Σε προηγούμενο post με το φιλμάκι ''Chicken a la carte'' αναρωτηθήκαμε «πόσες θερμίδες έχει ένα αποφάγι κοτόπουλου;» Και να, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ομάδα για τη Δεοντολογία, η ποσότητα τροφίμων που σπαταλιέται στη Γαλλία, θα μπορούσε να θρέψει τον υποσιτισμένο πληθυσμό στη Δημοκρατία του Κονγκό και η ποσότητα που καταλήγει στα σκουπίδια στην Ιταλία, θα μπορούσε να θέσει τέλος στην πείνα στην Αιθιοπία. Στους αντίποδες οι Αυστραλοί (δες εδώ) πετάνε ετησίως τρία εκατομμύρια τόνους τροφίμων στα σκουπίδια. Στην Ελλάδα μισό κιλό τρόφιμα και αποφάγια πάνε στα σκουπίδια καθημερινά (δες εδώ).Η εκτεταμένη σπατάλη τροφίμων δεν είναι μόνο θέμα της Γαλλίας, της Ιταλίας ή της Αυστραλίας. Είναι ένα φαινόμενο του σύγχρονου τρόπου ζωής που έχει επεκταθεί σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες. Στη Μεγάλη Βρετανία, μία κρατική υπηρεσία υπολογίζει πως περίπου το 1/3 του συνόλου των τροφίμων πετιέται στα σκουπίδια κι αυτό κοστίζει στους Bρετανούς καταναλωτές περισσότερα από 13 δισ. ευρώ το χρόνο. Ωστόσο, δεν υποφέρει μόνο το πορτοφόλι των καταναλωτών. Το περιβάλλον επίσης το πληρώνει ακριβά, καθώς κάθε χρόνο τα απορρίμματα τροφίμων εκπέμπουν στην ατμόσφαιρα δισεκατομμύρια τόνους αερίων που ενισχύουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Το φαγητό που πετιέται και σαπίζει στις χωματερές εκπέμπει 20 φορές περισσότερο μεθάνιο στην ατμόσφαιρα απ' ό,τι το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπουν οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων στην ατμόσφαιρα. Και η «συνήθεια» πολλών να πετούν το φαγητό, μεταφράζεται όχι μόνο σε μεθάνιο, αλλά και σε κατά κόρον σπατάλη νερού. Όταν, λοιπόν, πετάμε ένα κιλό βοδινού κρέατος, δεν πετάμε μόνο κάμποσα ευρώ στα σκουπίδια, αλλά και 50 000 λίτρα νερού που χρησιμοποιήθηκαν για να μεγαλώσει το μοσχάρι…Μη κι είναι καιρός ως καταναλωτές να αναρωτηθούμε γιατί μαγειρεύουμε περισσότερα απ’ όσα μπορούμε να φάμε; Γιατί αγοράζουμε τρία κοτόπουλα στην τιμή των δύο, ενώ στην πραγματικότητα χρειαζόμαστε μόνο ένα; Γιατί υποφέρουμε από συλλογική αμνησία όταν πρόκειται για τη σοφία του καλού νοικοκυριού των προηγούμενων γενεών, που γνώριζαν πώς να προγραμματίζουν τα ψώνια του παντοπωλείου και πώς να μαγειρεύουν γεύματα από υπολείμματα; Διάβασε ολόκληρο το άρθρο της Mariann Fischer Boel, Επιτρόπου της ΕΕ για τη γεωργία και την αγροτική ανάπτυξη, για τη σπατάλη σε τρόφιμα ημών των καλοζωισμένων της …οικονομικής κρίσης εδώ.
A 1,000-Year-Old Seed Grows in Israel
Πριν από 1 ώρα
2 σχόλια:
Παλαιότερα, ειδικά στα χωριά, ή σε μικρές επαρχιακές πόλεις ΤΙΠΟΤΕ δεν πήγαινε χαμένο. Τα αποφάγια, τα ξεραμένα ψωμιά, τα δίνανε στα κατοικίδια (κότες, καμιά γίδα, κλπ)
Τις καρπουζόφλουδες τις έτρωγαν με βουλιμία τα πρόβατα.
Τα σκουπίδια - που δεν περιείχαν τότε πλαστικά τα πετούσανε στον κήπο ή στα χωράφια, έτσι γίνονταν μια φυσική ανακύκλωση.
Τώρα ένα μεγάλο μέρος των "σκουπιδιών" περιέχει πλαστικό, άσε δε τα πλαστικά μπουκάλια των εμφυαλωμένων νερών.
Χτες έγραφαν οι εφημερίδες ότι το πλαστικό των μπουκαλιών του νερού έχει και άλλες δυσμενείς επιδράσεις.
Φαίνεται ότι η Γη και το περιβάλλον έφτασε ως τις μέρες μας, γιατί ο άνθρωπος ελάχιστα επηρέαζε την ανακύκλωση ή επενέβαινε βίαια στην αναγεννητική της δύναμη.
Φίλε miltonios ας κρατήσω από το σχόλιό σου, που επικροτώ, τη φράση "άσε δε τα πλαστικά μπουκάλια των εμφιαλωμένων νερών", για να σχολιάσω ότι (α)το εμφιαλωμένο νερό είναι 600 φορές ακριβότερο (!) από το νερό της βρύσης,(β)καταλήξαμε στο εμφιαλωμένο σε πολλές επαρχιακές πόλεις (λ.χ. Αργος) λόγω της καταστροφής του υδροφόρου ορίζοντα από τα φυτοφάρμακα και την υπεράντληση, αλλά (γ)στην Αθήνα με άριστο νερό από την ΕΥΔΑΠ, γιατί αγοραίοι και νεόπλουτοι "πένητες" αγοράζουν εμφιαλωμένο στο σούπερ μάρκετ-μέχρι και οικονομικοί μετανάστες- και τα περισσότερα καταστήματα εστίασης προσφέρουν μόνο εμφιαλωμένο;Και (δ) τελευταία μόδα να κουβαλάς κι ένα πλαστικό μικρό μπουκάλι με νερό, μη και διψάσεις στη βόλτα στην Ερμού, αλλά, αν είναι έτσι, δε θα μπορούσες να γεμίσεις ένα γυάλινο (άντε και πλαστικό) από το σπίτι;
Δημοσίευση σχολίου