Περί δημοσίων ελληνικών ΑΕΙ το ανάγνωσμα

Αντιγράφω από κείμενο του Στεφ. Κασιμάτη από την εφ. Καθημερινή: «Ακούστε το εξής: Υπουργός Παιδείας τηλεφωνεί σε πρύτανη πανεπιστημιακού ιδρύματος της επαρχίας και του προτείνει την πραγματοποίηση μιας εκδήλωσης σε χώρο του πανεπιστημίου του. Αυτός ενθουσιάζεται με την ιδέα, προτού όμως δεσμευτεί οριστικά, διατυπώνει μια επιφύλαξη ως προς τους... ανωτέρους του: "Θα σας απαντήσω οριστικά σε δύο ώρες. Πρέπει πρώτα να συνεννοηθώ με τα ΕΑΑΚ". (Εδώ είναι απαραίτητη μία παρέκβαση: ΕΑΑΚ είναι η φοιτητική παράταξη, που ενώνει διάφορα γελοία κομματίδια της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, με εξωτικές επωνυμίες. Μολονότι οικτρή μειοψηφία, κατορθώνουν να επιβάλλουν τη θέλησή τους στην καθημερινότητα της πανεπιστημιακής ζωής, επειδή κραυγάζουν πιο δυνατά και, ενίοτε, δέρνουν κιόλας...). Πράγματι, σε δύο ώρες ο υπουργός δέχεται το τηλεφώνημα του πρύτανη: "Είμαστε εντάξει! Τα ΕΑΑΚ δεν έχουν αντίρρηση". "Α, οπότε προχωρούμε με την εκδήλωση", του λέει ο υπουργός. "Οριστική απάντηση θα σας δώσω αύριο", αποκρίνεται ο πρύτανης. "Αφού θα έχω ρωτήσει και την ΚΝΕ". Κατόπιν τούτου, ο υπουργός, σκεπτόμενος προφανώς ότι δεν άξιζε τον κόπο να χαραμίζει τον χρόνο του όπως ο πρύτανης, ξέχασε τα σχέδια για την εκδήλωση και πήγε παρακάτω.» Και συνεχίζει ο αρθρογράφος: «Αυτή είναι, δυστυχώς, η πραγματικότητα στα σημερινά πανεπιστήμια. Ο θεσμός ο οποίος, κατ’ εξοχήν, εγγυάται την κοινωνική ανέλιξη με αξιοκρατικά κριτήρια, έχει καταντήσει σήμερα άθυρμα στα χέρια στυγνών κομματικών υπαλλήλων. Οι τελευταίοι επικαλούνται δημοκρατικά ιδεώδη -το άσυλο, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και άλλα ηχηρά παρόμοια- με τα οποία εννοούν το ακριβώς αντίθετο από το νόημα των λέξεων που χρησιμοποιούν. Περισσότερο και από τα αφεντικά τους στα κομματικά αρχηγεία, επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα του Τζορτζ Οργουελ στο δοκίμιό του "Η πολιτική και η αγγλική γλώσσα" - ισχύει για κάθε γλώσσα: Η πολιτική γλώσσα -και αυτό ισχύει, με παραλλαγές, για όλα τα πολιτικά κόμματα, από τους Συντηρητικούς ως τους Αναρχικούς- είναι σχεδιασμένη για να κάνει τα ψεύδη να ακούγονται αληθινά, τον φόνο αξιοσέβαστη πράξη και για να δίνει μια εικόνα στερεότητας στον απλό αέρα». Στη συνέχεια αφού σχολιάσει δηκτικά της περί «ασύλου» πομφόλυγες, γράφει για το …επάγγελμα «πρύτανης ελληνικού ΑΕΙ»: «Ο νόμος της Γιαννάκου έχει μια σοφή πρόβλεψη: Αποκλείει την επανεκλογή του πρύτανη για δεύτερη θητεία. Υποψιάζομαι ότι αυτό ενοχλεί τους αντιδρώντες: Γι’ αυτό πιέζουν. Κατάπιαν τόσους εξευτελισμούς για να γίνουν στον χώρο τους "μικροί Τσοχατζόπουλοι"! (Ξέρετε, να μην δείχνουν ταυτότητα στο αεροδρόμιο...) Να μην απολαύσουν την ηδονή της εξουσίας λίγο περισσότερο; Να είναι τόσο σύντομη όσο ένας οργασμός; Δεν αντιλαμβάνονται, όμως, το τίμημα της ματαιοδοξίας τους. Ας ρωτήσουν τον Χρήστο Κίττα, που δοκίμασε τη βία των κουκουλοφόρων και κόντεψε να το πληρώσει με τη ζωή του. Ας τον ρωτήσουν πώς αισθάνεται σήμερα, που ξεκίνησε ως καλοπροαίρετος και κατέληξε δαρμένος κακομοίρης.» Για να καταλήξει: «Βαρύτερο όμως είναι το τίμημα για την κοινωνία μας. Για όλα αυτά τα παιδιά και τους γονείς τους, που αφού κάνουν το σχολείο δύο φορές (οι ώρες των σχολικών μαθημάτων συν των φροντιστηρίων), αφού το πληρώσουν οι γονείς τους δύο φορές (οι φόροι συν οι φροντιστές), υποχρεώνονται μετά να υποστούν την εξαχρείωση μιας ανώτατης εκπαίδευσης, που μόνη χρησιμότητα έχει τον διορισμό στο Δημόσιο. Αυτή η γελοία κατάσταση δεν αποβαίνει προς όφελος μιας καλύτερης κοινωνίας, όπως πιστεύουν οι ηλίθιοι που τη στηρίζουν. Αποβαίνει προς όφελος των πλουσίων, που μπορούν να εξασφαλίζουν εξ αρχής στα παιδιά τους καλύτερη εκπαίδευση. Εν τέλει. όμως, αποβαίνει εις βάρος όλων μας. Γιατί τι αξία έχει η μόρφωση όταν σε αποκόπτει από την υπόλοιπη κοινωνία; Και είναι αυτή η χρεοκοπία που προσωπικώς με πονάει περισσότερο από την οικονομική...» Στην υγειά μας ...αν και νομίζω ότι οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί οι οποίοι προσάπτονται στους πανεπιστημιακούς συλλήφθην, αλλά, πλαγίως και στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας από τη (λεγόμενη) μεταπολίτευση και μετά, δε θα κάνουν το αυτί κανενός να ιδρώσει... Και για να μη χάνουμε την επικαιρότητα, αντιγράφω, πάλι, από την εφ. Καθημερινή: Φοιτητές της Ιατρικής Σχολής Αθηνών κράτησαν «ομήρους» στα γραφεία τους δύο καθηγήτριες, διότι εκείνες αρνήθηκαν να δεχθούν το πρόγραμμα εξετάσεων που πρότειναν οι φοιτητές και υιοθέτησε η ...Γενική Συνέλευση της σχολής. Και αυτό διότι το πρόγραμμα έχει διάρκεια 2 μήνες, αντί περίπου τρεις βδομάδες που προβλέπει ο νόμος!

5-2-2010 Υπό κατάληψη η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Περίπου 150 άτομα εισήλθαν φορώντας κράνη και κατέλαβαν το κτίριο. 7-2-2010 Aνεξέλεγκτοι φοιτητές στην Ιατρική Σχολή , «Νόμος είναι η ανάγκη του κάθε φοιτητή»;