Ο καθηγητής Μιχάλης Μπερνίτσας είναι διευθυντής του Εργαστηρίου Ανανεούμενης Θαλάσσιας Ενέργειας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και εφευρέτης της μεθόδου συλλογής υδροκινητικής ενέργειας από θάλασσες και, επίσης, έχει σχεδιάσει το αντίστοιχο μηχάνημα που ονομάζει VIVACE (Vortex Induced Vibrations for Aquatic Clean Energy). Σε σχετική ερώτηση για τις ‘’βασικές αδυναμίες που πρέπει να διορθωθούν ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην Ελλάδα’’ διατυπώνει την άποψη ότι: Το θέμα είναι αν η ελληνική κοινωνία -ευρύτερη από την ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα- αποδέχεται κάποια διεθνή κριτήρια σε σχέση με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να γίνει δεκτό ότι οι σπουδαστές θα έχουν σαν μοναδική απασχόλησή τους τις σπουδές τους και ότι δεν είναι απαραίτητο οι απόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων να έχουν τόσο μεγάλη πείρα στην πολιτική, τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις; Ότι οι καθηγητές και οι σπουδαστές οφείλουν να έχουν τη δυνατότητα να αφιερωθούν στη δουλειά τους, χωρίς παρείσακτους και αργόσχολους να τους εμποδίζουν; Ότι στην παγκοσμιοποιημένη αγορά γνώσης η Ελλάδα θα πρέπει να παίξει κάποιον ρόλο, οπότε καλό θα είναι να προσδιοριστεί ποιος θα είναι αυτός, με δεδομένο ότι οι δουλειές ρουτίνας γίνονται στις Ινδία-Κίνα, η ανάπτυξη στην Ευρώπη-Ιαπωνία και το "frontier" της γνώσης γίνεται στις ΗΠΑ; Και, εάν η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της αποδεχθεί τα παραπάνω, μόνο τότε μπορούμε να συζητήσουμε και για πιο συγκεκριμένους τρόπους βελτίωσης της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Ειδάλλως, ματαιοπονούμε.
Περισσότερα ► http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=23919456,29835488,51789792,46126688
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου