Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Σχολεία χαβαλέ;







Το στριγκάκι της συμμαθήτριας, τα παιδιά στην …κρεμάστρα, ο μ@λ@κ@ς καθηγητής: τρία τυχαία βιντεοκλίπ. Έστω και σημειακά δίνουν μια εικόνα απαξίωσης του δημόσιου σχολείου μας – τι κι αν συμβαίνουν τα ίδια και χειρότερα και αλλού. Τις πταίει; «Τα παιδιά αναπαράγουν την ενδοοικογενειακή βία, τα κοινωνικά αδιέξοδα και τις ανεπάρκειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος μέσα στο ίδιο το σχολικό περιβάλλον (…) η βία των μαθητών και των νέων έχει πολλές αιτίες πέραν της μονοδιάστατης σχολικής φίμωσης/ ντρεσαρίσματος που υφίστανται.» διαβάζω. Παρακάτω στο ίδιο άρθρο (δες εδώ) βρίσκω τον ισχυρισμό: «Η σχολική βία ως βία ''που εκφράζει αίτημα'' χρειάζεται πάνω απ’ όλα μία απάντηση ανοχής, διαλόγου, στήριξης και διαθεσιμότητας και όχι εύκολες ακυρωτικές λύσεις τύπου αποδιοπομπαίου τράγου». Μα, νομίζω, η λογική της ανοχής και του political correct (= συμπεριφορά που μπορεί να προκαλέσει συνθήκες διακρίσεων, δυσφορίας, προσβολής κλπ.) οδηγούν στο σχολείο του χαβαλέ με συμμέτοχους την πολιτεία, τους διδάσκοντες, τους γονείς αλλά ...«πολιτικά ορθούς» τους μαθητές (τα ''παιδιά'' των ΜΜΕ…) Και μια και αλλού το πράμα έχει από πολύ καιρό ξεφύγει, η βρετανική κυβέρνηση για την καταπολέμηση της βίαιης συμπεριφοράς των μαθητών στα σχολεία ενισχύει τις πειθαρχικές εξουσίες των καθηγητών και θέτει τους γονείς προ των ευθυνών τους, ακόμη και με επιβολή οικονομικών κυρώσεων. Έτσι, τα σχολεία καλούνται να κάνουν χρήση των εξουσιών που τους δίνει ο νόμος και να εφαρμόσουν παραδοσιακές μεθόδους, όπως κράτηση μετά το μάθημα, αποβολές, αίθουσες χωριστής διδασκαλίας των απείθαρχων μαθητών και στέρηση εξόδου στο διάλειμμα ή στέρηση του μεσημεριανού γεύματος. Να επιβάλουν αυστηρές τιμωρίες σε περιπτώσεις επιθετικής συμπεριφοράς, εκφοβισμού μαθητών από συμμαθητές τους και καβγάδων μέσα ή έξω από το σχολικό κτίριο, συμπεριλαμβανομένων των μέσων μαζικής μεταφοράς, ώστε να αποφευχθεί η μεταφορά της βίας στους δρόμους. Οι διευθυντές έχουν δικαίωμα να κάνουν ελέγχους για όπλα, ζητώντας και τη συνδρομή της αστυνομίας, αν κρίνεται απαραίτητο, και να κατάσχουν κινητά τηλέφωνα. Και το κυριότερο, μπορούν να καταστήσουν τους γονείς υπεύθυνους για την κακή συμπεριφορά των παιδιών τους. Κι αν οι γονείς δεν συνεργάζονται στην αντιμετώπιση του προβλήματος, το σχολείο μπορεί να τους επιβάλει πρόστιμο 50 λιρών, που αυξάνεται σε 100 αν δεν πληρωθεί εντός 28 ημερών! Μετά τη λήξη της προθεσμίας υπάρχει μάλιστα η δυνατότητα ποινικής δίωξης (περισσότερα εδώ).
…Δε λέω κι εγώ ζωηρός μαθητής ήμουν και παραήμουν. Όμως, τότε, η πλάκα πλάκα αλλά τα σκαμπίλια μου τα έτρωγα αδιαμαρτύρητα (στο σχολείο και το σπίτι) μαζί και τις αποβολές - που τις έβγαζα πού αλλού, στη μπάλα και στο «Ροζικλέρ»- κι ουδείς ψόγος. Ταυτόχρονα γούσταρα και σεβόμουν και το σχολείο και τα γράμματα και δε θεωρούσα την κατάληψη μέρος της διδακτέας ύλης!

5 σχόλια:

Stergios Nastopoulos είπε...

