Ξεπέρασαν τους 750 οι νεκροί από το φονικό σεισμό των 8,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που έπληξε τη Χιλή νωρίς χθες, Σάββατο και από το τσουνάμι που δημιουργήθηκε. Το κύμα που δημιουργήθηκε έφτασε ως την Ιαπωνία και τις Α. ακτές της Ρωσίας και είχε ύψος 90 και 80 εκατοστόμετρων, αντιστοίχως. Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται 90 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης Κονσεπσιόν και σε βάθος 55 χιλιομέτρων. Οι πληγέντες επερνούν τα 2 εκατομμύρια και 1,5 εκατ. κτήρια είναι καταστραμένα σύμφωνα με τον τελευταίο απολογισμό. Εκατό άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα ερείπια κτηρίου στην πόλη Κονσεπσιόν. Ο σεισμός «ερχόταν κατά κύματα και διάρκεσε πάρα πολύ. Τρία λεπτά είναι μια αιωνιότητα. Τρομοκρατηθήκαμε διότι γινόταν όλο και δυνατότερος, σαν ταινία τρόμου του Χόλιγουντ», δήλωσε κάτοικος της πρωτεύουσας Σαντιάγο.Φοβούμενοι τους μετασεισμούς, χιλιάδες πολίτες πέρασαν τη νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακή έξω από τα σπίτια τους, σε πόλεις που υπέστησαν μεγάλες ζημιές από το σεισμό προκαλώντας προβλήματα στις μεταφορές, στην ηλεκτροδότηση, στην υδροδότηση και άλλες υποδομές της χώρας, της μεγαλύτερης παραγωγού χαλκού στον κόσμο και μιας από τις πιο σταθερές οικονομίες στη Λατινική Αμερική.Ο σεισμός ήταν ο τέταρτος μεγαλύτερος από το 1900. Το 1960 η Χιλή είχε πληγεί από σεισμό 9,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, έναν από τους μεγαλύτερους που έχει καταγραφεί ποτέ. Κατέστρεψε σχεδόν ολοσχερώς την πόλη Βαλδίβια, στοίχισε τη ζωή τουλάχιστον 1655 ανθρώπων και προκάλεσε τσουνάμι που έπληξε χώρες στον Ειρηνικό στοιχίζοντας άλλες 200 ζωές σε Ιαπωνία, Χαβάη και Φιλιππίνες. Δες στην εφ. Καθημερινή "Κρίσιμες ώρες στη Χιλή".
Σύμφωνα με τον διευθυντή του Κέντρου Αστροβιολογίας του πανεπιστημίου του Κάρντιφ, καθηγητή Τσάντρα Γουικραμανσίγκε (Chandra Wickramsinghe), η γήινη ζωή έχει κοσμική προέλευση (δες εδώ). Με άλλα λόγια όλοι οι ζώντες οργανισμοί, συμπεριλαμβα-νομένου και του ανθρώπου, προέρχονται από το Διάστημα - θεωρία της πανσπερμίας (δες εδώ και εδώ)- αλλά ένα "πολιτισμικό φράγμα" εμποδίζει τους ανθρώπους να παραδεχθούν τη διαστημική τους καταγωγή! Και από την άλλη εξωγήινες μορφές ζωής πιθανόν «να ζουν ανάμεσά μας» κάτω από τη μύτη μας (δες εδώ). Επίσης σύμφωνα με έγγραφα που δίνει στη δημοσιότητα το υπουργείο Άμυνας και η υπηρεσία Δημόσιων Αρχείων της Βρετανίας χιλιάδες Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα (ΑΤΙΑ/UFO) ή απλά ιπτάμενοι δίσκοι έχουν εμφανιστεί τα τελευταία 20 χρόνια στην