Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Οι αρχαιότερες (;) ανθρωπόμορφες πατημασιές

Πατημασιές ηλικίας 1,5 εκατομμυρίων ετών βρέθηκαν σε προσχωσιγενή πετρώματα (το πέτρωμα που έχει δημιουργηθεί με την έναπόθεση λάσπης) κοντά στην τοποθεσία Ιλερέτ της βόρειας Κένυας, Αφρική, και πιθανότατα πρόκειται για αποτύπωμα του homo erectus (πρωτοεμφανίστηκε πριν 1,9 εκατ. χρόνια) ή του homo ergaster, μιας πρώιμης μορφής του homo erectus. H ανακάλυψη έγινε από διεθνή ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον Μάθιου Μπένετ του βρετανικού πανεπιστημίου του Μπέρνμουθ, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Science». Για πρώτη φορά υπάρχουν πλέον επαρκή στοιχεία για το πόσο ανθρώπινα βάδιζε ο homo erectus. Βρέθηκαν δύο σειρές αποτυπωμάτων -εκ των οποίων το ένα από παιδί- σε χρονική απόσταση 10 000 ετών η μια από την άλλη, που έγιναν σε μια λασπώδη τότε όχθη ποταμού. Κρίνοντας από το μήκος του δρασκελισμού, το ύψος των ατόμων που τις άφησε, εκτιμάται ότι ήταν 1,77 μέτρα περίπου και, σήμερα, θα αγόραζε παπούτσια νούμερο «43» . Οι πατημασιές δείχνουν ένα πόδι όπου το μεγάλο δάκτυλο είναι παράλληλο με τα υπόλοιπα (αντίθετα με τους μεγάλους πιθήκους), μια στρογγυλή φτέρνα, καθώς και μια χαρακτηριστικά ανθρώπινη καμπύλη πέλματος. Οι πρώτοι πρόγονοί μας βάδισαν όρθιοι τουλάχιστον πριν 6 εκατ. χρόνια, αλλά αποτελεί ακόμα ζήτημα επιστημονικής αντιπαράθεσης πότε τα πόδια τους και το βάδισμά τους απέκτησαν τα σημερινά ανθρώπινα χαρακτηριστικά, ξεφεύγοντας από το στιλ του χιμπαντζή. Το νέο εύρημα δείχνει ότι οι πρόγονοι του ήδη πριν από 1,5 εκατ. χρόνια περπατούσαν ανθρώπινα. Τα παλαιότερα αποτυπώματα βαδίσματος βρέθηκαν το 1978 στην Τανζανία, Αφρική, χρονολογούνται πριν 3,75 εκατ. χρόνια και ανήκαν σε ένα πιο πρωτόγονο πρόγονο του ανθρώπου, τον αυστραλοπίθηκο afarensis (πρωτοεμφανίστηκε πριν 4 εκατ. χρόνια και είχε εξαφανιστεί μετά από 2 εκατ. χρόνια), ο οποίος βάδιζε επίσης όρθιος. Είναι όμως μικρότερου μεγέθους, με μικρότερη καμπύλη πέλματος και έχουν πιο πιθηκοειδή δάκτυλα. Ο homo erectus, στον οποίο ανήκουν τα νέα αποτυπώματα, είχε μικρότερο εγκέφαλο από τους σημερινούς ανθρώπους, αλλά ήταν ο πρώτος πρόγονός μας που είχε γενικά συγγενικές σωματικές αναλογίες - αλλά με μακρύτερα πόδια και κοντύτερα χέρια -σε σχέση με τον homo sapiens.

Πηγή: http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_27/02/2009_269232

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Οι άλλοι και εμείς ή περί ''αυτοκαταστροφικής δημοσιογραφίας''

Αντιγράφω από τη στήλη ''ΤΥΠΟΣ των ήλων" της εφ. Ελευθεροτυπία: «Εντάξει. Η χώρα μας είναι μπακατέλα, με λιπόθυμη διοίκηση και χρόνια προβλήματα. Αλλά τι νόημα έχει αυτή η αυτομαστιγωτική διάθεση, κάθε φορά που οι ξένοι ασχολούνται με τα εσωτερικά μας; Καυστικά, λέει, τα σχόλια για την απόδραση Παλαιοκώστα και σωρηδόν οι ειρωνικές αναφορές. Προφανώς, «αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα», κατά πώς ισχυρίζεται η ελαφρότης με καύσιμο τον συμπλεγματικό επαρχιωτισμό... Λες και δεν απέδρασε προ μηνός ένας κατάδικος «μέσα σε κούτα» από γερμανική φυλακή ή δεν είχαμε προ ετών μια θεαματική απόδραση κρατουμένων με ελικόπτερο από φυλακή της Γαλλίας *** Όμως, σ' ένα άλλο πεδίο όντως «γελάνε μαζί μας» οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, όπως επισημαίνει στο «Έθνος» ο Γιώργος Δελαστίκ. Και ιδού γιατί: την ώρα που το περιώνυμο Σύμφωνο Σταθερότητας είναι όχι απλώς ελαστικό, αλλά σχεδόν κουρελόχαρτο λόγω οικονομικής κρίσης... Και τη στιγμή που το δικό μας έλλειμμα είναι μικρότερο και από τον μέσο όρο της Ένωσης, στην Ελλάδα η «επιτήρηση» έγινε πρώτο θέμα και προβλήθηκε σαν μπαμπούλας και φόβητρο. Κι όμως, στη Γαλλία και την Ισπανία το έλλειμμα, ο Αλμούνια και η επιτήρηση έγιναν μονόστηλο, παρ' ότι η μεν Γαλλία - σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν- θα έχει έλλειμμα 5,4% και η Ισπανία 6,2%... Γράφει επ' αυτού η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε»: «Στους καιρούς της ύφεσης κανένας δεν πρέπει να φοβάται κυρώσεις λόγω του Συμφώνου Σταθερότητας. Επειδή τα κράτη, εναντίον των οποίων έχει κινηθεί η διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, μπορούν να επικαλεστούν βάσιμα "έκτακτες περιστάσεις" λόγω της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης, προβλέπεται ότι οι αρχές της Ένωσης θα τους παραχωρήσουν σημαντικά περισσότερο χρόνο για να διορθώσουν τα ελλείμματά τους από όσο προβλέπουν οι κανόνες». Το δικό μας σχόλιο, το γράψαμε κι άλλοτε, υπάρχουν δημοσιογράφοι αλλά και κραυγαλέα «δημοσιογραφία εντυπωσιασμού και ανευθυνότητας» σε πολλά (από τα) έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ-αποπροσανατολισμού, φευ…

