Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

40 χρόνια από το "πράσινο" έπος του Γουέμπλεϊ!



1 Τάκης Οικονομόπουλος  · 2 Γιάννης Τομαράς  · 3 Άνθιμος Καψής  · 4 Φραγκίσκος Σούρπης  · 5 Γιώργος Βλάχος  · 6 Αριστείδης Καμάρας  · 7 Κώστας Ελευθεράκης  · 8 Χάρης Γραμμός  · 9 Αντώνης Αντωνιάδης  · 10 Μίμης Δομάζος  · 11 Τότης Φυλακούρης  · C Φέρεντς Πούσκας
Πριν από 40 χρόνια, «ο Παναθηναϊκός, οι ερασιτέχνες από την Ελλάδα, όπως έγραφαν οι ξένοι, βρεθήκαμε στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος» αφηγείται ο Αριστείδης Καμάρας στην εφ. Το Βήμα. «Ποιοι είναι αυτοί οι φοιτητές, οι δικηγόροι και οι γιατροί που έφτασαν μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και μάλιστα έχουν το θράσος να λένε ότι θα διεκδικήσουν το τρόπαιο, αναρωτιόταν ο ξένος Τύπος. Είχαμε σωρεία επισκέψεων ξένων δημοσιογράφων και μέσων ενημέρωσης από πολλές χώρες της Ευρώπης και κυρίως από την Ολλανδία λόγω του ότι αντίπαλός μας στον τελικό ήταν ο Αγιαξ.» «Υπήρξαν δεκάδες δημοσιεύματα σε περιοδικά και εφημερίδες. Στην Αθήνα ήρθαν για συνεντεύξεις απεσταλμένοι της γαλλικής Εκίπ της ιταλικής Κοριέρε ντέλο Σπορτ, αλλά και από την Ισπανία λόγω Πούσκας. Εκλειναν ραντεβού με τη διοίκηση στο Χίλτον, στη Λέσχη του Παναθηναϊκού, στο Μεγάλη Βρετανία όπου κυρίως κατέληγαν οι ξένοι δημοσιογράφοι και παραχωρούσαμε συνεντεύξεις. Όλο αυτό το πρωτόγνωρο σκηνικό με το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον να φουντώνει, μας έκανε να αισθανθούμε ότι κάτι πολύ σημαντικό είχαμε πετύχει μέχρι εκείνη τη στιγμή και πως κάτι σημαντικότερο μας περιμένει στη συνέχεια».  Και συνεχίζει «Πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός στάθηκε πολύ καλά στο Γουέμπλεϊ. Μπορούσαμε να είχαμε ισοφαρίσει με τον Αντώνη Αντωνιάδη το γκολ που σημείωσε ο Βαν Ντάικ με κεφαλιά στο 5ο λεπτό. Στο τέλος (85') ήρθε κι εκείνη η καραμπόλα στο πόδι του Καψή σε σουτ του Αρι Χάαν και ηττηθήκαμε με 2-0. Δεν θα έλεγα ότι μας επηρέασε το γρήγορο γκολ. Η ομάδα ήταν χαλυβδωμένη από τη νοοτροπία του (μεγάλου) Φέρεντς Πούσκας ο οποίος έλεγε «εμείς παίζουμε το παιχνίδι μας» (…) «Η υποδοχή την επομένη στην Αθήνα ήταν συγκινητική. Επιστρέψαμε με πτήση της γραμμής. Τσάρτερ δεν υπήρχαν τότε. Στο αεροδρόμιο μας περίμενε κόσμος να μας συγχαρεί και να μας χειροκροτήσει. Παρά την απογοήτευση και την πίκρα, η συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών δεν έπαυε να είναι ένα μεγάλο επίτευγμα. Ο Παναθηναϊκός του Γουέμπλεϊ ήταν μια ομάδα αμιγώς ελληνική και αυτό ήταν πολύ μεγάλο πράγμα.» Αναμνήσεις δόξας και εθνικής υπηρηφάνειας… Τώρα; (Εμ, δε θα πω για τον ΓΑΠ και το ΔΝΤ, όχι, για τον Σισέ θα έλεγα, που φεύγει…)

2 σχόλια:

Miltos είπε...

Μια άλλη εκδοχή της νίκης,... ολυμπιακή προπαγάνδα θάναι
http://www.youtube.com/watch?v=DpwuzOOVjug

N. είπε...

Σκόρπιες λέξεις...Ήμουν παρών και στο Βελιγράδι και στη Λεωφόρο.Οι Γιουγκοσλαύοι του Ερυθρού Αστέρα δεν καταλάβαιναν τίποτα...Και κέρδισαν και έχασαν.Όπως εύκολα καταλαβαίνει κάποιος, πλάκα της έκανε και ο Παττακός και ο πρέσβυς...

Related Posts with Thumbnails