Αγγλία… Επίσης στα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα (δες εδώ) δίδεται και η μαρτυρία ενός στελέχους του βρετανικού υπουργείου Άμυνας, ο οποίος υποστηρίζει ότι ήταν μάρτυρας της προβολής ενός φιλμ σε υπόγεια μυστική τοποθεσία της υπηρεσία αεράμυνας της Βρετανίας το 1970 και περιγράφει πως πιλότοι της RAF είχαν πιάσει ένα ΑΤΙΑ το 1956 (λεπτομέρειες εδώ). Όσο για το αναρτημένο βίντεο ο καθείς ας πιστέψει ό,τι θέλει (περισσότερα UFΟ-βίντεο στο liako.gr). Τι ή ποιους να πρωτοπιστέψω πλέον, όταν και το Βατικανό αναγνωρίζει την πιθανότητα εξωγήινης ζωής; Μια και σύμφωνα με εκπρόσωπο του Βατικανού (δες εδώ) η αναζήτηση εξωγήινων δεν έρχεται σε αντίθεση με την πίστη στον Θεό, αφού Αυτός είναι ο δημιουργός του Σύμπαντος και δεν έχει όρια στη δημιουργική ελευθερία του, συνεπώς μπορεί να έχει δημιουργήσει μια ποικιλία έξυπνων όντων... Να ετοιμαζόμαστε λοιπόν για το κατά Γουικραμανσίγκε "πολιτισμικό μας σοκ"; Μμμμ, κοντός ψαλμός αλληλούια, που λένε.
Αναζητώντας στο Google «αποβολή μαθήτριας λόγω facebook» η μηχανή αναζήτησης δίνει μερικές 100ντάδες αποτελέσματα. Θέμα δυο τριών ημερών στο Διαδίκτυο και στον τύπο. Από το group υποστήριξής της στο facebook με 5600 μέλη (δες εδώ) που απαιτούν(!) να ανακληθεί η απόφαση, μέχρι τις ήξεις αφίξεις δηλώσεις του προέδρου της τοπικής ΕΛΜΕ από τη μια «…θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη περίπτωση αναδεικνύει το μεγάλο έλλειμμα και το κενό που υπάρχει στους εκπαιδευτικούς, όσον αφορά τη γνώση για τον ψηφιακό κόσμο και την ψηφιακή κοινωνία στην οποία ζούμε. Η συγκεκριμένη τιμωρία δεν θα έπρεπε, κατά την προσωπική μου γνώμη, να επιβληθεί και δεν θα δινόταν αν οι εκπαιδευτικοί είχαν επιμορφωθεί επί της ουσίας και χρησιμοποιούσαν τις νέες τεχνολογίες» (δες εδώ) και από την άλλη «Οι εκπαιδευτικοί είχαν δίκιο, το γκρουπ ήταν γεμάτο υβριστικά και απαξιωτικά σχόλια», για τους καθηγητές του σχολείου και την διευθύντρια (καθόλου δεν αμφιβάλλω, αν και δεν είδε το φως της δημοσιότητας τα περιεχόμενο της εν λόγω σελίδας…) αναιρώντας την προηγούμενη δήλωσή του, επειδή «όταν την παραχώρησε δεν είχε πλήρη γνώση του περιστατικού» (δες εδώ, update εδώ.).Αλλά και την δίκην Πυθίας γενικόλογη παρέμβαση της υπουργού Παιδείας: «Η ανάγκη των νέων να εκφράζονται και να διατυπώνουν το συναίσθημα τους είναι όχι μόνο αυτονόητη, αλλά πρέπει και να ενθαρρύνονται να το κάνουν. Όλα αυτά, όμως, μέσα σε ένα πλαίσιο σεβασμού της προσωπικότητας και της ομαλής λειτουργίας της σχολικής κοινότητας. Οι ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία και στην επικοινωνία, σε συνδυασμό με την ανάγκη ενημέρωσης, αλλά και εκσυγχρονισμού των κανόνων μάς επιβάλλουν να εγκύψουμε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα πάνω στις νέες προκλήσεις». Αλλά αποβολές μαθητών για παρεμφερή συμβάντα έχουν και πρόσφατα (δες λ.