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Περί ασύλου ο λόγος εδώ και στη …Σορβόννη

Διαβάζω στην εφ. Καθημερινή: «Ύστερα από σύντομη, δυναμική, αλλά αναίμακτη επιχείρηση, οι ειδικές δυνάμεις της γαλλικής Αστυνομίας εκκένωσαν το κτίριο της Σορβόννης, που είχε καταληφθεί τα ξημερώματα της Παρασκευής από περίπου 200 διαδηλωτές. Η εισβολή των Δημοκρατικών Σωμάτων Ασφαλείας (CRS) από την είσοδο της οδού Σορβόννης έγινε με αστραπιαία ταχύτητα, ενώ οι καταληψίες στο αμφιθέατρο «Τιργκό» δεν προέβαλαν την παραμικρή αντίσταση. Οι διαδηλωτές συμμετείχαν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας της Πέμπτης κατά των μεταρρυθμιστικών σχεδίων της υπουργού Ανώτατης Παιδείας, Βαλερί Πεκρές, τα οποία προβλέπουν σημαντική συρρίκνωση του διδακτικού προσωπικού στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Γαλλίας.» Στην ίδια εφημερίδα και το άρθρο του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Ν. Κ. Αλιβιζάτου για τα όσα συμβαίνουν στα ελληνικά πανεπιστήμια, όπου ο καθένας ή η όποια ομάδα (δες και «Μπάχαλοι» με κουκούλες σπέρνουν τον τρόμο στα ΑΕΙ) ανενόχλητοι καταλαμβάνουν δημόσια κτήρια, καταστρέφουν κτλ. ατιμώρητοι, υποθαλπτόμενοι και «άγνωστοι» υπό την αιγίδα του «πανεπιστημιακού ασύλου», μιας ακόμα ελληνικής πρωτοτυπίας (=αγκύλωσης). Γράφει: «Τα περιστατικά ωμής και απρόκλητης βίας που σημειώθηκαν τον τελευταίο καιρό σε βάρος πανεπιστημιακών καθηγητών μέσα στο χώρο της δουλειάς τους (Γιάννης Παπαδάτος, Γιάννης Πανούσης και όχι μόνο) δείχνουν ότι η κατάσταση με το άσυλο έχει φτάσει στο απροχώρητο (…) Η κατάσταση λοιπόν έχει φθάσει στο ως εδώ και μη παρέκει. Για να σωθεί ό,τι έχει απομείνει από το ελληνικό πανεπιστήμιο, δεν αρκούν οι λεκτικές καταδίκες. Το άσυλο δεν κατοχυρώνεται νομοθετικά πουθενά στον κόσμο (…) η νομοθετική κατοχύρωση του ασύλου να καταργηθεί. Όχι απλώς επειδή, υπό τις σημερινές συνθήκες, δεν υπηρετεί καμιά απολύτως σκοπιμότητα. Αλλά γιατί το άσυλο, έτσι όπως έχει καταντήσει, υποθάλπει, περισσότερο από κάθε άλλο παράγοντα, τη βία και την ανομία.» Και καταλήγει: «Ωστόσο, επιβάλλεται να γίνει μια σημαντική διάκριση: Τους κουκουλοφόρους και τους κάθε είδους οπαδούς της βίας, των ξυλοδαρμών και της τρομοκρατίας, οι πανεπιστημιακοί δεν μπορούμε ασφαλώς να τους σταματήσουμε. Αν η αστυνομία δεν κάνει τη δουλειά της, οι επιδρομές τους στα πανεπιστήμια θα συνεχισθούν, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει ως πού μπορεί να φθάσουν. Απεναντίας, για τη βία που ασκείται μέσα στο ίδιο το πανεπιστήμιο με τη μορφή προπηλακισμών, διακοπής μαθημάτων, κατάληψης αιθουσών και ολόκληρων κτιρίων, τη βία δηλαδή που «ανεπαισθήτως» ανεχόμαστε όλοι ως συγχωρητέα τάχα «ελληνική ιδιομορφία» και «αναγκαίο κακό» — θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι υπεύθυνοι για την αντιμετώπισή της είμαστε κυρίως εμείς οι ίδιοι. Εν ανάγκη και με τη βοήθεια της αστυνομίας. Προς τούτο, εμείς οι διδάσκοντες θα πρέπει από τη μια να ξεπεράσουμε τον καιροσκοπισμό που οδηγεί στη συναλλαγή, ακόμη και με τους οπαδούς αυτής της βίας, για την εκλογή σε πανεπιστημιακά αξιώματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και, από την άλλη, όσοι τουλάχιστον από μας συμβάλαμε, υπό διαφορετικές συνθήκες, στην κατοχύρωση του ασύλου, να εγκαταλείψουμε τους πατριωτισμούς εκείνων των εποχών, οι οποίοι μας έχουν καθηλώσει στην αδράνεια και την ανυποληψία(…)» Χωρίς -δικά μου-σχόλια.

