστυνομικούς να κρύβονται ανάμεσα μας στην πορεία και να ξαναβγαίνουν. Παρατηρούσα αξιοπερίεργα, πάρα πολλά παιδιά με παντελόνια και φούτερ των 170 ευρώ, να κάνουν την επανάσταση τους ρίχνοντας πέτρες και βρίζοντας μπινελίκια στους μπάτσους και στους αστυνομικούς (δες κι εδώ). Και μετά, το πλήθος, οι πολλοί, τα γυναικόπαιδα, οι χρήσιμοι ηλίθιοι, συνειδητοποιώντας τον άχαρο ρόλο τους και νιώθοντας ότι η πορεία δεν ήταν τελικά αυτή για την οποία είχαν έρθει, έφυγαν. Και οι υπόλοιποι να κατεβάζουμε τα κομματικά πανό και να κάνουμε αλυσίδες για να βγουν τα παιδιά να κάνουν την δουλειά τους και να ξαναμπούν. (Κομματικά πανό σε διαδήλωση για την δολοφονία ενός παιδιού ; - ξανασκέφτομαι τώρα!). Μείναμε λίγοι, και τις επόμενες ημέρες ακόμα λιγότεροι. Τα ίδια έγιναν και στις υπόλοιπες πόλεις συν τους βανδαλισμούς και τα πλιάτσικα στην Αθήνα (δες εδώ κι εδώ). Δεν ξέρω αν από την δολοφονία του Αλέξη δικαιολογείται να βγει ένα βουβό πλήθος στους δρόμους και να ξεσηκωθεί κατά της βίας (από οποιονδήποτε), αλλά κάποιοι προτίμησαν να αναλάβουν αυτοί τον δικό μας ρόλο και να μας υποκαταστήσουν. Αντί να βγει ένα εκατομμύριο κόσμος στους δρόμους,βγήκαν στη θέση τους κάποιοι λίγοι, που ήθελαν να επιβάλλουν την δική τους βία.» H συνέχεια, μια "επαναστατική" διαδρομή από τότε μέχρι και σήμερα, εδώ.

5-12-2012 Μετωπική ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ
7-12-2012 Tέσσερις Δεκέμβριοι μετά 
7-12-2012 Ούτε η Κατοχή τελείωσε το '73; 
10-12-2012 Η ...μακροημέρευση της "μέρας του Αλέξη"

Έλληνες Πομάκοι

Σεμπαϊδήν Καραχότζα, Πομάκος δημοσιογράφος και συγγραφέας: "Εμείς, οι Πομάκοι, δεν είμαστε Τούρκοι!"... Το τουρκικό Προξενείο, το κίνημα των Ελλήνων Μουσουλμάνων Πομάκων της Θράκης και η μυωπική πολιτική, οι εγκληματικές ενέργειες και οι παραλήψεις του ελληνικού κράτους για τους Μουσουλμάνους της Θράκης. Δες κι εδώ, εδώ.

Πηγή: http://www.defence-point.gr/news/?p=63804

H Aρβελέρ για όλα

Απόλαυση η Ελένη Αρβελέρ  στη χθεσινοβραδυνή της συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη... Μας ξεμπροστιάζει κανονικά! Μιλάει σεχεδόν για όλα και όλους.Περίγελως στην Ευρώπη σήμερα με τα καμώματά μας- με μπροστάρηδες τους "γνήσιους" Έλληνες, τους "Αριστερούς" Έλληνες, τους "μνημονιακούς" Έλληνες, τους ποικίλους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές, τους "Αγανακτισμένους", τα πανό στην Ακρόπολη, την τύφλα μας κτλ. Κι όπως λέει "Πριν ας πούμε 10 χρόνια, δε θα βρίσκατε ούτε έναν Γάλλο να πει κάτι εναντίον της Ελλάδας. Τώρα θα βρεις πολλούς". Αλλά και το "κακό" Μνημόνιο και τα αντι- μνημονιακά μας χρεώνουν τον κάθε Ευρωπαίο 3500-4000 ευρώ(!) και ήδη η ΕΕ μας έχει ανοίξει την πόρτα εξόδου... Α, μη ξεχάσω και τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια, το περίφημο εν Ελλάδι "άσυλο" και τα άλλα παλαβά της λεγόμενης Μεταπολίτευσης, αντίγραφα, τάχα μου, του Μάη του ΄68 (των βαριεστημένων πλουσιόπαιδων...) στη Γαλλία.Κάπου λέει και για την Χρυσή Αυγή και το μίσος που καλλιεργείται ένθεν τε και ένθεν...Αλλά και για το εθνικό μας ελάττωμα- είμαστε ξερόλες- όταν "Όλα τα παιδιά του κόσμου έρχονται στη Σορβόννη για να μάθουν κάτι, πλην των Ελλήνων που έρχονται για να τα μάθουν όλα σε όλους". Τα θέλουμε και τα παθαίνουμε.Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη  εδώ.