χ. εδώ) και παλαιότερα συμβεί… Τα ίδια και απαράλλακτα συμβαίνουν και αλλού στην αλυσίδα μαθητές-σχολείο-σελίδες κοινωνικής δικτύωσης με απαξιωτικά σχόλια. Και θα συμβαίνουν όσο το χάσμα μεταξύ των ψηφιακών μεταναστών και των ψηφιακών ιθαγενών βαθαίνει (ενδεικτικά δες εδώ για παρόμοια περίπτωση αλλά και εδώ, όπου: «το γεγονός ότι οι μαθητές εκφράζουν ανώνυμα κριτικές παρατηρήσεις και σχόλια για τους δασκάλους τους δεν θεωρείται επιλήψιμο»). Μέτρα υπάρχουν και ισχύουν σε αυτό που ονομάζεται κυβερνο-εκφοβισμός είτε συμβαίνει μεταξύ ομάδος μαθητών και συμμαθητή τους είτε ομάδας μαθητών και του σχολείου/καθηγητών ή οποιουδήποτε άλλου (δες εδώ, εδώ). Και για να καταλήξω, γράφω και σχολιάζω αλλού για την ποινή αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος της 14χρονης μαθήτριας όπου υποστηρίζω ότι: «(…) το σχολείο οφείλει μεταξύ των άλλων (που δεν κάνει) να διδάξει και την τήρηση των αρχών netiquette που διέπουν το Διαδίκτυο (δες εδώ κι εδώ) και προφανώς τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως είναι το facebook. Αλλά τι να πρωτοδιδάξει το σχολείο, όταν ατιμώρητα κλείνουν δρόμοι, καταλαμβάνονται εθιμικά και ατιμώρητα δημόσιες υπηρεσίες, σχολεία και πανεπιστήμια, ανταλλάσσονται ύβρεις ή χυδαία υπονοούμενα στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ (μη πω και στο Κοινοβούλιο) κτλ. κτλ. Η αφελής μαθήτρια μάς μάρανε ή οι αγκυλώσεις και οι παρωπίδες μας στα “σχολεία χαβαλέ” που δημιουργήσαμε;» Και για να μη πάω μακριά, ο καθηγητής Χρ. Γιανναράς στολίζει συχνά πυκνά (δίκαια ή άδικα, δεν παίζει ρόλο...) τον πρωθυπουργό και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς στις επιφυλλίδες του με χαρακτηρισμούς (δες ενδεικτικά εδώ και εδώ) όχι και πολύ μακράν αυτών που φαντάζομαι ότι υπήρχαν στη σελίδα του facebook της εν λόγω μαθήτριας... Μη πω για ένα-δυο από τα πλάνα του "αλ τσαντίρι" του Λ. Λαζόπουλου στις 16 Ιανουαρίου 2010 (δες το βίντεο εδώ), ιδιαίτερα αυτό στο 04:00 λεπτό και το τελευταίο πλάνο 09:35-09:45 (σχετικά έχω αναφερθεί κι εδώ). Άραγε θα έπρεπε να «εξοριστούν»; Ιδού η απορία... Και εν κατακλείδι, η απάντηση φίλου διευθυντή γυμνασίου περί facebook: «Κοίταξε, έφτιαξα σελίδα στο facebook και έκανα φίλους όλους τους μαθητές του σχολείου για να ελέγχω- τρόπος του λέγειν- την κατάσταση». Δες συμπληρωματικά:Οι μαθητές οργανώνονται στο facebook .