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Όταν χτύπησαν τον Γ. Πανούση…

Προχθές το πρωί 50 και πλέον κουκουλοφόροι εισέβαλαν στο Πολιτιστικό Kέντρο «K. Παλαμάς» του Παν. Aθηνών, επιτέθηκαν κατά των παρισταμένων και με βιαιότητα χτύπησαν και τραυμάτισαν τον καθηγητή Γιάννη Πανούση στέλνοντάς τον στο νοσοκομείο. Κι όλως αιφνιδίως ο πνευματικός κόσμος της χώρας, σύμφωνα με δημοσίευμα των εφημερίδων, άρχισε να εκδηλώνει τη συμπαράστασή του και την εναντίωσή του στα συνεχή κρούσματα! Μπα, σαν χιόνια και ο λεγόμενος «πνευματικός κόσμος» που μόλις ξύπνησε (της ΠΟΣΔΕΠ συμπεριλαμβανόμενης)…μια και καμία παρόμοια δήλωση δεν έκανε, απ΄ ό,τι θυμάμαι, για το αντίστοιχο συμβάν του προπηλακισμού και τραυματισμού του καθηγητή και Προέδρου του ΠΤΔΕ του Παν. Αθηνών Ι. Παπαδάτου και της καθηγήτριας Μαρίας Τζάνη προ καιρού, αλλά κι σ΄ άλλα παρόμοια παλαιότερα και νεότερα τέτοια επεισόδια (το άσυλο, το άσυλο, φευ!)… Αλλά τώρα, βλέπεις, ο Γιάννης Πανούσης είναι δηλωμένος αριστερός (υποψήφιος νομάρχης του ΣΥΝ για την Υπερνομαρχία Αθήνας- Πειραιά το 2006). Και εικάζω ότι οι όποιοι καλοθελητές με την κοντή κι όπου μας συμφέρει μνήμη δεν είχαν ακούσει το σχόλιό του στο ραδιόφωνο ANT1 97,2 το πρωινό της ίδιας ημέρας! Γιατί αν το είχαν ακούσει, μάλλον ορισμένοι, πρόσωπα του «πνεύματος και της τέχνης», μίντια, δημοσιογράφοι και πολιτικοί και άλλοι θα ντρέπονταν (πού τέτοια τύχη)…Μια και Γιάννης Πανούσης (στο γραφείο του οποίου προ ημερών είχε τοποθετηθεί εκρηκτικός μηχανισμός…) σε αυτό το σχόλιό του παίρνει ξεκάθαρη και θαρραλέα θέση ως προς τις πρόσφατες βομβιστικές επιθέσεις και τρομοκρατικά χτυπήματα και τη διφορούμενη και συμφεροντολόγα στάση των ΜΜΕ, των δημοσιογράφων, των πολιτικών και λοιπών υμών τε και ημών, λέγοντας μεταξύ των άλλων : «…Ξέρετε κάτι, γιατί δεν καταδικάζεται αυτό το πράγμα, δηλαδή θέλω να πω ότι τα μίντια παίζανε έναν περίεργο ρόλο δυο μήνες με την ιστορία του …Δεκεμβρίου και Ιανουαρίου, και ξαφνικά άκουσα χθες τους πολιτικούς να λένε πού είναι η αστυνομία να βοηθήσει, να βοηθήσουμε όλοι την αστυνομία (…) Μα πριν ένα μήνα τους λέγατε δολοφόνους και μπάτσους, ένα το κρατούμενο. Δύο το κρατούμενο, εγώ είμαι εναντίον οποιαδήποτε βόμβας και βίας γενικώς, δεν πιστεύω ότι διορθώνεται τίποτα με αυτό τον τρόπο, δε θεωρώ όμως ότι όταν εκδηλώνεται βία απέναντι από ένα δημοσιογράφο ή σε ένα σταθμό καταλύεται η ελευθερία της έκφρασης, ενώ όταν γίνεται απέναντι σ΄ ένα δικαστικό, σ΄ έναν πολιτικό, σ΄ έναν πανεπιστημιακό δεν καταλύεται τίποτα…Πού ήταν η ευαισθησία όλου αυτού του συστήματος, όταν επί δυο, τρία, πέντε χρόνια ή επί δυο, τρεις, πέντε μήνες γινόντουσαν τέτοιες ενέργειες εναντίον των άλλων …Αυτό ήταν 28η είδηση, μετά την Πετρούλα… Δεν καταλαβαίνω, δηλαδή, ξαφνικά (…) εμφανίστηκε…και δεν είναι μόνο αυτό, πολλοί έχουν φοβηθεί στα κανάλια κι αρχίζουν να δοξολογούνε και λίγο (…) φοβούμενοι μη και στραφούν εναντίον τους …Κοίτα τώρα τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας…και των επί μέρους ομάδων. Εγώ είμαι εναντίον και το έχω πει δεκάδες φορές (…) στήριξη, αλληλεγγύη, κοινό όχι, δε θα πάμε έτσι…Όμως δεν τους ενδιέφερε (…) δεν τους ενδιέφερε όταν χτυπάγανε αστυνομικούς, δεν τους ενδιέφερε όταν χτυπήσανε προχθές την κόρη του Πάγκαλου (…) Τώρα ξαφνικά να μαζευτούμε όλοι να σώσουμε την ελευθερία της έκφρασης, η οποία …κινδύνευσε …Έχω πολλές επιφυλάξεις, αν έτσι λειτουργεί το σύστημα… Ας καταλάβουν όλοι και τη δικιά τους ευθύνη σε αυτά που κάνουν…. έτσι δεν είναι; Τώρα έχει σπάσει ο κοινωνικός ιστός, κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον πλαϊνό του (…) Αλλά αυτή η υποκρισία όλο το Δεκέμβρη και το Γενάρη να κραυγάζουν από τις τηλεοράσεις και τώρα όλοι οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι να καλούν την αστυνομία να κάνει το έργο της και να στηρίξουμε όλοι την αστυνομία κτλ…ε! με συγχωρείτε, τι μήνυμα ακριβώς στέλνουν…».. (Άκουσε ολόκληρο το σχόλιο εδώ http://proinesdiadromes.blogspot.com/2009/02/blog-post_3167.html, σχόλιο 18-2).
Και από τη χθεσινή, μετά το γεγονός
δήλωσή του: «Είμαι υπερήφανος για το δημόσιο Πανεπιστήμιο και τους συναδέλφους μου, που μαζί υπηρετούμε την επιστήμη και διδάσκουμε ελευθερία σκέψης και ευθύνη πράξεων. Είμαι υπερήφανος για το δημόσιο Νοσοκομείο και τους γιατρούς που μου πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες με ιδιαίτερη φροντίδα. Είμαι υπερήφανος για την οικογένειά μου, τους φίλους και τους συναγωνιστές που μου συμπαρίστανται και με εμψυχώνουν. Είμαι υπερήφανος για τους εγκληματολόγους που - χρόνια τώρα σε αντίξοες συχνά συνθήκες - οραματιζόμαστε και προωθούμε ένα περισσότερο φιλελεύθερο ποινικό σύστημα με λιγότερες και πιο ανθρώπινες συνθήκες κράτησης και με σεβασμό των δικαιωμάτων του κρατούμενου ανθρώπου. Δεν είμαι όμως υπερήφανος για όσους πιστεύουν ότι με την άκριτη, άμετρη τυφλή βία έναντι παντός - χωρίς στοιχειώδη γνώση της ζωής, των αγώνων και των ιδεών καθενός - θα κάνουν τον κόσμο και τον εαυτό τους καλύτερο. Υ.Γ. Είμαι υπερήφανος για όσους παίρνουν καθαρή θέση στις δύσκολες στιγμές και όχι για όσους κρύβονται πίσω από φοβίες, ενοχές και αοριστίες.»
Προς γνώση και συμμόρφωση, αλλά πού τσίπα…προ καιρού εξέλιπε. Όσο γιατί χτύπησαν τον Γιάννη Πανούση, μμμ…ιδού η απορία.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Επιλογή των σχολών αστυνομίας λόγω ...σιγουριάς της θέσης