Ένας Πορτογάλος Βερολινέζος διηγείται...

Εμπνευστής του βίντεο είναι ο Πορτογάλος πολιτικός, πρώην υπουργός και βουλευτής, δημοσιογράφος και καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Λισσαβόνας Marcelo Rebelo de Sousa. Βλέποντας το βίντεο θα μπορούσα να πω ότι αν αντικαταστήσω τις λέξεις Πορτογαλία και Πορτογάλοι με Ελλάδα και Έλληνες θα περιέγραφα τα ίδια πράματα… τις τύχες των οικονομικά αδύναμων μελών της Ευρώπης μπροστά στους ισχυρούς της ΕΕ.Η γερμανική κυβέρνηση το χαρακτήρισε ως "πολιτικά επιζήμιο"!

Ένας Kelvin από τη Σιέρα Λεόνε στο MIT...

Μέσα στην απόλυτη δυστυχία και παρακμή ένας άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει; Διαβάζω (δες εδώ) ότι ο 15χρονος Κέλβιν Ντο από τη Σιέρρα Λεόνε είναι ένα φωτεινό παράδειγμα, για όλους τους ανθρώπους που νιώθουν εγκλωβισμένοι σε κοινωνίες δίχως μέλλον. Μια και ο Κέλβιν στα 13 του μπορούσε ήδη να φτιάξει μόνος του μπαταρίες και διάφορες άλλες μοναδικές κατασκευές μαζεύοντας μικροαντικείμενα από τα σκουπίδια και ενώ κανείς ποτέ δεν του έδειξα πώς να κάνει κάτι τέτοιο. Το αυτοδίδακτο παιδί δημιούργησε το δικό του ραδιοφωνικό σταθμό, ενώ κατάφερε να βρει τρόπους να παράγει φωτισμό επειδή η πόλη του κάθε εβδομάδα βυθιζόταν στο σκοτάδι. Αλλά κάποιος τον είδε, κατάλαβε ποιος είναι κι έτσι ο Κέλβιν είναι το νεαρότερο άτομο που έγινε ποτέ δεκτό στο πρόγραμμα του ΜΙΤ «Visiting Practitioner's» και έχει καταφέρει να γίνει θέμα στο CNN αλλά και όλα τα μεγάλα αμερικανικά ειδησεογραφικά πρακτορεία. .Ειρήσθω εν παρόδω ότι η Σιέρα Λεόνε είναι μία από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο, με μεγάλες ανισότητες στην κατανομή του εισοδήματος, ενώ δυνατότητα ανάγνωσης και γραφής έχει μόνο το 35% του πληθυσμού και η χώρα με το χαμηλότερο δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης παγκοσμίως, όπου το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 41,24 χρόνια!
Αφιερωμένο το post στους όποιους εγχώριους μεμψίμοιρους, τους «άρχοντες» του Μαρουσιού, τους συνδικαλιστές «προστάτες» της συντήρησης, κι όλους τους «τεμπέληδες της (τέως…) εύφορης κοιλάδας» … Στους ειδήμονες που, μεταξύ των άλλων, κατάργησαν το μάθημα της Τεχνολογίας από το πρόγραμμα του Λυκείου (παραμένει στο Γυμνάσιο), παρόλο που δαπανήθηκαν χρήματα από το Β΄& Γ΄ ΚΠΣ (ΕΠΕΑΕΚ Ι & ΙΙ) για 200 τόσα εργαστήρια Τεχνολογίας γενικού Λυκείου (α, ρε Αρσένη…), το οποία που παραμένουν ημιτελή και εγκαταλελειμμένα πλέον, συν τα 1100 πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια φυσικών επιστημών πολλά από τα οποία σήμερα αραχνιάζουν… Και στους άλλους που δε θέλουν (δες εδώ) βραβεία «Αριστείας και Καινοτομίας στην Εκπαίδευση»… (Και μια που το αναφέρει το βίντεο, το κεφάλαιο της ηλεκτρονικής έχει απαλειφθεί από από το τρέχον πρόγραμμα φυσικής γυμνασίου και λυκείου!) Α, υπάρχει και το μάθημα «Eρευνητική Εργασία» (project) που δεν είναι Τεχνολογία. Εν τέλει, μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε και να εισάγουμε το μάθημα της Τεχνολογίας από την πρώτη Δημοτικού… Ξέρεις καθόλου δε με έβλαψε η ξυλοκοπτική που έκανα στο Δημοτικό τότε, στα μέσα της 10ετίας του ΄50.
Δες και, Χαράλαμπος Ιωάννου, ένας 17χρονος εφευρέτης