Διαβάζω στην εφ. Τα Νέα ότι το ποσοστό των Ευρωπαίων εφήβων που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ανάγνωση ανήλθε από το 15% στο 21%. Στη χώρα μας τα υψηλά ποσοστά χαμηλών βαθμολογιών που καταγράφονται κάθε χρόνο στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, όπου περίπου το 1/3 των εξετασθέντων γράφουν κάτω από τη βάση καθώς αναδεικνύουν ένα εκπαιδευτικό παράδοξο: οι μαθητές μας, κατά τον αρθρογράφο, «οικοδομούν τη γνώση τους στο τρίγωνο σχολείο- φροντιστήριο- ιδιαίτερο, μπαζώνουν (!) τον οικογενειακό προϋπολογισμό με υπέρογκα φροντιστηριακά έξοδα, κι όμως δεν μαθαίνουν». Για να σχολιάσει στη συνέχεια ότι: «Σύμφωνα με δημοσίευμα στο περιοδικό "Επίκαιρα", στις προφορικές εξετάσεις αποφοίτων της Νομικής που διεκδίκησαν πρόσφατα μια θέση στο Δικαστικό Σώμα (Εθνική Σχολή Δικαστών), οι απαντήσεις στις ερωτήσεις έσπαγαν κόκαλα! Σε ερώτηση εξεταστή σε υποψήφιο "για το τι συνέβη στο Βατερλώ, στις 18 Ιουνίου του 1815" δόθηκε από τον τελευταίο η αποστομωτική απάντηση: "Ναυμαχία"! Σε άλλη ερώτηση για το πότε απελευθερώθηκε η Θεσσαλία από τον τουρκικό ζυγό, η απάντηση από υποψήφιο ήταν το 1964! "Δηλαδή ο παππούς σου φοράει ακόμη τσαρούχια;" ήταν το σχόλιο του εξεταστή προς τον υποψήφιο με καταγωγή μάλιστα από τα Τρίκαλα, ο οποίος δεν γνώριζε ότι η Θεσσαλία πέρασε σε ελληνικά χέρια το 1881.»« Άλλη υποψήφια για εισαγωγή στην Εθνική Σχολή Δικαστών ερωτάται για το αν γνωρίζει κάτι για τη δράση της Λέλας Καραγιάννη, απαντά ότι η μόνη που γνωρίζει είναι η ηθοποιός Μάρθα Καραγιάννη! (...) Αλλά και ο Αδαμάντιος Κοραής, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, ήταν παντελώς άγνωστος σε υποψήφιο για εισαγωγή στην Εθνική Σχολή Δικαστών, έστω κι αν το άγαλμά του υπάρχει έξω από την πρυτανεία του πανεπιστημίου στην Αθήνα...» κτλ. κτλ. Ολόκληρο το δημοσίευμα εδώ.
«Η ποδιά πάντα καθαρή και σιδερωμένη, ο γιακάς άσπρος, τα μαλλιά με κορδέλα. Και η μόνη δυνατότητα φιλαρέσκειας, αν φορούσες κάποια καλή φούστα ή φόρεμα που φαινόταν κλεφτά κάτω από την ποδιά». Αναμνήσεις μαθήτριας του …προηγούμενου αιώνα! Μια και σαν σήμερα εικοσιοκτώ χρόνια πριν, η σχολική μπλε ποδιά «πέρασε» στο παρελθόν (δες εδώ) επί υπουργού Παιδείας Ελ. Βερυβάκη. Η αλήθεια είναι ότι έκτοτε τα σχολεία ομόρφυναν. Από την άλλη όμως έγιναν πασαρέλα, έτσι που «κάθε μέλος της μαθητικής κοινότητας καθημερινά θυσιάζεται στο βωμό της "μάρκας" και των "guru της μόδας". Γιλέκα, καπέλα, κολάν, μαντίλια, πουκάμισα όπως και πολλά άλλα είδη ρουχισμού και αξεσουάρ συνθέτουν μια εκκεντρική, και κατ' άλλους ακατάλληλη, για το σχολικό περιβάλλον, εμφάνιση» (δες εδώ). Και αλλού διαβάζω: «Τα παιδιά κυνηγάνε τις μάρκες!», αφού «αν και δεν υπάρχει ποδιά, υπάρχουν "στολές" ντυσίματος, ανάλογα με το στυλ του καθενός» και προφανώς, λέω