Γράφαμε σε παλαιότερο post : «Η Σχολή Αστυφυλάκων κατέκτησε την «πρωτιά», ως πρώτη επιλογή, με 459 προτιμήσεις υποψηφίων [στις φετεινές Πανελλήνιες εξετάσεις], ενώ στη δεύτερη θέση με 356 βρίσκεται η Νομική Αθήνας… Άραγε τέτοιο είναι το …κύρος, οι οικονομικές απολαβές και η κοινωνική καταξίωση του αστυφύλακα (‘’μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι’’ και τα μύρια άλλα που ακούν καθημερινά και κατάμουτρα – καθυβριζόμενοι τις περισσότερες φορές χωρίς αιτία…) ή κάποιος, από τα 18 του, εξασφαλίζει θέση στο Δημόσιο, μισθό από την πρώτη ημέρα των ανέξοδων για την οικογένειά του σπουδών κτλ., επειδή ήταν/είναι κατά τεκμήριο καλός μαθητής, αλλά πολύ πιθανόν να μην είναι πάστα ‘’επιθεωρητή Κάλαχαν’’ για τη Δημόσια τάξη! Μήπως πρέπει να υπάρχουν κι άλλα επιπρόσθετα κριτήρια για τις αστυνομικές και στρατιωτικές σχολές (πλην της εντοπιότητας με τον εκάστοτε υπουργό Δημόσιας Τάξης, όπως συνέβαινε τα παλιά καλά χρόνια, πράγμα που οδήγησε την εισαγωγή μέσω των Γενικών εξετάσεων…).Κάποιοι, ίσως, πρέπει να ξανασκεφτούν το θέμα έτσι, ώστε οι αστυνομικοί να μην περιμένουν πρώτα να φύγει ο κλέφτης κι ύστερα να επιληφθούν του συμβάντος, όπως, φευ, πολλές φορές συμβαίνει…» Και να που τώρα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφ. Καθημερινή, η ηγεσία της αστυνομίας εκφράζει τις …ίδιες απορίες ως προς αυτή την επιλογή: «Η εργασιακή και οικονομική αποκατάσταση αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια ένα από τα πλέον βασικά κριτήρια για την είσοδο των νέων στις αστυνομικές σχολές μέσω της διαδικασίας των Πανελληνίων. Όπως όμως διαπιστώνουν σήμερα οι επιτελείς της ΕΛ.ΑΣ., παρότι η συγκεκριμένη διαδικασία εξασφάλισε στην Αστυνομία προσωπικό με καλύτερο μορφωτικό επίπεδο, δε βελτίωσε τις επιχειρησιακές της επιδόσεις που αναδεικνύονται στην «αχίλλειο πτέρνα» του Σώματος. Πολλοί ήταν εκείνοι που επέλεξαν τις αστυνομικές σχολές με κριτήριο τη σιγουριά που προσφέρει μια θέση στον δημόσιο τομέα. Το φαινόμενο αυτό δυστυχώς έχει κόστος για την Αστυνομία, σχολιάζουν πηγές από το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. Προτείνουν, λοιπόν, την καθιέρωση διαδικασιών που θα αξιολογούν τις αληθινές δεξιότητες και ικανότητες των σπουδαστών για το επάγγελμα του αστυνομικού. Κάτι αντίστοιχο με τους προσομοιωτές πτήσεων που υπάρχουν στις σχολές της αεροπορίας, λένε χαρακτηριστικά. «Θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα να ελέγχεται εάν ο νέος μπορεί ή όχι να ανταποκριθεί στα αστυνομικά καθήκοντα»…Κι ως προς το προ των της εισαγωγής με εξετάσεις καθεστώς (…πολιτικό μέσο) και την εκπαίδευση των νέων και παλαιότερων αστυνομικών, δείτε τη συνέχεια του δημοσιεύματος εδώ, κι ας κοιμόμαστε (αν)ήσυχοι..