B. Ραφαηλίδης: Υπάρχουμε χάρη στους "άλλους"...

Αρέσει δεν αρέσει, υπάρχουμε χάρη στους άλλους κι αν κοπεί αυτή η πολιτικο-οικονομική εξάρτησή μας, η Ελλάδα δεν θα υπάρχει, αλλά δε θέλουμε να το δεχθούμε, λέει προφητικά, σχεδόν μια 15ετία (!) πριν, ο Βασίλης Ραφαηλίδης- όμως, ποιος τον άκουγε τότε ή πίστευε αυτά που υποστήριζε...Δες σχετικά  εδώ αλλά κι εδώ.

via Δημήτρης Λυμπερόπουλος

Λόγος επετειακός περί "Πολυτεχνείου"

Eορτασμός «επετείου του Πολυτεχνείου», «Γενιά του Πολυτεχνείου», «17Ν». Πρόκειται για μεταπολιτευτική μόδα σε μανδύα μύθου ή για μια ωραιοποιημένη  πραγματικότητα, ένα καθεστωτικό μύθο ή είναι, απλώς, ένα συμβάν που αποτέλεσε λιπαντικό (δες κι εδώ) στη σύγχρονη ιστορία μας; Γράφει ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, αυτόπτης ως μέλος της  Συντονιστικής Επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου, ενταγμένος, τότε, στην οργάνωση «Ρήγας Φεραίος» και μέλος του  ΚΚΕ εσ., βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ σήμερα: … «Κάποτε ήταν «μόδα» να δηλώνεις «γενιά του Πολυτεχνείου» ακόμα κι αν δεν πέρασες ούτε απ’ έξω. Τώρα έγινε μόδα να βρίζεις τη «γενιά του Πολυτεχνείου». Ακόμα κι αν δεν ξέρεις πολλά για το τι ακριβώς έγινε τότε… Ποτέ δεν μου άρεσε να ακολουθώ τους «συρμούς». Δεν το έκανα τότε, όταν ήταν «πολιτικώς ορθόν» να γράφεις κατεβατά επικολυρικού θαυμασμού για ό,τι έγινε στο «Πολυτεχνείο». Δεν το κάνω ούτε και τώρα, όταν «γύρισαν» τα πράγματα και είναι «πολιτικώς ορθόν» να αναθεματίζουμε όλοι μαζί, ότι ως πριν λίγο προσκυνούσαμε. Η αλήθεια – και εν πάση περιπτώσει η δική μου, γιατί αυτήν μόνο μπορώ να καταθέσω – είναι αρκετά διαφορετική:

- Την εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν την ήθελε κανείς. Και δεν την «προετοίμασε» κανείς. Η ίδια η Αριστερά που βροντοφώναζε και υπερηφανευόταν για τη συμμετοχή της και για τον… «καθοδηγητικό της ρόλο», εκ των υστέρων, στη διάρκεια της εξέγερσης την είδε με επιφυλακτικότητα και καχυποψία. Κάποιοι μάλιστα ζήτησαν από τους φοιτητές να βγουν έξω και αμέσως μετά καταδίκασαν την εξέγερση ως έργο «300 προβοκατόρων»… Ξέρετε τι θα πει να είσαι 19 ετών στην πιο βαθιά παρανομία μετά την εξέγερση, και κάποια κόμματα της Αριστεράς να σε θεωρούν «προβοκάτορα» την ώρα που η χούντα σε κυνηγάει παντού;

