Βίντεο 1/5
Βίντεο 2/5
Βίντεο 3/5
Βίντεο 4/5
Βίντεο 5\5
Να προσθέσουμε στην επίκαιρη σήμερα (του... διαλόγου για την Παιδεία) Έρευνα’ του Παύλου Τσίμα (απ΄όπου και τα βίντεο) ότι ο αρχιτέκτονας του φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι ο Έρκι 'Αχο (Erkki Aho), που ήταν διευθυντής του εθνικού συμβουλίου εκπαίδευσης από το 1972 έως το 1992. Ένας Φινλανδός σοσιαλδημοκράτης που ήθελε να κάνει τη χώρα του λίγο πιο δίκαιη. Για τους μεταρρυθμιστές σαν τον 'Αχο η εκπαίδευση ήταν το ιδανικό πεδίο δράσης. Το παραδοσιακό φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα ήταν συντηρητικό και ιεραρχικό: οι ακαδημαϊκές πορείες των παιδιών καθορίζονταν από τότε που ήταν στην Δ' Δημοτικού. Όσοι δεν επιλέγονταν τότε, δεν μπορούσαν ποτέ τους να πάνε στο πανεπιστήμιο. Υπήρχαν λίγα πανεπιστήμια, που ήταν μάλλον μέτρια. Ο 'Αχο και οι συνεργάτες του σκέφτηκαν πως η εκπαίδευση θα πρέπει να είναι καθολική. Τα παιδιά έπρεπε να πηγαίνουν στα ίδια σχολεία για εννέα τουλάχιστο χρόνια, χωρίς να ξεχωρίζουν ανάλογα με τις ικανότητές τους. Ο διαχωρισμός μεταξύ «γενικής» και «τεχνικής» παιδείας, γινόταν μόνο στο Λύκειο. Ο 'Αχο όμως, όπως και πολλοί άλλοι, πιστεύουν πως το κλειδί για την επιτυχία της μεταρρύθμισης ήταν η αλλαγή στην κατάρτιση των δασκάλων. Στη Φινλανδία η διδασκαλία θεωρείτο πάντα ένα επάγγελμα κύρους, αλλά τώρα πια έγινε συνώνυμο της επιτυχίας (στις σχολές όπου καταρτίζονται οι δάσκαλοι, σήμερα υπάρχουν δέκα υποψήφιοι για μία θέση). Απαιτήθηκε από τους δασκάλους να αποκτήσουν μάστερ, μετά από ένα εξαετές πρόγραμμα σπουδών, όπου η πρακτική εξάσκηση εναλλάσσεται με την θεωρητική διδασκαλία. «Φυσικά, πολλοί με επέκριναν», θυμάται ο 'Αχο.«Οι καθηγητές των Λυκείων αντιμετώπισαν τα μέτρα με πολύ σκεπτικισμό. Πολλοί γονείς είχαν επίσης τις αμφιβολίες τους. Η ακαδημαϊκή και μορφωτική ελίτ της χώρας είπε πως θα καταστρέφαμε τα σχολεία μας. Η δεξιά είπε πως ο μη διαχωρισμός των μαθητών σε κατευθύνσεις από νωρίς μύριζε υπαρκτό σοσιαλισμό». Μέχρι όμως τα τέλη της δεκαετίας του '80, το νέο σύστημα ήταν πλατιά αποδεκτό. Η αλλαγή ολοκληρώθηκε με τη μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης, που προίκισε την Φινλανδία με πολυάριθμα νέα πανεπιστήμια, υψηλής ποιότητας. Το πραγματικό τεστ για το σύστημα όμως, ήρθε με τη σοβαρή οικονομική ύφεση, στις αρχές της δεκαετίας του '90. «Ήταν υπέροχο να βλέπεις πόση συναίνεση υπήρχε για το σύστημα», ακόμα και σε εκείνη την δύσκολη οικονομικά περίοδο....Περισσότερα εδώ.
Σχολιάζοντας εμμέσως διαπιστώνω ότι οι πρώην υπουργοί Παιδείας Β. Κοντογιανόπουλος, Γερ. Αρσένης και Μαριέτα Γιαννάκου καλώς ομιλούν, αν και κάνουν την αυτοκριτική τους λειαίνοντας κάποιες γωνίες ή τα άρρητα λ.χ. ''γρήγορα να προλάβουμε'' το …έργο (=ΕΠΕΑΚ/ Β΄ΚΠΣ), την κακή επιλογή συνεργατών (Παιδ. Ινστιτούτο, ΚΕΕ…), την αντίδραση των κομματικών συνδικαλιστών παντός καιρού (της ''αγωνιστικής'' αντιπολίτευσης άμα και της συμπολίτευσης) κ.ά.