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Γύρω από μια μετωπική σύγκρουση…



…μετωπική σύγκρουση δυο αντίθετα κινούμενων ατμομηχανών, πριν περίπου 100 χρόνια, με αποτέλεσμα μια άμορφη μάζα σιδερικών (κι ό,τι άλλο…). Θα έλεγα μια πρόδρομη προσομοίωση …σύγκρουσης σαν την αναμενόμενη στο «πείραμα του αιώνα» που θα ξανα-τρέξει από το προσεχές φθινόπωρο στο Μεγάλο Επιταχυντή Συγκρουόμενων Δεσμών Αδρονίων (LHC) του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών (
CERN).

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

Μια tech Στ΄Δημοτικού στο Μούρεσι!

«Με λένε Σταθούλα, είμαι 12 ετών και μένω στον Κισσό. Η δεύτερη κολλητή μου φίλη είναι η Μαρίνα, γιατί ο πρώτος είναι το λάπτοπ. Από τη στιγμή που το έπιασα στα χεριά μου τρελάθηκα, είναι τέλειο. Σήμερα κάναμε για πρώτη φορά κανονικό μάθημα με το λάπτοπ, ήταν κάτι το διαφορετικό. Μπορούσαμε να έχουμε έναν φάκελο που θα είχε τα βιβλία και έναν φάκελο που μπορούσαμε να γράφουμε τις απαντήσεις από τις ασκήσεις του βιβλίου». Η Σταθούλα είναι ένα από τα 13 παιδιά της Στ΄ «tech» τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου στο Μούρεσι του Πηλίου, όπου για πρώτη φορά και με πρωτοβουλία του δασκάλου της τάξης Μανώλη Χειλαδάκη και τη συνδρομή της διευθύντριας Πολυξένης Μήτσιου (των λοιπών υπηρεσιακών παραγόντων …συναινούντων) δημιουργήθηκε η πρώτη ψηφιακή τάξη στη χώρα μας! Η πρώτη τάξη Δημοτικού σχολείου που τόλμησε να παροπλίσει βιβλία, μολύβια και γομολάστιχες, και εδώ και σχεδόν έναν μήνα λειτουργεί με laptop, ποντίκια και e-books. Πώς έγινε; Στο πι και φι! Όταν ο δάσκαλος με τους μαθητές του αποφάσισαν να επενδύσουν τα χρήματα από τα κάλαντα των Χριστουγέννων στην αγορά laptop! Τα παιδιά έβαλαν τα δυνατά τους, οι γονείς βοήθησαν, κι όταν έρευνα αγοράς έδειξε ότι το κεφάλαιο δεν ήταν αρκετό, δάσκαλος και διευθύντρια απευθύνθηκαν στον δήμαρχο Κωνσταντίνο Λεβέντη, του μίλησαν για το εγχείρημα και εκείνος συμφώνησε να χρηματοδοτήσει με το υπόλοιπο ποσόν την αγορά 13 laptop, ένα για κάθε «εκτάκι»…Τα παιδιά αμέσως λάτρεψαν τον καινούργιο τρόπο που γίνονταν τα μαθήματα, μέχρι που να μη θέλουν να βγουν διάλειμμα! Και πώς ακριβώς δουλεύουν; Καθώς λέει ο δάσκαλος:«Κατ' αρχάς, πέρασα όλη την ύλη της Στ' Δημοτικού σε μορφή pdf στα laptop των παιδιών. Μετά χρειάστηκε να κάνουμε κάποια μαθήματα για το πώς χρησιμοποιούμε το καινούργιο εργαλείο. Πώς γράφουμε, πώς αποθηκεύουμε, πώς διαβάζουμε. Ακόμα δεν έχουμε "πετάξει" εντελώς τα βιβλία, αλλά τα ανοίγουμε πολύ λιγότερο, και το πιο σημαντικό: τα βιβλία μένουν στην τάξη και το βάρος της σχολικής τσάντας έχει μειωθεί κατά 4-5 κιλά. Τα παιδιά έρχονται στο σχολείο κουβαλώντας μόνο ένα πανάλαφρο laptop». «Γράφονται όλα στο laptop. Άλλος φάκελος για τα βιβλία, και άλλος για να αποθηκεύουμε τα e-τετράδια».