- Δεύτερον, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, όντως κάποιοι πήγαν να τα εκμεταλλευτούν. Τα εκμεταλλεύθηκε πρώτος ο δικτάτορας Ιωαννίδης για να ρίξει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Μετά τα εκμεταλλεύθηκε η Αριστερά κυρίως (αλλά και το ΠΑΣΟΚ πλαγίως), για να εδραιώσουν την παρουσία τους μετά την κατάρρευση της χούντας. Αλλά στην εξέγερση δεν πρωτοστάτησε ούτε ο… Ιωαννίδης, ούτε το ΠΑΣΟΚ (που δεν υπήρχε τότε), ούτε η Αριστερά (μέρος της οποίας απέσυρε τις δυνάμεις της, ενώ κάποιο άλλο μέρος είχε ταυτιστεί με το «πείραμα Μαρκεζίνη» που το ακύρωσε η εξέγερση).

- Τρίτον, το «Πολυτεχνείο» σίγουρα δεν έριξε τη χούντα. Αλλά την κλόνισε σοβαρά, και έπαιξε το ρόλο του «καταλύτη» για την εσωτερική της διάσπαση. Η «πολιτικοποίηση» της δικτατορίας (με τις εκλογές Μαρκεζίνη που ήταν προγραμματισμένες για τον Ιανουάριο του 1974) ματαιώθηκε μια βδομάδα μετά την εξέγερση. Ενώ η κατάρρευση της δικτατορίας προέκυψε μετά την τραγωδία της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974.Για το Πολυτεχνείο το μόνο που μπορούμε να πούμε ήταν ότι κλόνισε το δικτατορικό καθεστώς, το διέσπασε, το αποδυνάμωσε και επέτεινε τις εσωτερικές του αντιφάσεις. Κι αυτό δεν ήταν λίγο. Αλλά ήταν πολύ διαφορετικό απ’ το μύθο που πλάστηκε όλα τα επόμενα χρόνια…

- Τέταρτον, η «αντίσταση του λαού κατά της χούντας» δεν υπήρξε τόσο «παλλαϊκή», τόσο «μαζική» και τόσο «ομόθυμη» όσο παρουσιάστηκε μετά. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ενέκριναν τη δικτατορία τα πρώτα χρόνια. Αρκετοί ακόμα την ανέχονταν αγόγγυστα. Ακόμα περισσότεροι ένιωθαν απλώς φόβο. Πολλοί λίγοι είχαν διάθεση για αντίσταση. Όπως λίγοι ήταν κι αυτοί που είχαν διάθεση να βοηθήσουν τους τότε αντιστασιακούς…

Στις αρχές του 1973 αυτό άρχισε να αλλάζει. Και καταλύτης υπήρξε το φοιτητικό κίνημα, πράγματι. Με την κατάληψη (τις δύο καταλήψεις για την ακρίβεια) της Νομικής Σχολής, το Φεβρουάριο και το Μάρτιο του 1973. Και, βέβαια, με την κατάληψη του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο της χρονιάς εκείνης. Αλλά απλώς άρχισε να αλλάζει το κλίμα…

- Μετά τον Ιούλιο του 1974 γεμίσαμε με «αντιστασιακούς κατόπιν εορτής»! Από ανθρώπους που υπηρέτησαν το δικτατορικό καθεστώς και ύστερα διαφήμιζαν την αντιδικτατορική τους δράση, μέχρι ανθρώπους που απλώς δεν έκαναν τίποτε και ύστερα εμφανίζονταν ως περίπου… «οπλαρχηγοί» μιας «παλλαϊκής αντίστασης» που δεν υπήρξε ποτέ! Μετά από πολλά χρόνια γνώρισα κάποιο γνωστό αρθρογράφο – μακαρίτη εδώ και καιρό – που τόλμησε να γράψει: «εγώ παιδιά δεν ήμουν αντιστασιακός επί χούντας!» Ξαφνικά τον εκτίμησα πολύ. Όχι γιατί δεν έκανε αντίσταση. Αλλά γιατί δεν ήταν «δήθεν»…

