«Όλοι γελούσαν όταν έλεγα ότι θέλω να σπουδάσω»

Η ανακοίνωση των βάσεων βρήκε τη Βαρβάρα Τζάκα, μητέρα τεσσάρων παιδιών, να καθαρίζει μια καφετέρια στο κέντρο του Ηρακλείου. Στα 52 της χρόνια, έπειτα από μια περιπετειώδη ζωή με οικογενειακές εντάσεις, φόβο και φτώχεια, αισθάνεται για πρώτη φορά, ότι έχει επιτύχει κάτι σημαντικό, ότι δικαιούται να είναι ακόμα πιο περήφανη για τον εαυτό της. Η πιο μεγάλη μαθήτρια στην τάξη, που παρακαλούσε να γίνει καμιά γιορτή στο σχολείο για να φάει γλυκό και να ξεγελάσει την πείνα της, πέρασε στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και σχεδιάζει να συνεχίσει με σπουδές στη Νομική. Υπόδειγμα θέλησης, ξεκίνησε το Γυμνάσιο (Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας) σε ηλικία 46 ετών, σε πείσμα του τότε συζύγου και της περιρρέουσας κοινωνικής απαξίωσης ”εγώ είμαι, ποια είσαι εσύ” κι όπως η ίδια λέει στη εφ. Ελευθεροτυπία: «Ζούσα ακόμα με τον άντρα μου και στην ίδια πολυκατοικία έμενε ένας ψυχίατρος, που είχε και τη διαχείριση. Εξ αιτίας ενός ποσού για την πληρωμή του πετρελαίου, που καθυστερήσαμε μια εβδομάδα να το δώσουμε, με πρόσβαλε βάναυσα, με ισοπέδωσε, μου φέρθηκε σαν να ήμουν ένα τίποτα. Τότε του είπα ότι εγώ μπορώ να γίνω σαν εσένα, αλλά εσύ δεν μπορείς να γίνεις σαν εμένα. Με κοίταξε περιφρονητικά: “Δεν μπορείς να γίνεις άνθρωπος” του είπα. Έτσι, πήρα την απόφαση να σπουδάσω. Όχι για να εργαστώ ως επιστήμονας ή για να βγάλω λεφτά ή για να αποκτήσω κύρος, αλλά γιατί πίστευα και πιστεύω ότι η μόρφωση μας βοηθά να αντιμετωπίζουμε καλύτερα τη ζωή και τους ανθρώπους. Το όνειρό μου είναι να σπουδάσω νομικά, γιατί πάντα αναζητούσα το δίκαιο.Μπράβο και πάλι μπράβο της.Ολόκληρη η συνέντευξη στο http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=29217960