Γενικής απεργίας (;) συμπαρομαρτούντα…

Γράφει ο Α. Καρκαγιάννης στην εφ. Καθημερινή: «Σε μια ‘’γενική απεργία’’, όπως της περασμένης Πέμπτης το ερώτημα είναι πόσο είναι γενική. Το γράφω γιατί πιστεύω ότι, όταν οι πάσης αποχρώσεως συνδικαλιστές και οι αντίστοιχοι κομματικοί ρήτορες μιλούν για «εργαζόμενους» στον νου τους έχουν τους μισθωτούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, εκτός εξαιρέσεων (π.χ. οι δημοσιογράφοι) συνήθως δεν έχουν την ευχέρεια να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους συμμετέχοντας σε μια γενική απεργία. Σε μια «γενική απεργία», όπως της περασμένης Πέμπτης το ερώτημα είναι πόσο είναι γενική. Το γράφω γιατί πιστεύω ότι, όταν οι πάσης αποχρώσεως συνδικαλιστές και οι αντίστοιχοι κομματικοί ρήτορες μιλούν για «εργαζόμενους» στον νου τους έχουν τους μισθωτούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, εκτός εξαιρέσεων (π.χ. οι δημοσιογράφοι) συνήθως δεν έχουν την ευχέρεια να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους συμμετέχοντας σε μια γενική απεργία.» Και προς επίρρωση: «Πριν από τη διαδήλωση - πορεία έκανα μια βόλτα στην περιοχή του Συντάγματος (στρατηγικός προορισμός κάθε διαδήλωσης και πορείας) που είναι και η γειτονιά μου. Σας βεβαιώ ότι όλα τα καταστήματα προς την Πλάκα και προς τις οδούς Μητροπόλεως και Ερμού ήταν ανοιχτά και δούλευαν. Τα φαρμακεία, τα μανάβικα, τα σούπερ και μίνι μάρκετ, τα κρεοπωλεία, τα κουρεία, τα ημιπολυτελή της οδού Ερμού (τα πολυτελή βρίσκονται στο Κολωνάκι) ήταν όλα ανοιχτά και δούλευαν. Δούλευαν είναι τρόπος του λέγειν. Οι δρόμοι έρημοι από νωρίς. Οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το κέντρο της πόλης και το παρέδωσαν εξ ολοκλήρου στους διαδηλωτές. Έχουν πλέον πείρα της ταλαιπωρίας και σε ημέρα διαδήλωσης αποφεύγουν να περάσουν από το κέντρο της πόλης.» Και συνεχίζει : «Δεν μπορώ να πω ότι ήταν μεγάλη και δυναμική. Ήταν πολυπληθής και ήρεμη.» (…) «Η πρώτη εντύπωση ήταν λες και παρακολουθώ πανηγύρι. Πρόσωπα γελαστά, φώναζαν, με τη καθοδήγηση και το ρυθμό της ‘’ντουντούκας’’, τα αγανακτισμένα συνθήματά τους αλλά όχι με πρόσωπα αγανακτισμένα. Οι διαδηλωτές γελούσαν, αστειεύονταν μεταξύ τους και άλλοι εμφανώς έπλητταν όπως πλήττουν όλοι οι άνθρωποι που απλώς κάνουν το καθήκον τους.» Για να καταλήξει: «Αν περνάμε μια βαθιά κρίση του συστήματος, του καπιταλισμού, πρόκειται για σύστημα παραγωγής, εμπορίας και πολιτισμού. Από την αρχή είχε τα στραβά του, τις αδικίες, τις ανισότητες, τη σκληρότητα, την καταπίεση, τους πολέμους. Είχε, όμως, και τα καλά του. Τον πλούτο, την ευμάρεια, την επιστήμη, τον πολιτισμό του, τη δημοκρατία του. Για να το καταστρέψουμε πρέπει να το αντικαταστήσουμε με άλλο σύστημα, ανώτερο. Μέχρι σήμερα τίποτα τέτοιο δεν φάνηκε στον ορίζοντα. Οι απόπειρες να κατασκευασθεί κατέληξαν στην καταστροφή. Η μόνη θετική εμπειρία που έχουμε, στην Ευρώπη τουλάχιστον, είναι η λογικότερη και κοινωνικότερη διαχείριση του καπιταλισμού και όχι η καταστροφή του.» Κάπου αλλού διαβάζω για «παρασιτικές καμαρίλες εργατοπατέρων», για «αγορά νέας πολυτελούς BMW για τις μετακινήσεις του πρόεδρου της ΓΣΕΕ», για τη διακίνηση πλαστών τιμολογίων από το «συνδικάτο των εργατών» και άλλα τέτοια «εργατοπατερικά», κι εξάλλου, στην Ελλάδα, κάποιες απεργίες εθιμοτυπικές είναι, μια και χωρίς αυτές πώς να δικαιολογηθούν συνδικάτα, εργατοπατέρες και μη- εργαζόμενοι υπάλληλοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα; A! ξέχασα πολιτικούς και κόμματα ...αλλ΄ άστα, άλλη φορά.