εγώ, και από το πάχος που έχει το οικογενειακό πορτοφόλι… Αφήνω στην άκρη και τα (οφθαλμο)προβλήματα που δημιουργούνται από τις …κοντές-πάνω-από-τον-αφαλό μπλούζες και τα χαμηλοκάβαλα παντελόνια των κοριτσιών - ε, να φανεί και το στρινγκάκι λίγο! Από το ένα άκρο στο άλλο... Τώρα θα μου πεις με αυτό ασχολείσαι; Όχι βέβαια, όταν η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες πάει κατά διαόλου -κατά σύμπτωση, πάνω κάτω, από τον καιρό που καταργήθηκε η ποδιά, η μόνη, κατά πως φαίνεται, λυσιτελής μεταρρύθμιση στο σχολείο από τότε μέχρι σήμερα! Αν και πολλοί θα προτιμούσαν την επιστροφή της ποδιάς, έχω τις αντιρρήσεις μου. Γιατί υπάρχει μια μέση λύση για όλα, σαν αυτή φερ΄ ειπείν για τη μαθητική ενδυμασία στα σχολεία της Κύπρου, όπου: «Κατά τους χειμερινούς μήνες Δεκέμβριο, Ιανουάριο, Φεβρουάριο, οι μαθητές και μαθήτριες μπορούν να φορούν και ομοιόμορφες φόρμες από βαμβακερό ύφασμα, γκρίζου ή μπλε χρώματος. Οι μαθήτριες μπορούν ακόμη να φορούν είτε φούστα /ποδιά με χοντρό καλτσόν είτε παντελόνι ίδιου χρώματος με το παντελόνι των μαθητών. Οι μαθητές και μαθήτριες πρέπει να φορούν συνηθισμένα μαύρα παπούτσια και όχι αθλητικά. Τα αθλητικά παπούτσια μπορούν να τα φορούν μόνο κατά τη διάρκεια του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής και των Αθλητικών Δραστηριοτήτων. Στις περιπτώσεις επίσημων εορτασμών, κοινού εκκλησιασμού και τελετών θα πρέπει να χρησιμοποιείται η ισχύουσα επίσημη στολή» (δες εδώ). Για να επανέλθω, μπλε ποδιά φορούσαν και τα αγόρια του Δημοτικού σχολείου. Κι απ΄ό,τι θυμάμαι -έχει περάσει μισός αιώνας και βάλε- ο μπελάς (μου) ήταν το λευκό γιακαδάκι, υφασμάτινο και αργότερα πλαστικό (μουσαμάς;), που με έσφιγκε... Η ποδιά, τότε, πολλές φορές κάλυπτε το τριμμένο παντελόνι ή το πολυφορεμένο φουστάνι, όχι όμως και τα δίσολα χοντροπάπουτσα με πέταλο στη "μύτη" και στο τακούνι, «για να μη λιώνουν»... Άλλες εποχές. 10-9-2004Η σχολική ποδιά...
Αντιγράφω από κείμενο του Στεφ. Κασιμάτη από την εφ. Καθημερινή: «Ακούστε το εξής: Υπουργός Παιδείας τηλεφωνεί σε πρύτανη πανεπιστημιακού ιδρύματος της επαρχίας και του προτείνει την πραγματοποίηση μιας εκδήλωσης σε χώρο του πανεπιστημίου του. Αυτός ενθουσιάζεται με την ιδέα, προτού όμως δεσμευτεί οριστικά, διατυπώνει μια επιφύλαξη ως προς τους... ανωτέρους του: "Θα σας απαντήσω οριστικά σε δύο ώρες. Πρέπει πρώτα να συνεννοηθώ με τα ΕΑΑΚ". (Εδώ είναι απαραίτητη μία παρέκβαση: ΕΑΑΚ είναι η φοιτητική παράταξη, που ενώνει διάφορα γελοία κομματίδια της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, με εξωτικές επωνυμίες. Μολονότι οικτρή μειοψηφία, κατορθώνουν να επιβάλλουν τη θέλησή τους στην καθημερινότητα της πανεπιστημιακής ζωής, επειδή κραυγάζουν πιο δυνατά και, ενίοτε, δέρνουν κιόλας...). Πράγματι, σε δύο ώρες ο υπουργός