Ο Θεός, ο σεισμός και η ανθρωπιά

Ερανίζω από άρθρο του James Wood των The New York Times (δες εδώ) «Τα θρησκευτικά κηρύγματα για το θεολογικό νόημα των σεισμών ήταν ιδιαιτέρως δημοφιλή τον 18ο αιώνα. Δύο μικρές δονήσεις στο Λονδίνο, το 1750, ήταν αρκετές για να συμπεράνει ο επίσκοπος της πόλης ότι ο Θεός ήταν θυμωμένος με τους Βρετανούς. Ο επίσκοπος της Οξφόρδης, από την πλευρά του, θεώρησε ότι ο Θεός επιχείρησε να "ταρακουνήσει" τους Λονδρέζους για τις αμαρτίες τους, ενώ και άλλοι ιεράρχες συμφώνησαν ότι οι σεισμοί είναι η απόλυτο σημάδι της θεϊκής οργής.» Σήμερα, 250 χρόνια μετά, αμέσως μετά τον σεισμό των 7,3 Ρίχτερ στις 12 Ιανουαρίου 2010 στην Αϊτή, που ισοπέδωσε την πρωτεύουσα Πορτ ο Πρενς, με 170 000 νεκρούς Αϊτινούς (δες εδώ), ο Αμερικανός τηλε-ευαγγελιστής (televangelist) Pat Robertson- που υποστήριξε ότι ο τυφώνας Κατρίνα προκλήθηκε λόγω της νομιμοποίησης των αμβλώσεων στις ΗΠΑ- ερμήνευσε την τραγωδία «ως ένδειξη θεϊκής οργής». Αλλά και «ο σεισμός ήταν μία «συγκεκα-λυμμένη ευλογία», αφού «εξαιτίας του θα χρηματοδοτηθεί (!) ένα ευρύ πρόγραμμα ανοικοδόμησης της πάμπτωχης χώρας της Καραϊβικής…και οι κάτοικοι της Αϊτής άξιζαν όσα έπαθαν, αφού είχαν συνάψει συμφωνία με τον διάβολο, προκειμένου να απελευθερωθούν από τους Γάλλους αποικιοκράτες». Αλλά και ο Πρόεδρος Ομπάμα αναφέρθηκε στην «κοινή ανθρωπιά» που ενώνει την Αμερική με την Αϊτή και πρόσθεσε ότι «με τη βοήθεια του Θεού δεν βρισκόμαστε και εμείς στη θέση τους»… Ανάλογες είναι και οι αντιδράσεις των επιζώντων από σεισμούς γράφει ο αρθρογράφος: «Είχα άγιο και γλίτωσα από τον θάνατο» λένε συχνά, υπονοώντας προφανώς ότι όσοι δεν επέζησαν δεν είχαν άγιο… Από την πλευρά του, ο επίσκοπος Ερίκ Τουσέν (Bishop Éric Toussaint) δήλωσε: «Για ποιο λόγο να ευχαριστούμε το Θεό; Επειδή είμαστε ζωντανοί; Ο,τι έγινε ήταν θέλημα Θεού. Τώρα είμαστε στα χέρια Του πλέον». Για να καταλήξει o Wood: «Εν ολίγοις, σε καιρούς καταστροφών, οι άνθρωποι έχουν την τάση να καταφεύγουν στο θείο. Εμείς, οι πιο τυχεροί θα πρέπει όμως να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να σκεφτούμε λογικά, είτε είμαστε πιστοί είτε όχι. Η αλήθεια είναι ότι η επίκληση του Θεού, πέρα από τις περιπτώσεις απελπισίας, δεν έχει θεολογικό νόημα. Γιατί είτε έχουμε να κάνουμε με έναν Θεό τιμωρό και παρεμβατικό (όπως τον φαντάζεται ο Robertson) είτε με έναν Θεό τόσο απρόβλεπτο και απόντα (όπως τον φαντάζεται ο Ομπάμα), οπότε δεν έχει καν νόημα να τον καλούμε σε βοήθεια. Δυστυχώς, τα παραδείγματα που