Ιστορίες με πυρκαγιές και real estate

Γράφει στην εφ. Καθημερινή o ανταποκριτής του BBC στην Αθήνα για την καταστροφική πυρκαγιά στην ΒΑ Αττική: «Ανέκαθεν ένιωθα κάποιες ενοχές που ζούσα στο Ντράφι.Η οικοδόμηση του μικρού σπιτιού που νοικιάζουμε στο συγκεκριμένο προάστιο κατέστη δυνατή μόνο μετά την εκδήλωση μιας τρομερής πυρκαγιάς πριν από 10 χρόνια, η οποία κατέστρεψε το παρθένο δάσος της περιοχής.Το ίδιο ισχύει και για όλες τις υπόλοιπες οικίες που έχουν ξεπηδήσει ανάμεσα στα δέντρα στους πρόποδες της Πεντέλης.Η αγαλλίαση που νιώθαμε μπροστά στο εκπληκτικό ορεινό τοπίο με την πιο καθαρή ατμόσφαιρα στον ρυπαρό αττικό ουρανό και το δροσερό αεράκι, μετριαζόταν από την επίγνωση ότι επωφελούμαστε από έναν εμπρησμό που επέτρεψε σε αδίστακτους εργολάβους να πλουτίσουν χτίζοντας εκεί που πριν από μια δεκαετία υπήρχε δάσος.Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, η φύση μας εκδικήθηκε.Εγκαταλείψαμε το σπίτι μας μόλις πέντε λεπτά πριν φτάσουν σε αυτό οι φλόγες…» Να σχολιάσω στο «αυτοκριτικό» αυτό απόσπασμα του κατοίκου του Πεντελικού δάσους, ότι η φύση δεν εκδικείται κανένα μας, μας αγνοεί –άχθος αρούρης είμαστε γι αυτήν, τι κι αν κατοικούμε στο πρώην κατάφυτο Ντράφι, τι κι αν ζω στα πέριξ της Ομόνοιας…Στην ίδια εφημερίδα ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αρχιτεκτόνων εξιστορεί πώς μέσα σε πενήντα χρόνια η ΒΑ Αττική άλλαξε εντελώς πρόσωπο, καθώς μετετράπηκε από περιοχή με διάσπαρτους οικισμούς Σαρακατσάνων και Βλάχων κτηνοτρόφων στα πιο «ανερχόμενα» προάστια της Αττικής, με την καθοριστική για την εξέλιξη της περιοχής δραστηριότητα των οικοδομικών συνεταιρισμών από το 1962 και μετά (περί αυτών αναλυτικά εδώ). Και ενώ «μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 οι τιμές στη βορειοανατολική Αττική παρέμεναν γενικά χαμηλές, με την εξαίρεση ορισμένων υψηλού επιπέδου οικισμών, ήρθε το χρηματιστήριο! Στον Διόνυσο, από 6 - 7 εκατ. δραχμές για ένα οικόπεδο χρειαζόταν πλέον 45 - 60 εκατομμύρια! Οι κερδισμένοι του χρηματιστηρίου αγόραζαν μαζικά στα «ανερχόμενα» προάστια έξω από την πόλη όπως στο Ντράφι, εκεί όπου η δόμηση ήταν ακόμα αραιή. Και άρχισαν να χτίζουν μεζονέτες, σε περιοχές που δεν είχαν ακόμα βασικές υποδομές όπως δρόμους, αποχετευτικό δίκτυο, σχολεία, δημόσιους χώρους». Μια και οι «κονομημένοι» πλέον ψευδοαστοί στη λύσσα τους για το ιδιόκτητο, την καλλιεργούμενη ψύχωση real estate (οι «χωρικοί» ψευδοαστοί μας είναι πάντα δεμένοι με τη γη «τους», είτε καλλιεργούμενη είτε τσιμενταρισμένη …) Κι έτσι με τη βοήθεια της διεφθαρμένης και ανεπαρκούς διοίκησης, τις πελατειακές σχέσεις κυβερνώντων-κυβερνωμένων, γίνεται κοινός τόπος η καταπάτηση του κοινόκτητου με τα σπίτια να φυτρώνουν μέσα στο δάσος (για παρόνομη επιχωματώση δασικής έκτασης