Ποιες οι αντιδράσεις ; Η ζήλια των παιδιών των… άλλων τάξεων. Τι περιμένουν; «Μα... έναν χορηγό, για να αγοράσουμε laptop για του χρόνου! Τα μηχανήματα που αγοράσαμε φέτος, ανήκουν στα παιδιά. Είναι τα προσωπικά τους εργαλεία. Στο τέλος της χρονιάς θα είναι γεμάτα από σημειώσεις, εργασίες, όλο τον κόπο και τις γνώσεις τους. Τους ανήκουν δικαιωματικά». Δημιουργικότητα και καινοτομία λοιπόν χωρίς τα κονδύλια της ΕΕ (λέγε με ΕΣΠΑ), τις αγκυλώσεις του ΥΠΕΠΘ, την αβελτηρία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και των λοιπών εμπλεκόμενων... Ένας πρόχειρος υπολογισμός δείχνει ότι το κόστος για τα βιβλία ενός μαθητή και για 12 έτη φοίτησης ξεπερνά τα 500€, δηλαδή υπερβαίνει την αξία ενός μέσου laptop! Περισσότερα εδώ.

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Διάλογος για τα … ''ιδιαίτερα'' μαθήματα!

Διαβάζω κι αντιγράφω από μαθητικό blog: «Θα ήθελα να σας εκφράσω με μεγάλη θλίψη ένα γεγονός το οποίο συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό στο σχολείο μας το οποίο είναι και παράνομο. Γιατί ορισμένοι καθηγητές που διδάσκουν στο ΓΕ.Λ μας (…) κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές του σχολείου μας; Το θεωρείτε αυτό σωστό; Ας μου απαντήσει κάποιος καθηγητής.» Ορθή, νομίζω, η απορία και το ερώτημα, αλλά το «σπορ» κρατά από παλιά, όπως μας υπενθυμίζει Σιγίλλιο (=διαταγή) του 1691 του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Καλλίνικου του Β΄ προς τους καθηγητές της Πατριαρχικής Σχολής Κωνσταντινουπόλεως, που λέει: «Προσέχειν δε όλως εαυτοίς εντέλλεται ειλικρινώς και απροσωπολήπτως μη ετεροζύγοις πως ποιείν τας διδόσεις των μαθημάτων, αλλ’ ούτε τινός μεν εν κρύπτω διδάσκειν των μαθητών, τινάς δε μόνον εν τη κοινή ακροάσει τούτο γαρ παράλογον αν είη, φαΰλον τε και επίψογον έργον και σκανδάλων ου μικρών παραίτιον αλλ’ ισοπάλως πως και ισοστάθμως, οσίως τε και ανεπιλήπτως κοινήν την διδασκαλίαν προβάλλεσθαι, καθώς ευάρεστόν εστί θεώ και ανθρώποις», όπως δημοσιεύθηκε στο Δελτίο ΟΛΜΕ τ. 553, Δεκέμβριος 1982. Και για ξανάρθουμε στο σήμερα, να μια επώνυμη απάντηση που αλίευσα που υποστηρίζει ότι: (…)Το καθεστώς των ιδιαίτερων είναι μια πραγματικότητα για τους καθηγητές. Ίσως είναι και η άμυνα μερικών στους χαλεπούς από οικονομικής άποψης καιρούς που ζούμε .Όταν όμως το ιδιαίτερο μεταφέρεται εντός σχολείου, για να διαχωρίσει μαθητές και να πιέσει καταστάσεις, τότε μιλάμε για τον ορισμό της αναξιοπρέπειας (…) Να θεωρήσω τα παραπάνω σαν συμβολή από "πρώτο χέρι'' των «ταπεινών» (=μαθητών και καθηγητών) στο νυν διάλογο (=παράλληλοι μονόλογοι) για τη δωρεάν (μας) α-παιδεία; Πέρα από τα τιτιβίσματα της ΟΛΜΕ, ΔΟΕ και των λοιπών ΕΣΥΠ-εταίρων σε μια συζήτηση που χρόνια τώρα αποκλειστικά περιστρέφεται γύρω από τις εισαγωγικές εξετάσεις (το ψωμοτύρι μας μεταφορικά και ...κυριολεκτικά, αφού σύμφωνα με έρευνα του ΚΑΝΕΠ/ ΓΣΕΕ, το 71,4% των χρημάτων που δαπανούν οι γονείς των μαθητών για να εισαχθούν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ πάνε σε ιδιαίτερα και είναι «μαύρα», με 6 στους 10 καθηγητές δημόσιων λυκείων παραδίδουν παράνομα ιδιαίτερα μαθήματα...δες κι εδώ), άντε και με την εκ νέου αλλαγή των ΑΠΣ, ΔΕΠΠΣ και των σχολικών βιβλίων (για την αύξηση της απορρόφησης του ΚΠΣ και μόνο, όπως λέγαμε…). Άστα να πάνε…κι όλα τα σχόλια δεκτά.