- Η Γιορτή του Πολυτεχνείου – και όλη η μυθολογία που πλάστηκε σχετικά – υπήρξε ένας καθεστωτικός μύθος. Ήταν η τελετουργία που νομιμοποιούσε την εγκαθίδρυση της Κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αναδείκνυε «σύμβολα» και «ήρωες» – θεμέλια απαραίτητα για κάθε καθεστώς που διψά για νομιμοποίηση.

Άλλα καθεστώτα θεμελιώθηκαν σε αληθινά μεγάλα γεγονότα. Εδώ βολεύτηκαν με ένα «συμβάν»! Το οποίο είχε και μια ακόμα λυτρωτική λειτουργία. Ξέπλυνε τις τύψεις ενός λαού, που δίψαγε για αντιστασιακούς μύθους στη διάρκεια μιας περιόδου που ελάχιστοι έκαναν πραγματική αντίσταση.

- Το Πολυτεχνείο δεν συγκρίνεται – ούτε θα μπορούσε, άλλωστε – με κανένα από τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τη νεοελληνική Ιστορία. Η 25^η Μαρτίου και η 28^η Οκτωβρίου δεν μπορούν να έχουν την παραμικρή σύγκριση με την 17^η Νοεμβρίου. Είναι γελοίο και να το λέμε… Δεν συγκρίνεται ούτε με άλλα ιστορικά γεγονότα, όπως οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και ο Κυπριακός αγώνας της δεκαετίας του ’50, ή με μεγάλες στιγμές όπως η παλλαϊκή αντίσταση του 1943 κατά της «πολιτικής επιστράτευσης» που προσπάθησαν να επιβάλουν τότε οι αρχές της Κατοχής. Η Ελλάδα είναι μια από τις ελάχιστες χώρες της κατεχόμενης Ευρώπης, όπου οι Ναζί δεν μπόρεσαν να κάνουν πολιτική επιστράτευση. Και η μόνη, ίσως, που αυτό ματαιώθηκε μετά από αληθινά παλλαϊκή και όντως πολυαίμακτη εξέγερση του λαού. Κι όμως, όλα αυτά αποσιωπώνται και γιορτάζουμε κάθε χρόνο το …Πολυτεχνείο! Αυτό δεν είναι γελοίο πια. Είναι τραγικό! Και καθόλου κολακευτικό για όλους μας.- Η γιορτή του Πολυτεχνείου, λοιπόν, δεν έχει καμία ιστορική αντιστοίχηση με τα πραγματικά γεγονότα. Υπήρξε καθαρά καθεστωτικό σύμβολο και για ένα λόγο ακόμα: Σηματοδοτεί μια περίοδο, όπου οι «ηττημένοι» του Εμφύλιου, κερδίζουν την ηγεμονία μέσα στη χώρα. Δεν άσκησαν ποτέ την διακυβέρνηση, αλλά επέβαλαν τη δική τους λογική στο καθεστώς και στους ιδεολογικούς μηχανισμούς του: τα Πανεπιστήμια, τα σχολεία, τη διανόηση, τον Τύπο, τα ΜΜΕ. Είμαστε μια μοναδική περίπτωση που την πρόσφατη ιστορία την έγραψαν τελικά οι ηττημένοι, όχι οι νικητές. Και την έγραψαν εξ ίσου στρεβλά…Το Πολυτεχνείο λοιπόν, όχι ως γεγονός αλλά ως επέτειος, μύθος, σύμβολο, υπήρξε μια «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», για να δώσει στην Αριστερά, μετά από 27 χρόνια παρανομίας, μια «ηθική νίκη». Ήταν μια «νίκη», μετά από μια εξέγερση που η ίδια η Αριστερά δεν την ήθελε, δεν τη στήριξε, κάποια στιγμή την κατήγγειλε κι όλα, και στη συνέχεια την οικειοποιήθηκε πλήρως!» (…) «Αυτό δεν σημαίνει ότι υπήρξε ένα «ψέμα»! Ήταν μια εξέγερση της νεολαίας για Δημοκρατία και Ελευθερία. Τίποτε παραπάνω και τίποτε λιγότερο. Και δεν είναι μικρό πράγμα.» (…) Και παρακάτω : Η «γενιά του Πολυτεχνείου», δηλαδή οι άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν δεν είναι αυτές οι καρικατούρες που εμφανίζονται σήμερα, που άρχισε η αποδόμηση του μύθου. Ήταν παιδιά ανάμεσα στα 19 και τα 25 χρόνια τους τότε, που διψούσαν για Ελευθερία, οργανώθηκαν χωρίς βοήθεια, εξεγέρθηκαν και ρίσκαραν, όταν κάθε συμβατική λογική γύρω τους – αριστερή και δεξιά – τους έλεγε «να κάτσουν στα αυγά τους»! Γιατί αυτό τους έλεγαν.» (…) «Όσους αληθινά πρωτοστάτησαν στα γεγονότα τότε, δεν τους ξέρετε. Γιατί προτίμησαν να μείνουν στην αφάνεια. Οι περισσότεροι αηδιασμένοι από τη μυθοπλασία, δηλαδή από το προπαγανδιστικό «περιτύλιγμα» με το οποίο περιβλήθηκε η δική του νεανική εξέγερση. Άλλοι, πάλι, διακρίθηκαν στη ζωή τους, χωρίς να διαφημίσουν την τότε συμμετοχή τους. Ελάχιστοι – αληθινά ελάχιστοι – έκαναν το Πολυτεχνείο καριέρα. Και σήμερα το έχουν μετανιώσει. Είναι, λοιπόν, κατάντημα, να φτύνουμε σήμερα εκεί που κάποτε όλοι προσκυνούσαν. Οι περισσότεροι που έπαιξαν κάποιο ρόλο τότε, δεν προσκύνησαν ποτέ το είδωλο – το φετίχ – που περιφέρεται ( σ.σ. τη «σημαία του Πολυτεχνείου», δες κι εδώ) κάθε χρόνο τέτοια μέρα στους δρόμους.»(…) Για να καταλήξει : «Όσοι από μας δεν καταδέχθηκαν να γίνουν «παιδιά του κομματικού σωλήνα» και δεν ενέδωσαν στις σειρήνες του life style – δηλαδή οι συντριπτικά περισσότεροι – έχουν κρατήσει δύο πράγματα. Που το καθένα από μόνο τους είναι πολύτιμο, αλλά και τα δύο μαζί «δεν παίζονται»:–Έχουν εμπειρία ρήξης με ένα ανελεύθερο καθεστώς. Δηλαδή έχουν γευτεί αυτό που λέμε «Ελευθερία» και το ξέρει μόνο όποιος ρίσκαρε γι’ αυτό. Όχι όποιος έμαθε να το θεωρεί «δεδομένο»…