Σχετικά με τη δομή του φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος δες το ομότιτλο άρθρο του Κ. Ανδριανουπολίτη εδώ (ΝΕΟ! κι εδώ) και δυο αντίλογους εδώ κι εδώ. Σχετικά με αναλυτικό πρόγραμμα (ΑΠΣ) των μαθημάτων των φ.ε. σε Φινλανδία και στη χώρα μας και την αποτελεσματικότητά τους (πρόγραμμα αξιολόγησης PISA) δες εδώ κι εδώ.
Βίντεο 2/5
Βίντεο 3/5
Βίντεο 4/5
Βίντεο 5\5
Να προσθέσουμε στην επίκαιρη σήμερα (του... διαλόγου για την Παιδεία) Έρευνα’ του Παύλου Τσίμα (απ΄όπου και τα βίντεο) ότι ο αρχιτέκτονας του φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι ο Έρκι 'Αχο (Erkki Aho), που ήταν διευθυντής του εθνικού συμβουλίου εκπαίδευσης από το 1972 έως το 1992. Ένας Φινλανδός σοσιαλδημοκράτης που ήθελε να κάνει τη χώρα του λίγο πιο δίκαιη. Για τους μεταρρυθμιστές σαν τον 'Αχο η εκπαίδευση ήταν το ιδανικό πεδίο δράσης. Το παραδοσιακό φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα ήταν συντηρητικό και ιεραρχικό: οι ακαδημαϊκές πορείες των παιδιών καθορίζονταν από τότε που ήταν στην Δ' Δημοτικού. Όσοι δεν επιλέγονταν τότε, δεν μπορούσαν ποτέ τους να πάνε στο πανεπιστήμιο. Υπήρχαν λίγα πανεπιστήμια, που ήταν μάλλον μέτρια. Ο 'Αχο και οι συνεργάτες του σκέφτηκαν πως η εκπαίδευση θα πρέπει να είναι καθολική. Τα παιδιά έπρεπε να πηγαίνουν στα ίδια σχολεία για εννέα τουλάχιστο χρόνια, χωρίς να ξεχωρίζουν ανάλογα με τις ικανότητές τους. Ο διαχωρισμός μεταξύ «γενικής» και «τεχνικής» παιδείας, γινόταν μόνο στο Λύκειο. Ο 'Αχο όμως, όπως και πολλοί άλλοι, πιστεύουν πως το κλειδί για την επιτυχία της μεταρρύθμισης ήταν η αλλαγή στην κατάρτιση των δασκάλων. Στη Φινλανδία η διδασκαλία θεωρείτο πάντα ένα επάγγελμα κύρους, αλλά τώρα πια έγινε συνώνυμο της επιτυχίας (στις σχολές όπου καταρτίζονται οι δάσκαλοι, σήμερα υπάρχουν δέκα υποψήφιοι για μία θέση). Απαιτήθηκε από τους δασκάλους να αποκτήσουν μάστερ, μετά από ένα εξαετές πρόγραμμα σπουδών, όπου η πρακτική εξάσκηση εναλλάσσεται με την θεωρητική διδασκαλία. «Φυσικά, πολλοί με επέκριναν», θυμάται ο 'Αχο.«Οι καθηγητές των Λυκείων αντιμετώπισαν τα μέτρα με πολύ σκεπτικισμό. Πολλοί γονείς είχαν επίσης τις αμφιβολίες τους. Η ακαδημαϊκή και μορφωτική ελίτ της χώρας είπε πως θα καταστρέφαμε τα σχολεία μας. Η δεξιά είπε πως ο μη διαχωρισμός των μαθητών σε κατευθύνσεις από νωρίς μύριζε υπαρκτό σοσιαλισμό». Μέχρι όμως τα τέλη της δεκαετίας του '80, το νέο σύστημα ήταν πλατιά αποδεκτό. Η αλλαγή ολοκληρώθηκε με τη μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης, που προίκισε την Φινλανδία με πολυάριθμα νέα πανεπιστήμια, υψηλής ποιότητας. Το πραγματικό τεστ για το σύστημα όμως, ήρθε με τη σοβαρή οικονομική ύφεση, στις αρχές της δεκαετίας του '90. «Ήταν υπέροχο να βλέπεις πόση συναίνεση υπήρχε για το σύστημα», ακόμα και σε εκείνη την δύσκολη οικονομικά περίοδο....Περισσότερα εδώ.