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

MME & George's tears...

Κουίζ: Γιατί στις φωτο μόνο ο ΓΑΠ δακρίζει από τα δακρυγόνα των ΜΑΤ, ενώ οι γύρω του χαίρονται; Κάποιοι λένε ''η σκηνοθεσία καλή, η παράσταση χάλια''! Των πολιτικών (μας) καμώματα... Δες εδώ κι εδώ.

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Τρως και πληρώνεις όσο θέλεις, αν το θέλεις!

Το Little Bay εστιατόριο, στο κεντρικό Λονδίνο, προσφέρει γεύματα για το μήνα Φεβρουάριο αφήνντας στην κρίση του πελάτη να πληρώσει την αξία του φαγητού του!«Από ένα σεντς μέχρι και 100 ευρώ θα με κάνουν ευτυχισμένο, το αφήνουμε εντελώς στην κρίση του πελάτη», είπε ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου Peter Ilic, πολύ γνωστός επιχειρηματίας και με καλή φήμη για το gourmet φαγητό που προσφέρει, ο οποίος λόγω της οικονομικής κρίσης αποφάσισε να πάει ένα βήμα πιο μπροστά και να μηδενίσει τις τιμές! «Ήδη οι πελάτες έχουν πληρώσει 20% πιο πάνω από την κανονική τιμή» πρόσθεσε, θεωρώντας ότι τα έξοδα του θα καλυφθούν αυτό τον μήνα…Το μενού του εστιατορίου περιλαμβάνει ορεκτικά όπως σαλάτα καβουριού, σουφλέ με τυρί κατσίκας, φουά γκρα κρέατος, ενώ στα κυρίως πιάτα υπάρχουν στήθος πάπιας, φιλέτο κρέατος και καπνιστό ψάρι. Αντε λοιπόν να πάνε να φάνε τζάμπα στο εστιατόριο Little Bay και κάποιοι από τους πολιτικούς μας κι άλλα υψηλόβαθμα κομματικά νυν και αεί στελέχη του κρατικού μηχανισμού, μπας και γλιτώσουμε από τα ''δωράκια χιλάδων ευρώ προς τον ευατό τους'' που θα έλεγε και ο Ανδρέας …(αυτός ήξερε, εξ άλλου με δανεικά έκτισε και το ''κωλόσπιτο'' στην Εκάλη…).

Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11512&subid=2&tag=8777&pubid=2368767

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Το χάλι της ελληνικής πολιτικής σκηνής…