–Κι έχουν κρατήσει κάτι άλλο, που το λένε Αξιοπρέπεια. Και που μπορεί να το καταλάβει μόνον όποιος το έχει. Ελευθερία και Αξιοπρέπεια δεν είναι μόνο δύο λέξεις. Το πρώτο είναι εμπειρία ζωής και το δεύτερο είναι τρόπος ζωής. Αυτά τα δύο κουβαλάμε. Κι αυτά τα δύο παραδίδουμε σε όποιους τα θέλουν. Και σε όποιους τα εκτιμούν. Οι υπόλοιποι μπορούν να μας πετροβολούν.» (ολόκληρο το άρθρο εδώ). Δες και  Το "Πολυτεχνείο" που δεν έγινε ποτέ,  Το Πολυτεχνείο ψόφησε..., H σιωπηλή γενιά του Πολυτεχνείου, Για να τελειώνουμε με τις γενεές,
Και του χρόνου λοιπόν για μία «γιορτή», φευ,  από τα ίδια…
19-11-2012 Ένα, δύο, τρία πολλά Πολυτεχνεία... 
21-11-2012 Εγώ Πολυτεχνείο! Εγώ Πολυτεχνείο! 
21-11-2012 Για τη γιορτή του Πολυτεχνείου-πρέπει να πάψει να γιορτάζεται