Πόσες θερμίδες έχει ένα αποφάγι κοτόπουλου;

...φιλμάκι αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους εμάς τους χορτάτους, κι ιδιαίτερα στους καλοθρεμμένους τηλε-αστέρες που με …έκδηλη αγωνία ρωτούν (τάχα μου, τάχα μου…) «πόσο έχει ένα κιλό αγγούρια (!) στη λαϊκή;», αλλά και στους συμπολίτες μας, άνδρες και γυναίκες, που μετρούν …ημερήσιες lifestyle θερμίδες. Επίσης στα κανακάρια μας που δεν τρώνε το χθεσινό μαγειρεμένο φαγητό της μαμάς (και θέλουν πίτσα ή KFC) κι ας σταματήσω εδώ…Κι αν νομίζετε ότι ο σκηνοθέτης υπερβάλει: Ήταν βραδάκι, χειμώνας με ψιλοβρόχι, πριν περίπου 15 χρόνια, όταν μπροστά μου ισχνός 30άρης άνδρας βουτά στον κάδο απορριμμάτων, γεμίζει τη φούχτα μακαρόνια και τα τρώει με βουλιμία. Ο κάδος ήταν στην οδό Σάμου (Σταθμός Λαρίσης), πίσω από τον παιδικό σταθμό του Δήμου Αθηναίων (τα κανακάρια που λέγαμε…).Προ ημερών πάλι, ευτραφής 50άρα τσιγγάνα από γειτονική Βαλκανική χώρα, ζητά τον οβολό δυο κυρίων που έτρωγαν το σουβλάκι τους κι έπιναν τη μπύρα τους γωνία Ακαδημίας και Ασκληπιού, και στην άρνησή τους, ζητά και ταυτόχρονα απλώνει το χέρι και παίρνει το μοναδικό κομματάκι κρέας που είχε απομείνει στο καλαμάκι…
Ελπίζω να παρατηρήσατε στο φιλμάκι, ότι πριν αρχίσει να τρώει η οικογένεια, ο πατέρας κάνει την προσευχή…μια και η μόνη ελπίδα που του απομένει δεν είναι άλλη παρά ο Θεός, που Τον ευχαριστεί - το πασχαλινό τραπέζι των «πενόμενων» συν-ελλήνων της οικονομικής TV-government-κρίσης ούτε στα όνειρά του. Και για το τέλος, το τραπέζι φωτίζει η φλόγα από ένα καμινέτο λαδιού ή πετρελαίου - τελευταίας, κυριολεκτικά, τεχνολογίας made in India ή Philippines των φτωχών - εικόνα προς δόξα της WWF και τους πιστούς της οπαδούς που συμμετείχαν στον εορτασμό της «Ώρας της Γης», τρομάρα μας.