Τα θέματα που βάζεις είναι πολλά και πολύπλοκα ταυτόχρονα. Μακάρι να είχαμε ένα Γόρδιο δεσμό, τουλάχιστον αυτόν θα τον είχαμε κόψει με μια σπαθιά, αλλά δυστυχώς πρόκειται για το κουβάρι των κοινωνικών προτεραιοτήτων και αγκυλώσεων στην ελληνική κοινωνία και η Εκπαίδευση δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Κι αυτά είναι δύσκολα προβλήματα για να έχεις τη λύση στο τσεπάκι σου.
Αν τα παιδιά είναι τέτοια σήμερα,τώρα "που τα έχουν όλα" (τα έχουν άραγε;), γιατί να είμαστε σ' αυτό το χάλι; Αν η συνταγή είναι να γυρίσουμε στην εποχή που είμαστε εμείς μαθητές, που μας δέρνανε για ψύλλου πήδημα και τρώγαμε αποβολές γιατί κυκλοφορούσαμε μετά τις 8 το βράδυ ή φοράγαμε μπλουτζήν ή είχαμε περισσότερο μαλλί από το επιτρεπτό, θα ήταν εύκολη η λύση , αλλά αυτό είναι μάλλον αδύνατο, όσο αδύνατο είναι να γίνουμε κι εμείς πάλι νέοι. Τι να κάνουμε; Μα, δεν ξέρουμε: Πατάμε σε δυο βάρκες, αιωρούμαστε σαν το εκκρεμές από την μια άκρη του "φιλελεύθερου" σχολείου σε εκείνη του "αυταρχικού" και πράττουμε κατά συνείδηση(αν έχουμε) ή κατά συμφέρον κάθε φορά. Αφού δεν έχουμε κι εμείς "μπούσουλα". Αφού "βολευτήκαμε" σε μια λογική ατελείωτων συμβιβασμών, αφού έχουμε μια Πολιτεία εντελώς ανίκανη να εμπνεύσει, η οποία μαστίζεται από σκάνδαλα, χωρίς κανένα ηθικό έρμα. Αφού μέχρι τώρα μας ένοιαξε ο μισθός μας να τρέχει κι ας είναι πενταροδεκάρες μπροστά στα εκατομμύρια που περνάνε καθημερινά από τις οθόνες της TV. Κάτι αντίστοιχο με το σλόγκαν για τον πρώην υπαρκτό σοσιαλισμό: "Αυτοί κάνουνε πως μας πληρώνουν κι εμείς κάνουμε πως δουλεύουμε". Και βολεύει πολλούς αυτό. Μαζί κι εμάς. Για τους γνωστούς λόγους. Κανένα όραμα, κανένα όνειρο. Δεν υπάρχει χώρος για τέτοια σ' αυτό το ζοφερό, ερεβώδες τοπίο που λέγεται σημερινή Εκπαίδευση. Ολα τ' άλλα είναι επιφαινόμενα.

N. είπε...

Φίλτατε Stergios καλό το σχόλιό σου, αν κι σ΄ ένα post επικαιρότητας δύσκολα μπορούν να αναλυθούν κοινωνιολογικά /εκπαιδευτικά θέματα πέραν της παρουσίασης κάποιων επιδερμικών αφορισμών… Τώρα κάποιες διευκρινήσεις:
Ως προς το «αυταρχικό σχολείο» του παρελθόντος, πριν 50 χρόνια και βάλε που ήμουν μαθητής, οι ποινές που υπαινίσσομαι για μένα και κάποιους συμμαθητές μου αφορούσαν ανομολόγητες συμπεριφορές παρόμοιες ή/και χειρότερες του πρώτου και του τρίτου βιντεοκλίπ του post- τότε το γυμνάσιο /λύκειο ήταν αρρένων και δεν είχε «εφευρεθεί» το στριγκ, αλλιώς… Πάντως στα αθηναϊκά δημόσια σχολεία που φοίτησα δεν επιβάλλονταν κουρά εν χρω, ούτε φόρεσα ποτέ το μαθητικό πηλίκιο, και το τζιν επιτρεπόταν μα δε φοριόταν μια και τότε τα Levis και Lee ήταν είδος πολυτελείας, ωράριο «κυκλοφορίας» δεν υπήρχε ούτε κυριακάτικος εκκλησιασμός και συνεπώς δεν υπέστην κάποια ποινή για αυτά. Επιμύθιο: τα παιδιά είναι παιδιά, διαχρονικά, κι έχουν το διάολο μέσα τους που έλεγε και η γιαγιά μου. Η ταινία "Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο" του Αλέκου Σακελάριου (1959) δίνει μια χιουμοριστική εικόνα σύγκρισης/σύμπτωσης του τότε και τώρα.
Για τη σημερινή κατάσταση στα σχολεία μας διακηρυγμένη δημόσια θέση μου εδώ και μια 20ετία είναι, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι «τα σχολεία υπάρχουν για να παίρνουμε εμείς μισθό, να φυλάμε τα παιδιά των άλλων (και κάποιοι άλλοι τα δικά μας) για να δουλεύουν οι γονείς απερίσπαστοι και να αυξάνει το ΑΕΠ κι αν κάποιο παιδί μάθει γράμματα, ε! δε χάλασε και ο κόσμος». Ως προς την υποχρεωτική εκπαίδευση, το σχολείο με τη μορφή που έχει σήμερα στις λεγόμενες προηγμένες χώρες είναι από χρόνια τελειωμένο. Παραμένει στις δομές και τις συμπεριφορές του κοινού ή αστικού σχολείου του 18-19ου αιώνα, είτε η εκπαίδευση που παρέχει εμφανίζεται σαν αυταρχική είτε σαν φιλελεύθερη, είτε είναι ένα τυπικό σχολείο είτε είναι «σχολείο εργασίας» είτε είναι εναλλακτικό τύπου Σάμερχιλ…Πλέον, μάλλον κλίνω υπέρ της πρότασης …Twitter (δες http://nikosblogout.blogspot.com/2009/03/blog-post_939.html ) και βλέπουμε… Ελπίζω κάποια στιγμή να επανέλθω…

