Η ζωή ήρθε από το Διάστημα;

Ένα από τα βασικά πρωτεϊνικά αμινοξέα, η γλυκίνη, εντοπίστηκε για πρώτη φορά σε κομήτη, ενισχύοντας τη θεωρία ότι οι πρώτες ύλες της ζωής ήρθαν στη Γη από το Διάστημα.Μικροσκοπικά ίχνη γλυκίνης βρέθηκαν σε δείγμα από μόρια που ελήφθησαν τον Ιανουάριο του 2004 από την ουρά του κομήτη Wild 2 από το διαστημόπλοιο της NASA Stardust, που βρίσκεται περίπου 390 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Δύο χρόνια αργότερα τα μόρια αυτά έφτασαν στη Γη σε μεταλλικό δοχείο το οποίο αποκολλήθηκε από το διαστημόπλοιο και προσγειώθηκε με αλεξίπτωτο στην έρημο της Γιούτα. Οι κομήτες, όπως ο Wild 2, πιστεύεται ότι περιλαμβάνουν καλά διατηρημένο υλικό που χρονολογείται από την απαρχή του ηλιακού μας συστήματος, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, και ως εκ τούτου μπορούν να μας δώσουν στοιχεία για τον σχηματισμό του Ηλίου και των πλανητών. Ο εντοπισμός της γλυκίνης, που είναι το πιο συνηθισμένο από τα 20 πρωτεϊνικά αμινοξέα στη Γη, ανακοινώθηκε πέρυσι, αλλά χρειάστηκε χρόνος για να επιβεβαιώσουν οι επιστήμονες ότι αυτή προερχόταν από το εξωτερικό Διάστημα Αν και έχουν βρεθεί αμινοξέα σε μετεωρίτες (δες κι εδώ), είναι η πρώτη φορά που εντοπίστηκε αμινοξύ σε κομήτη. "Ο εντοπισμός γλυκίνης σε κομήτη ενισχύει την ιδέα ότι οι πρώτες ύλες της ζωής είναι διαδεδομένες στο Διάστημα και ισχυροποιεί το επιχείρημα ότι η ζωή στο Σύμπαν μπορεί να είναι κάτι συνηθισμένο κι όχι κάτι σπάνιο", δήλωσε ο Carl Pilcher, διευθυντής του Ινστιτούτου Αστροβιολογίας της NASA (δες εδώ κι εδώ). Τα πρώτα ίχνη ζωής στον πλανήτη μας εμφανίζονται πριν από 3,5 δισ. έτη, λίγο καιρό μετά την εποχή του βομβαρδισμού της Γης από μετεωρίτες, που χρονολογείται πριν από 3,8- 4,5 δισ. έτη. Πολλοί επιστήμονες έχουν διατυπώσει την άποψη ότι τα δομικά υλικά της ζωής υπήρχαν στους μετεωρίτες, οι οποίοι με την πτώση τους τα έσπειραν στον πλανήτη μας, οι συνθήκες του οποίου επέτρεψαν στα υλικά αυτά να «δράσουν» και να δημιουργήσουν τις πρώτες μορφές ζωής, υποστηρίζοντας ότι από τη στιγμή που τα δομικά υλικά της ζωής βρίσκονται σε μετεωρίτες, δεν αποκλείεται ό,τι συνέβη στη Γη να έχει συμβεί και αλλού. Πρώτος μεταξύ αυτών ο Ελβετός φυσικός Αρένιους (Svante Arrhenius, 1859 -1927), βραβείο Νόμπελ Χημείας 1903, που φαντάστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα ότι μικροοργανισμοί θα μπορούσαν να ταξιδεύουν από πλανήτη σε πλανήτη, ακόμα και μεταξύ διαφορετικών ηλιακών συστημάτων, σπέρνοντας τη ζωή σ´ ολόκληρο το Σύμπαν. Αργότερα ο Άγγλος αστρονόμος Φρεντ Χόιλ (Sir Fred Hoyle, 1915–2001), μαζί με τον (μαθητή του) αστρονόμο και μαθηματικό Τσάντρα Βαϊκραμασίνγκε (Chandra Wickramasinghe γεννήθηκε στη Sri Lanka το1939- ), πρωταγωνίστησε στην επαναφορά της θεωρίας «πανπερμίας» κατά τη δεκαετία του 1970. Ξεκινώντας από την παρατήρηση ότι η υπέρυθρη ακτινοβολία που εκπέμπεται από τη μεσοαστρική ύλη ήταν εκπληκτικά όμοια με την ακτινοβολία που εκπέμπουν τα αφυδατωμένα βακτήρια, διατύπωσαν την υπόθεση ότι μερικοί από τους κόκκους της μεσοαστρικής ύλης ήταν στην πραγματικότητα βακτήρια ή μικροοργανισμοί εξαιρετικά ανθεκτικοί στις ακτινοβολίες. Ο Αρένιους υποστήριζε επίσης ότι οι μικροοργανισμοί μπορούσαν να ταξιδέψουν στο Διάστημα είτε μέσα στη μεσοαστρική ύλη είτε πάνω σε κομήτες και μετεωρίτες. Ωστόσο, κατά το πέρασμα αυτών των σπόρων της ζωής από τον έναν πλανήτη στον άλλο, η θανατηφόρα ακτινοβολία θα τους κατέστρεφε. Γι´ αυτό το λόγο, σύμφωνα με τη θεωρία των Χόιλ και Βαϊκραμασίνγκε, οι «σπόροι της ζωής» δεν ταξιδεύουν εκτεθειμένοι, όπως υποστήριζε ο Αρένιους, αλλά καλά προστατευμένοι στο εσωτερικό των κομητών. Έτσι, μετεωρίτες και κομήτες μετατρέπονται σε Δούρειους Ίππους για τη μεταφορά της ζωής (δες κι εδώ). Τι απομένει λοιπόν, αν έτσι έχουν τα πράγματα; Ίσως το αφελές ερώτημα: «Λοιπόν, κατά πού πέφτει Παράδεισος των πρωτόπλαστων;» Αν τώρα έχει δίκηο ο Δαρβίνος και θεωρία του για τη φυσική επιλογή, είναι ένα ακόμα ερώτημα...