Σχολιάζοντας εμμέσως διαπιστώνω ότι οι πρώην υπουργοί Παιδείας Β. Κοντογιανόπουλος, Γερ. Αρσένης και Μαριέτα Γιαννάκου καλώς ομιλούν, αν και κάνουν την αυτοκριτική τους λειαίνοντας κάποιες γωνίες ή τα άρρητα λ.χ. ''γρήγορα να προλάβουμε'' το …έργο (=ΕΠΕΑΚ/ Β΄ΚΠΣ), την κακή επιλογή συνεργατών (Παιδ. Ινστιτούτο, ΚΕΕ…), την αντίδραση των κομματικών συνδικαλιστών παντός καιρού (της ''αγωνιστικής'' αντιπολίτευσης άμα και της συμπολίτευσης) κ.ά.
Σχετικά με τη δομή του φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος δες το ομότιτλο άρθρο του Κ. Ανδριανουπολίτη εδώ (ΝΕΟ! κι εδώ) και δυο αντίλογους εδώ κι εδώ. Σχετικά με αναλυτικό πρόγραμμα (ΑΠΣ) των μαθημάτων των φ.ε. σε Φινλανδία και στη χώρα μας και την αποτελεσματικότητά τους (πρόγραμμα αξιολόγησης PISA) δες εδώ κι εδώ.
2 σχόλια:
Εξαιρετική δουλειά σε λίγες αράδες!
Να μείνω στο ότι ο Φιλανδός Άχο ήταν επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας για 22 χρόνια (φαντάσου π.χ. τον Παπανούτσο 22 χρόνια να κάνει εν λευκώ ότι θέλει) Εδώ σε 22 χρόνια έχουμε 22 μεταρρυθμίσεις.
Ακόμη ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού θεωρείται στην Φιλανδία επάγγελμα κύρους.
Τι αισθάνεσαι όταν βλέπεις τα εστιατόρια, τις αίθουσες διδασκαλίας τα εργαστήρια στην Φιλανδία; Ένα βαθύ πόνο και απαισιοδοξία!
Να σταθώ ακόμη στην Γιαννάκου που είπε ότι η εκπαίδευση θέλει υπομονή και επιμονή για μικρές έστω αλλαγές, που μου θύμισε αυτό που είπε ο Αντρέας Παπανδρέου σαν καθηγητής, ότι πολλές φορές στην εκπαίδευση οι προσπάθειες είναι τόσο μεγάλες, αλλά το αποτέλεσμα τόσο μικρό.
Τι να σου πω και τι να σχολιάσω!Δεν θέλουμε, όλοι μας:κυβερνώμενοι και κυβερνώντες. Το βλέπεις καθαρά στα βίντεο του ρεπορτάζ. Πριν σκάσει μύτη η πρόθεση ή η σχετική νομοθέτηση του (όποιου) Κοντογιαννόπουλου, Αρσένη, Γιαννάκου για κάποια, ας πούμε, ριζική-στο-πόδι-αλλαγή στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, δηλώσεις και διαδηλώσεις με πρωτοστάτες τους κομματικούς συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ...Από την άλλη, αν θυμάσαι, η Φυσική PSSC βγήκε (την κατάργησαν)επειδή την εισηγήθηκε ο υπουργός της ...προηγούμενης, του αντιπάλου κόμματος, κυβέρνησης!Θα καταργούσαν την ίδια εποχή και τα ΕΚΦΕ για τον ίδιο λόγο, και καλά που, ως μάνα εξ ουρανού, προέκυψε το έργο με τα σχολικά εργαστήρια φ.ε. λυκείου (= για να αυξηθεί η απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΠΕΑΕΚ/Β΄ΚΠΣ κυρίως). Και το ποιο παλαβό, παραλίγο να περάσω ΕΔΕ με εντολή του Αρσένη, επειδή στην επιμόρφωση στο ΠΕΚ είπα ότι ''ανεξάρτητα από το πόσο καλή ή κακή είναι η (τότε) επιχειρούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ο επόμενος υπουργός Παιδείας του ιδίου κόμματος θα τη βάλει- αν μη τι άλλο- στο χρονοντούλαπο...'', όπερ και εγένετο μετά από λίγο...Άστα να πάνε...
Δημοσίευση σχολίου