miltos είπε...

Εχω μια αδιόρατη ανησυχία για το πότε στο ρετιρε και στα πάνω πατώματα του Υπουργείου στη Νερατζιωτησα θα φτάσει η οσμή, το άρωμα, από τα κάτω πατώματα, το ισόγειο ή και τα υπόγεια, ή έχει φτάσει και λένε άσε να καούνε.
Πότε οι ...ευαίσθητοι ανιχνευτές θα εντοπίσουν το τι γίνεται στις σχολικές αίθουσες (όχι σε όλες, θέλω να ελπίζω σε λίγες σαν αυτές των βίντεο, και να πουν
ΓΙΑΤΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ;
ΕΧΕΙ ΑΛΛΟ ΠΙΟ ΚΑΤΩ;
ή θα αφήσουν τα βίντεο αυτά ή και άλλα πιο τεχνικά για ...χρόνια.
Κρατήστε στη μνήμη, οταν με το καλό αποσυρθεί το βίντεο, την ΟΡΓΗ του ΚΑΘΗΓΗΤΗ
και να κλείσω με ένα σλόγκαν ενός δικού μου καθηγητή ...
Δεν θα γίνομε αυτοκράτορες αλλά η τάξη θα κάθεται ΚΛΑΡΙΝΟ
που φέρνει λίγο στο κουλτουριάρικο ..κλείνοντας ο δάσκαλος την πόρτα της αίθουσας και αναλαμβάνοντας την διεκπεραίωση της διδασκαλίας αναλαμβάνει και την ευθύνη να γίνει αυτοκράτορας ή καραγκιόζης.
Πατημένοι και από τις δυο όψεις η γεννιά μας, σαν σαντουιτς, σαν μαθητές από τους τότε καθηγητές μας, και σαν καθηγητές από την απαξίωση των σημερινών μαθητών.

miltos είπε...

Να διορθώσω στο προηγούμενο σχόλιο το ...κλέινοντας την πόρτα .... να γίνει ΑΡΧΟΝΤΑΣ (αντί αυτοκράτορας)- τι να πρωτοθυμηθώ- ή Καραγκιόζης (να το κάνουμε Χατζηαβάτης καλύτερα;)
και να ρωτήσω Υπάρχουν κινητά τηλέφωνα που ηχούν σε συχνότητα που ακούνε μόνο οι κάτω των είκοσι ετών (μαθητές και μαθήτριες) ΚΑΙ ΟΧΙ οι άνω των -αντα καθηγητές και καθηγήτριες;

N. είπε...

Αλίευσα από το «υπουργικό» ιστολόγιο παρέμβαση συναδέλφου, που μεταξύ άλλων υποστηρίζει: (…) Στο τέλος θα αρχίσω να πιστεύω πως πραγματικά το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο. Γιατί τελικά περάσαμε από ένα αυταρχικό σχολικό περιβάλλον στην πλήρη ασυδοσία και η πλάστιγγα γέρνει υπέρ του πρώτου. Οι ανάρμοστες συμπεριφορές μαθητών και καθηγητών αποτελούν βίους παράλληλους. Ένας κακώς εννοούμενος εκδημοκρατισμός σάρωσε τα πάντα και η αρχή να τελειώνουν όλοι και το γυμνάσιο και το λύκειο ή το ΕΠΑΛ οδήγησε σε μαθητές που δεν ξέρουν να γράψουν ούτε το όνομά τους και τελικά παίρνουν απολυτήριο και μετά κατηγορούμαστε εμείς για αυτό (…)Δες http://www.meafora.gr/?p=916

Related Posts with Thumbnails