''Κάποιοι βουλευτές να στασιάσουν'' ενάντια στο ελλαδικό παλκοσένικο της εξουσίας ήτοι της καχεκτικής μετριότητας των εκγόνων της οικογενειοκρατίας (λέγε με Κώστα, λέγε με Γιωργάκη), των άξεστων αποκυημάτων του συνδικαλιστικού γκανγκεστερισμού και του τραμπουκισμού των κομματικών νεολαιών, την κωμικά επηρμένη ασχετοσύνη των ευνοημένων της δημοσιότητας (ηθοποιών κτλ.), που έχουν κατακλύσει βουλευτικά έδρανα και υπουργικούς θώκους, επίχειρα των πολιτικών μας επιλογών της μεταδικτατορικής περιόδου, ζητά στο ομότιτλο, οξύ άρθρο του ο καθηγητής Xρ. Γιανναράς στην εφ. Καθημερινή. Kι ακόμα τους καλεί: '' Να ανατρέψουν το σημερινό, αποδεδειγμένα άγονο πολιτικό σκηνικό, να υποχρεώσουν σε ριζικές ανακατατάξεις.'' Χωρίς σχόλια παραθέτω εκτενή αποσπάσματα : (…)Σίγουρα και στον θώκο του προέδρου των ΗΠΑ έχουν αναρριχηθεί πρόσωπα προκλητικού αμοραλισμού, βιαστές της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας ολόκληρων λαών, όπως και πρόσωπα μικρονοϊκής, άκομψης συμπεριφοράς. Όμως, οι παραχαράκτες του υπουργήματος δεν παγίωσαν σαν πολιτικό αυτονόητο την ύβρι, το σύστημα εξουσίας δεν εκφασίστηκε οριστικά, δεν αποκλείει την έκπληξη, την ξεχωριστή ποιότητα. Έτσι, όχι μόνο φτάνει ένας έγχρωμος στο προεδρικό αξίωμα, αλλά, το σημαντικότερο, φτάνει εκεί άνθρωπος που μοιάζει προικισμένος με εξαιρετική καλλιέργεια και ευαισθησία, χάρη, φινέτσα, πρόσωπο που φωτίζεται ολόκληρο από το παιδικό του χαμόγελο. Και είναι μάλλον η πρώτη φορά στον διεθνή πολιτικό στίβο, που βλέπουμε ηγέτη με τέτοια δημόσια συμπεριφορά προς τη γυναίκα του: Με αβρότητα και πηγαία γενναιοδωρία να της δίνει παντού προτεραιότητα, να την τιμά με κομψή διακριτικότητα στοργής και με το φωτεινό του χαμόγελο. Συγκρίνουμε με την εικόνα του ελλαδικού παλκοσένικου της εξουσίας: Τον αέρα άξεστων, αγροίκων αποκυημάτων του συνδικαλιστικού γκανγκεστερισμού και του τραμπουκισμού των κομματικών νεολαιών, την καχεκτική μετριότητα των εκγόνων της οικογενειοκρατίας, την κωμικά επηρμένη ασχετοσύνη των ευνοημένων της δημοσιότητας (ηθοποιών, καλαθοσφαιριστών, προπονητών, εκφωνητών ραδιοφώνου και παρουσιαστών της τηλεόρασης) που έχουν κατακλύσει βουλευτικά έδρανα και υπουργικούς θώκους. Αυτή η ανθρώπινη ποιότητα έχει παγιώσει στην Ελλάδα επίπεδο «πολιτικών» αντιπαραθέσεων ποδοσφαιρικού κρετινισμού, διαβρωτικού πρωτογονισμού, μικρόνοιας και ευτέλειας. Είναι ανίκανοι αυτοί οι άνθρωποι να συζητήσουν, να πειθαρχήσουν σε απαιτήσεις λογικής συνέπειας, σε κανόνες κριτικού ορθολογισμού. Το μόνο που προσπαθούν είναι να μην αφήσουν τον συνομιλητή τους να μιλήσει, να του αντιτάσσουν τη δική τους προπαγανδιστική λογοδιάρροια. Συμπεριφορά, νοοτροπία και αντανακλαστικά αγροίκων φασιστοειδών.Η ελλαδική κοινωνία δεν μπορεί να δώσει στον εαυτό της καλύτερη, αποδοτικότερη, αξιοπρεπέστερη ηγεσία. Είναι πια ανίκανη για ποιοτικές επιλογές. Οι φωνές που προειδοποιούσαν γι’ αυτή τη συλλογική αναπηρία, δεν εισακούστηκαν. Οι καταβολές του μεθοδευμένου και μεθοδικού ευνουχισμού μπορούν να ανιχνευθούν στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις της μεταδικτατορικής περιόδου: στην εν ψυχρώ κατάλυση των θεμελιωδών προϋποθέσεων λειτουργίας σχολικής εκπαίδευσης και πανεπιστημιακών σπουδών. Ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τα επίχειρα των πολιτικών μας επιλογών. Να καταλύεται η έννομη τάξη από το παραμικρό συνδικάτο οργανωμένων βουλιμικών απαιτήσεων, να παραλύουν οι πόλεις, πολίτες και περιουσίες να είναι έρμαια της παρανοϊκής βίας, να μαίνεται το έγκλημα ανεμπόδιστο. Οι μπουκωμένοι με αμύθητες επί χρόνια επιδοτήσεις αγρότες να νεκρώνουν το οδικό δίκτυο της χώρας, σαν στρατός κατοχής, με αναρίθμητα, υπερσύγχρονης τεχνολογίας, πανάκριβα τρακτέρ, εκβιάζοντας να συνεχίζεται επ’ άπειρον το τρελό φαγοπότι των χαράμι επιδοτήσεων (…)Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, η πλειονότητα των ψηφοφόρων εξακολουθεί, βοσκηματωδώς, να εξαρτά την ηγετική ικανότητα των κομματικών αρχηγών από το φετίχ του οικογενειακού τους ονόματος. Είπαμε: αυτό το επίπεδο ορθολογισμού και κριτικής σκέψης παρήγαγαν και παράγουν τα σχολειά μας. Οπαδοί (και αρκετοί βουλευτές) της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρνούνται την εξόφθαλμη δραματική ανικανότητα του αρχηγού τους με το επιχείρημα: «αποκλείεται να βγήκε σκάρτο το σπέρμα του Ανδρέα»! Η αντίστοιχης οξύνοιας προστακτική που συνάγουν οπαδοί και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος από την ταπεινωτική αποτυχία του καραμανλικού εκγόνου, είναι να στραφούν στο μητσοτατικό έκγονο: να προκύψει «αχτύπητο» δίδυμο, με το ανδρεϊκό σπέρμα, πολιτικής ανεπιτηδειότητας.Αν υπάρχουν βουλευτές στα δύο «κόμματα εξουσίας» με απερίτμητη νοημοσύνη και ανιδιοτελή πατριωτισμό, οφείλουν να στασιάσουν. Να ανατρέψουν το σημερινό, αποδεδειγμένα άγονο πολιτικό σκηνικό, να υποχρεώσουν σε ριζικές ανακατατάξεις. Το οφείλουν στην προσωπική τους αξιοπρέπεια, στην ποιότητα ζωής των παιδιών τους, στον σεβασμό της «ιερότητας» του κοινωνικού αθλήματος, δηλαδή της ανθρωπιάς μας.
Related Posts with Thumbnails