δέχεται το τηλεφώνημα του πρύτανη: "Είμαστε εντάξει! Τα ΕΑΑΚ δεν έχουν αντίρρηση". "Α, οπότε προχωρούμε με την εκδήλωση", του λέει ο υπουργός. "Οριστική απάντηση θα σας δώσω αύριο", αποκρίνεται ο πρύτανης. "Αφού θα έχω ρωτήσει και την ΚΝΕ". Κατόπιν τούτου, ο υπουργός, σκεπτόμενος προφανώς ότι δεν άξιζε τον κόπο να χαραμίζει τον χρόνο του όπως ο πρύτανης, ξέχασε τα σχέδια για την εκδήλωση και πήγε παρακάτω.» Και συνεχίζει ο αρθρογράφος: «Αυτή είναι, δυστυχώς, η πραγματικότητα στα σημερινά πανεπιστήμια. Ο θεσμός ο οποίος, κατ’ εξοχήν, εγγυάται την κοινωνική ανέλιξη με αξιοκρατικά κριτήρια, έχει καταντήσει σήμερα άθυρμα στα χέρια στυγνών κομματικών υπαλλήλων. Οι τελευταίοι επικαλούνται δημοκρατικά ιδεώδη -το άσυλο, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και άλλα ηχηρά παρόμοια- με τα οποία εννοούν το ακριβώς αντίθετο από το νόημα των λέξεων που χρησιμοποιούν. Περισσότερο και από τα αφεντικά τους στα κομματικά αρχηγεία, επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα του Τζορτζ Οργουελ στο δοκίμιό του "Η πολιτική και η αγγλική γλώσσα" - ισχύει για κάθε γλώσσα: Η πολιτική γλώσσα -και αυτό ισχύει, με παραλλαγές, για όλα τα πολιτικά κόμματα, από τους Συντηρητικούς ως τους Αναρχικούς- είναι σχεδιασμένη για να κάνει τα ψεύδη να ακούγονται αληθινά, τον φόνο αξιοσέβαστη πράξη και για να δίνει μια εικόνα στερεότητας στον απλό αέρα». Στη συνέχεια αφού σχολιάσει δηκτικά της περί «ασύλου» πομφόλυγες, γράφει για το …επάγγελμα «πρύτανης ελληνικού ΑΕΙ»: «Ο νόμος της Γιαννάκου έχει μια σοφή πρόβλεψη: Αποκλείει την επανεκλογή του πρύτανη για δεύτερη θητεία. Υποψιάζομαι ότι αυτό ενοχλεί τους αντιδρώντες: Γι’ αυτό πιέζουν. Κατάπιαν τόσους εξευτελισμούς για να γίνουν στον χώρο τους "μικροί Τσοχατζόπουλοι"! (Ξέρετε, να μην δείχνουν ταυτότητα στο αεροδρόμιο...) Να μην απολαύσουν την ηδονή της εξουσίας λίγο περισσότερο; Να είναι τόσο σύντομη όσο ένας οργασμός; Δεν αντιλαμβάνονται, όμως, το τίμημα της ματαιοδοξίας τους. Ας ρωτήσουν τον Χρήστο Κίττα, που δοκίμασε τη βία των κουκουλοφόρων και κόντεψε να το πληρώσει με τη ζωή του. Ας τον ρωτήσουν πώς αισθάνεται σήμερα, που ξεκίνησε ως καλοπροαίρετος και κατέληξε δαρμένος κακομοίρης.» Για να καταλήξει: «Βαρύτερο όμως είναι το τίμημα για την κοινωνία μας. Για όλα αυτά τα παιδιά και τους γονείς τους, που αφού κάνουν το σχολείο δύο φορές (οι ώρες των σχολικών μαθημάτων συν των φροντιστηρίων), αφού το πληρώσουν οι γονείς τους δύο φορές (οι φόροι συν οι φροντιστές), υποχρεώνονται μετά να υποστούν την εξαχρείωση μιας ανώτατης εκπαίδευσης, που μόνη χρησιμότητα έχει τον διορισμό στο Δημόσιο. Αυτή η γελοία κατάσταση δεν αποβαίνει προς όφελος μιας καλύτερης κοινωνίας, όπως πιστεύουν οι ηλίθιοι που τη στηρίζουν. Αποβαίνει προς όφελος των πλουσίων, που μπορούν να εξασφαλίζουν εξ αρχής στα παιδιά τους καλύτερη εκπαίδευση. Εν τέλει. όμως, αποβαίνει εις βάρος όλων μας. Γιατί τι αξία έχει η μόρφωση όταν σε αποκόπτει από την υπόλοιπη κοινωνία; Και είναι αυτή η χρεοκοπία που προσωπικώς με πονάει περισσότερο από την οικονομική...» Στην υγειά μας ...