κατηγορείται ο κοινοτάρχης Σταμάτας...). Με αποτέλεσμα να φυτρώνουν διαρκώς ημιαυθαίρετα, ημινόμιμα, αυθαίρετα, παράνομα κτίσματα, χωρίς υποδομές, χωρίς υδατοδεξαμενές και κρουνούς. Αλλά με πισίνες, γκαζόν και γκαράζ για το δασικό SUV ! Και είναι κοινό μυστικό ότι η πληθωρική οικοδόμηση των οικοπεδικών φιλέτων περί την Πεντέλη δεν ξεκινά ποτέ νόμιμα, νομιμοποιείται πάντα εκ των υστέρων- χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και ιστορικοί οικισμοί, νόμιμοι. Οικοπεδοποίηση του δάσους: ένας ακόμα τρόπος να παράγονται υπεραξίες...(δες κι εδώ). Σε αριθμούς (δες εδώ), στα δάση που κάηκαν υπάρχουν 16 000 αυθαίρετα κτίσματα με σοβαρά προβλήματα νομιμότητας. Πολλά απ' αυτά έχουν νομιμοποιηθεί με χαριστικές ρυθμίσεις. Από τα παραπάνω, τα 8600 κτίσματα είναι παράνομα και έχουν κινηθεί διαδικασίες κατεδάφισής τους και 3167 από αυτά έχουν κριθεί (δικαστικά)τελεσίδικα κατεδαφιστέα. Όμως δεν έχει γκρεμιστεί ούτε ένα, με αστείες δικαιολογίες …Από τα κατεδαφιστέα το 75% αφορά βίλες και κάθε μορφής οικίες και το 25% κτίσματα, όπως αποθήκες, εργοστάσια, ξενοδοχεία κλπ. Κάηκαν στην τριήμερη φωτιά της ΒΑ Αττικής συνολικά 198 000 στρέμματα Απ' αυτά 135 000 στρ. ήταν δάση και δασικές εκτάσεις, 38 000 στρ. γεωργικές εκτάσεις και 25 000 στρ. σχέδια πόλης-οικισμοί. Το ερώτημα είναι πώς αυτά τα 25 000 στρ. που βρίσκονται μέσα σε δάσος απέκτησαν σχέδιο πόλεως. Έλα, ντε! Αθάνατη κατακα(η)μένη Ελλάδα, τι τραβάς από τα "παιδιά" σου! Από την άλλη, οι Εθελοντές Δασοπυροσβέστες Διάσωσες μήνυσαν τη δήμαρχο Εκάλης για εγκατάλειψή τους (δες εδώ) Επειδή, ενώ έσβηναν τη φωτιά στον γειτονικό Αγιο Στέφανο, η δήμαρχος ήθελε τα οχήματά «της» και τους εθελοντές «της» στην πόρτα της, σε επιφυλακή. Μια και φαίνεται ότι ο κάθε δήμος είναι μια αυτόνομη επικράτεια, με δικές της πυρκαγιές, δική της αίσθηση κοινωνικής ευθύνης, ειδική αίσθηση του ανήκειν, ελαστική ποσότητα αλληλεγγύης. Και, κυρίως, δεν υπακούει σε κανέναν κεντρικό σχεδιασμό…Κι όπως σχολιάζει ο Ν. Μαστοράκης στην εφ. Αδ. Τύπος: «Το "ανύπαρκτο κράτος" το δικό μας είναι ίδιο με το ανύπαρκτο κράτος της Καλιφόρνιας, της Ισπανίας, της Ιταλίας κι όλων των "μεγάλων παιδιών", όταν πρόκειται για θεομηνία, μαζική καταστροφή, οργή της φύσης που δεν τιθασεύεται από καμιά οργάνωση και καμιά επάρκεια κράτους»... Επιμύθιο: Εμπρηστικός μηχανισμός, ο οποίος δεν έσκασε εντοπίσθηκε στο Γραμματικό, στο σημείο απ' όπου ξεκίνησε η φωτιά την περασμένη Παρασκευή.Ο μηχανισμός είχε τοποθετηθεί σε δύσβατο σημείο όπου μόνο κάποιος πεζός ή εκτός δρόμου δίκυκλο θα μπορούσε να έχει πρόσβαση.Στο συγκεκριμένο σημείο, όπου βρέθηκε ο μηχανισμός, λόγω του γεωγραφικού ανάγλυφου αναπτύσσονται ανεξέλεγκτοι στροβιλισμοί ανέμων ιδιαίτερα όταν πνέουν ισχυροί στην ευρύτερη περιοχή (δες εδώ κι εδώ).