Το «άνοιγμα» των πανεπιστημίων και οι ανισότητες πρόσβασης

Όπως αναφέρεται στην εφ. ΤΑ ΝΕΑ, η δημιουργία εκατοντάδων Τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας την τελευταία 15ετία , έγινε με την ανυπαρξία επαγγελματικών δικαιωμάτων των συγκεκριμένων πτυχίων και στη λογική πρώιμων επιστημονικών ειδικεύσεων, οι οποίες με κανέναν τρόπο δε στοιχειοθετούν τη σπουδή κάποιας συγκεκριμένης επιστήμης. Έτσι, αυτό που έχει συμβεί στην πραγματικότητα είναι η «φοιτητοποίηση» ενός μεγάλου αριθμού νέων, χωρίς όμως να έχει ληφθεί καμία πρόνοια ούτε για την ποιότητα των σπουδών ούτε για το ποιο θα είναι το επαγγελματικό αντίκρυσμα των πτυχίων που θα πάρουν. Μια αντιφατική κατάσταση «αποκλεισμού μέσα από την ένταξη», καθώς περισσότεροι νέοι μπαίνουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προκειμένου να πάρουν πτυχία, που στην πλειονότητά τους παραπέμπουν σε επαγγελματικά δικαιώματα απολυτηρίου λυκείου. Η πραγματικότητα αυτή έχει ως αποτέλεσμα οι πανεπιστημιακές σχολές να διαφοροποιούνται ανεπίσημα σε δύο κατηγορίες: σε έναν σκληρό και δύσκολο προσβάσιμο πυρήνα σχολών, που στη συγκεκριμένη συγκυρία έχουν καλύτερο αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας (Ιατρική, Πολιτικοί Μηχανικοί, Πληροφορική, Παιδαγωγικά, Νομικά), και σε μια «θάλασσα με θολά νερά» από εκατοντάδες τμήματα, μερικά από τα οποία ψαρεύουν οι υποψήφιοι «τυχαία» με τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού τους.
Παράλληλα, διαπιστώνεται ότι στα υψηλόβαθμα και περιζήτητα τμήματα υπερέχουν οι νέοι των μεσαίων και ανώτερων εισοδηματικών στρωμάτων. Εμπειρικά και από έρευνες, προκύπτει ότι η κοινωνική προέλευση- εισόδημα, επάγγελμα, μορφωτικό επίπεδο της οικογένειας- επηρεάζει σημαντικά τις κατευθύνσεις και τα καταληκτικά επίπεδα εκπαίδευσης των παιδιών.
Περισσότερα από την έρευνα του Χρ. Κάτσικα εδώ.