αν και νομίζω ότι οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί οι οποίοι προσάπτονται στους πανεπιστημιακούς συλλήφθην, αλλά, πλαγίως και στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας από τη (λεγόμενη) μεταπολίτευση και μετά, δε θα κάνουν το αυτί κανενός να ιδρώσει... Και για να μη χάνουμε την επικαιρότητα, αντιγράφω, πάλι, από την εφ. Καθημερινή: Φοιτητές της Ιατρικής Σχολής Αθηνών κράτησαν «ομήρους» στα γραφεία τους δύο καθηγήτριες, διότι εκείνες αρνήθηκαν να δεχθούν το πρόγραμμα εξετάσεων που πρότειναν οι φοιτητές και υιοθέτησε η ...Γενική Συνέλευση της σχολής. Και αυτό διότι το πρόγραμμα έχει διάρκεια 2 μήνες, αντί περίπου τρεις βδομάδες που προβλέπει ο νόμος!
Ξεπέρασαν τους 750 οι νεκροί από το φονικό σεισμό των 8,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που έπληξε τη Χιλή νωρίς χθες, Σάββατο και από το τσουνάμι που δημιουργήθηκε. Το κύμα που δημιουργήθηκε έφτασε ως την Ιαπωνία και τις Α. ακτές της Ρωσίας και είχε ύψος 90 και 80 εκατοστόμετρων, αντιστοίχως. Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται 90 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης Κονσεπσιόν και σε βάθος 55 χιλιομέτρων. Οι πληγέντες επερνούν τα 2 εκατομμύρια και 1,5 εκατ. κτήρια είναι καταστραμένα σύμφωνα με τον τελευταίο απολογισμό. Εκατό άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα ερείπια κτηρίου στην πόλη Κονσεπσιόν. Ο σεισμός «ερχόταν κατά κύματα και διάρκεσε πάρα πολύ. Τρία λεπτά είναι μια αιωνιότητα. Τρομοκρατηθήκαμε διότι γινόταν όλο και δυνατότερος, σαν ταινία τρόμου του Χόλιγουντ», δήλωσε κάτοικος της πρωτεύουσας Σαντιάγο.Φοβούμενοι τους μετασεισμούς, χιλιάδες πολίτες πέρασαν τη νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακή έξω από τα σπίτια τους, σε πόλεις που υπέστησαν μεγάλες ζημιές από το σεισμό προκαλώντας προβλήματα στις μεταφορές, στην ηλεκτροδότηση, στην υδροδότηση και άλλες υποδομές της χώρας, της μεγαλύτερης παραγωγού χαλκού στον κόσμο και μιας από τις πιο σταθερές οικονομίες στη Λατινική Αμερική.Ο σεισμός ήταν ο τέταρτος μεγαλύτερος από το 1900. Το 1960 η Χιλή είχε πληγεί από σεισμό 9,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, έναν από τους μεγαλύτερους που έχει καταγραφεί ποτέ. Κατέστρεψε σχεδόν ολοσχερώς την πόλη Βαλδίβια, στοίχισε τη ζωή τουλάχιστον 1655 ανθρώπων και προκάλεσε τσουνάμι που έπληξε χώρες στον Ειρηνικό στοιχίζοντας άλλες 200 ζωές σε Ιαπωνία, Χαβάη και Φιλιππίνες. Δες στην εφ. Καθημερινή "Κρίσιμες ώρες στη Χιλή". 