παρατίθενται στη Βίβλο ενισχύουν την πρώτη άποψη. Από την άλλη πλευρά, η μακρά ιστορία των μοναχικών παθών της ανθρωπότητας αποδεικνύει ότι σωστή είναι η δεύτερη.» Από την άλλη διαβάζω ότι στα 2,02 δισεκ. δολάρια ανέρχονται οι δωρεές οι οποίες έχουν συγκεντρωθεί καθώς και οι υποσχέσεις για την αποστολή χρημάτων για την ενίσχυση της Αϊτής, σύμφωνα με ανακοίνωση των Ηνωμένων Εθνών. Στη λίστα των δωρητών συμπεριλαμβάνονται κράτη, μη κυβερνητικοί οργανισμοί, ιδρύματα, εταιρείες ή ιδιώτες (δες εδώ). Από ελληνικής πλευράς η οργάνωση «Γιατροί καρδιάς» έστειλε ως πρώτη δόση δύο τόνους φάρμακα στην Αϊτή και όπως δήλωσαν στην εφ. Veto οι Ελένη και ο Γιάννης Σωτηρίου που τα συνόδεψαν: «Η κατάσταση εκεί είναι πολύ χειρότε­ρη απ' ό,τι φαίνεται στην τηλεόραση. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες. Ο κόσμος έχει ξεχυθεί στους δρόμους, δεν υπάρχουν επαρκείς σκηνές, ούτε τουαλέτες βέβαια. Οι άνθρωποι αφο­δεύουν στο δρόμο και τα παιδιά περ­πατούν ξυπόλυτα πάνω σε ακαθαρσί­ες. Γίνεται πλιάτσικο παντού. Η μυρω­διά από τα πτώματα είναι αφόρητη. Μία μέρα είδα ένα φορτηγό που έμοιαζε με απορριμματοφόρο. Η δια­φορά όμως ήταν ότι από τις πόρτες κρέμονταν χέρια και πόδια. Όταν ρώ­τησα τι συνέβαινε, μου απάντησαν ότι συγκέντρωναν τα πτώματα στο βουνό για να τα κάψουν. Έξω από το νοσοκο­μείο βρήκαμε σαράντα άτομα να περιμένουν αιμόφυρτα. Μέσα υπήρχαν μόνο μία νοσοκόμα και ένας γιατρός για 150 άτομα. Γέμισα ένα ολόκληρο φορτηγό με φάρμακα για τις αλλαγέςτων τραυμάτων. Οι άνθρωποι χειροκροτούσαν από τη χαρά τους.» Και συμπληρώνουν:«Οι Αϊτινοί είναι σκληραγω-γημένοι άνθρωποι, συνηθισμένοι στη μιζέρια. Οι περισσότεροι πραγματικά συμπεριφέρονται σαν να μην έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό, καθώς διαθέτουν μεγάλη ψυχική δύναμη. Προ­σωπικά, δεν είδα ούτε έναν άνθρωπο να κλαίει. Όλοι αποπνέουν μια αισιο­δοξία. Όπου κι αν πήγαινα, τους έβλεπα να χαμογελούν και να ευχα­ριστούν για τη βοήθεια.» Προφανώς των ανθρώπων και όχι του Θεού…

Για την Ιστορία:«Το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την ελληνική Επανάσταση επίσημα ήταν η Αϊτή, ο [πρόεδρος της Αϊτής] Mπουαγέ (Jean Pierre Boyer) έστειλε στις 15-1-1822 έγγραφο στην ελληνική επιτροπή του Παρισιού απαντώντας στην αίτηση των Κοραή, Πίκκολου και Βογορίδη, στο οποίο ανάγγελλε την αναγνώριση της ελληνικής προσωρινής διοίκησης και ευχόταν την νίκη της Επανάστασης» (Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, Αθήνα, εκδ. Τολίδης, σελ. 94, via kafeneio-gr)