Υπουργού ΠΔΒΜ&Θ ελληνικά…

Διαβάζω σχόλια δηκτικά για την ομιλία της υπουργού ΠΔΒΜ&Θ κατά τη συνάντηση διαλόγου και εργασίας για την τριτοβάθμια εκπαί-δευση στους Δελφούς (δες εδώ κι εδώ), προ μηνός περίπου, και ερανίζομαι «μαργαριτάρια» ανθολογημένα και κατάλληλα σχολιασμένα (δες εδώ) από τον καθηγητή της Θεωρίας της Μετάφρασης στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Γιώργο Κεντρωτή, ο οποίος με περισσή χάρη, μεταξύ των άλλων, σχολιάζει (στα παραθέματα οι λόγοι της υπουργού με πλάγια γραφή εντός εισαγωγικών με το σχολιασμό να ακολουθεί):
«Το Ψηφιακό Σχολείο εν δράση». Ανορθογραφία βοώσα.
«Συγγραφή διπλωμάτων και πτυχιακών εργασιών». Τι είναι αυτό;
«Καταλήξαμε σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, το οποίο μπορούμε όλοι να πατήσουμε και να συνεχίσουμε». Λογικώς δυσπροπέλαστη η σημασία των γραφομένων.
«Έχει πολύ μεγάλη σημασία η εθνική συναίνεση γιατί δε χωράει να έχουν βάθος χρόνου και να γίνουν σεβαστά από όλες τις κυβερνήσεις». Ακατανόητος ο –και λόγω Δελφών– υπουργικός χρησμός.
«Οι Σύγκλητοι των Πρυτάνεων». Δεν υπάρχει τέτοιος θεσμός.
«Το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα καθορισθούν αυτοί οι δύο πόλοι». Οι πόλοι, ως ορίζοντες ακρότατα όρια, μόνο να καθορίζουν μπορούν (έστω και κάποιο πλαίσιο), και όχι το όποιο πλαίσιο τούς όποιους πόλους του. Το όλο σύνταγμα δεν διεκδικεί, ασφαλώς, δάφνες ελληνοπρεπούς λόγου.
«Το Συμβούλιο Διοίκησης, στο οποίο συμμετέχουν πανεπιστημιακές δυνάμεις από το Πανεπιστήμιο». Λαπαλισάδα!
«Των νέων μορφών-θεσμών, τους οποίους». Ασυμφωνία γένους.
«Και βεβαίως κατανοούμε όλοι ότι μιλούμε για εξωτερική πλέον αξιολόγηση και να τη συνδέσουμε με συγκεκριμένους δείκτες». Αοριστολογία παντρεμένη με σολοικισμό.
«Υπό την ομπρέλα». Κομψό!
Για να καταλήξει: «Θα μπορούσα να αντιγράψω πολλά ακόμα, αλλά και τούτα μόνο αρκούν. Αναμεμειγμένα δε με αταβιστικές επιβιώσεις φοιτητοπαραταξιακής ρητορικής των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης του ’74 (…)δημιουργούν ένα συνεχή βόμβο, που ταλαιπωρεί τον νου και ξεκάνει την υπομονή και του πλέον καλοπροαίρετου και ανεκτικού αναγνώστη. Τι να μελετήσεις; Τι να σχολιάσεις; Μπορείς να μιλήσεις για όποια ουσία των εξαγγελιών της κ. Υπουργού, όταν ο τύπος, που τις περιβάλλει, δεν σου το επιτρέπει; Όχι, βέβαια! Και πώς, αλήθεια, θα πείσεις όσους σε παρακολουθούν ότι όντως μπορείς να επιφέρεις την οποιαδήποτε αλλαγή στο εκπαιδευτικό σύστημα, όταν δεν μπορείς να πεις στα ελληνικά αυτό που θέλεις και σκοπεύεις να κάνεις; Αλίμονο...»
Και ενώ σιγή ιχθύος από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, να που την πάσα παίρνει σήμερα ο Στάθης στην εφ. Ελευθροτυπία, και στο «Γράμματα, χασάπη...» (δες εδώ) συνεχίζει : «Κι όμως, υπάρχει και κάτι ακόμα για να σχολιάσει κανείς, ίσως το χειρότερο: ότι η κυρία Υπουργός έχει επιστρατεύσει ακόμα κι εταιρείες -την εταιρεία "Πλάνετ"- για να κάνει τα γράμματα πιο αγοραία, πιο χρηστικά, πιο διαδραστικά με τις μπίζνες, πιο απασχολήσιμα. Και μόνον ότι η εταιρεία αυτή (υποκαθιστώντας τους επτά σοφούς) συντάσσει "μελέτη εφικτότητας" (!) για τα προγράμματα σπουδών, αποδεικνύει ότι αρκεί να 'ναι κανείς τρισβάρβαρος για να θεωρείται μοντέρνος και κάργα προχώ. Καθ' ότι η "εφικτότητα" δεν είναι απαραιτήτως ένας ακόμα πασόκιος βαρβαρισμός, αλλά είναι οπωσδήποτε ένα ακόμα ίχνος της βλακείας που μαζί με την αγραμματοσύνη, τον "εκσυγχρονισμό" και τις "μεταρρυθμίσεις" "συνωστίζονται" τα τελευταία χρόνια, ποιος θα μας εκπαιδεύσει καλύτερα στην υποταγή, στην ήσσονα προσπάθεια, στον ωχαδερφισμό, εν τέλει στην προσαρμογή στη "Μηχανή"! Μαθήματα όπως τα Θρησκευτικά, τα οποία θα έπρεπε να έχουν αντικατασταθεί από χρόνια με το μάθημα της Ιστορίας και του περιεχομένου (ηθικού και φιλοσοφικού) των θρησκειών, συγχέονται σκόπιμα στην προοπτική της υποβάθμισής τους με κρίσιμα μαθήματα όπως η Ιστορία».
Περιβόλι…

Δες και Το «νέο πανεπιστήμιο», μόνο που τα ίδια είχαν εξαγγελθεί προ …45ετίας!