Ποιος είπε το ΟΧΙ; Το είπε ο Μεταξάς τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου, χωρίς να συνεννοηθεί προηγουμένως με κανέναν, ούτε με τον βασιλιά (που ήταν η κύρια πηγή της πολιτικής του δύναμης) ούτε με τους υπουργούς του. Αυτό σημαίνει ότι το ΟΧΙ το είχε επεξεργασθεί και το είχε αποφασίσει από πριν, ίσως από χρόνια. Και δεν ήταν το ΟΧΙ προς την Ιταλία μόνο. Ο «γερμανόφιλος» Μεταξάς του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν είχε αυταπάτες, γνώριζε ότι το ΟΧΙ απευθύνεται στον Αξονα Γερμανίας - Ιταλίας. Το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς και πίσω του ομόθυμα, παραμερίζοντας τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές, συντάχθηκε ολόκληρος ο λαός. Είναι η ορθότερη και λογικότερη σχέση μεταξύ ηγεσίας και λαού. Να αποφασίζει η ηγεσία, να αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και να κρίνεται από το αν θα ακολουθήσει ο λαός. Οι σημερινές ηγεσίες δεν τολμούν να αποφασίσουν τίποτα διαφορετικό ή αντίθετο με τις δημοσκοπήσεις... Από το άρθρο του Α. Καρκαγιάννη, στην εφ. Καθημερινή. Διαβάστε το.
Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008
To OXI το είπε ο Ι. Μεταξάς
Ποιος είπε το ΟΧΙ; Το είπε ο Μεταξάς τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου, χωρίς να συνεννοηθεί προηγουμένως με κανέναν, ούτε με τον βασιλιά (που ήταν η κύρια πηγή της πολιτικής του δύναμης) ούτε με τους υπουργούς του. Αυτό σημαίνει ότι το ΟΧΙ το είχε επεξεργασθεί και το είχε αποφασίσει από πριν, ίσως από χρόνια. Και δεν ήταν το ΟΧΙ προς την Ιταλία μόνο. Ο «γερμανόφιλος» Μεταξάς του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν είχε αυταπάτες, γνώριζε ότι το ΟΧΙ απευθύνεται στον Αξονα Γερμανίας - Ιταλίας. Το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς και πίσω του ομόθυμα, παραμερίζοντας τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές, συντάχθηκε ολόκληρος ο λαός. Είναι η ορθότερη και λογικότερη σχέση μεταξύ ηγεσίας και λαού. Να αποφασίζει η ηγεσία, να αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και να κρίνεται από το αν θα ακολουθήσει ο λαός. Οι σημερινές ηγεσίες δεν τολμούν να αποφασίσουν τίποτα διαφορετικό ή αντίθετο με τις δημοσκοπήσεις... Από το άρθρο του Α. Καρκαγιάννη, στην εφ. Καθημερινή. Διαβάστε το.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο (μάλλον έγκυρες πηγές -φιλικά αν κατάλαβα καλά στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου)
εξεπλάγην για την φημολογούμενη δηλητηρίαση του Μεταξά από άγγλο γιατρό που καλέσανε από την Κρήτη, μετά από ένεση που έκανε στον Μεταξά (που είχε μάλλον κάποια μη σοβαρή λοίμωξη) γεγονός που έκανε τον Μανιαδάκη να πεί " αν ήταν σε νοσοκομείο τρίτη θέση θα είχε σωθεί" ...
Ο ίδιος γιατρός έφερε μαζί του δική του μπουκάλα οξυγόνου για τον άρρωστο (για να είναι σίγουρος;)
Εγώ απορώ πως γλίτωσε από τον Μανιαδάκη!
ΚΑΙ ακόμη για το εξαφανισθέν αρχείο του Μανιαδάκη...
ΑΠΌ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ του καλοκαιριού στο pres.gr
για τους ιστορικούς του μέλλοντος
(προσωπικά πιστεύω ότι το καθεστώς της 4ης Αυγούστου έθεσε τις βάσεις για τον ανελέητο πολυετή εμφύλιο που ακολούθησε, μαζί με τους άγγλους που θέλανε την επιστροφή του βασιλιά, τα τραγικά λάθη της ηγεσίας του ΚΚΕ - πρόσφατα διάβασα για το αεροδρόμιο της ελεύθερης Ελλάδας στη Νεβρόπολη της Θεσσαλίας μέσα στην κατοχή, την προσγείωση - απογείωση ντακότας σ' αυτό -το έψαχναν οι Γερμανοί και δεν το εύρισκαν- το ταξίδι με το αεροπλάνο αυτό αντιπροσωπείας του ΕΑΜ στην Μέση Ανατολή κλπ)
Στις αρχές του Δεκεμβρίου του 1940 ο Μπενίτο Μουσολίνι μετά τις θριαμβευτικές νίκες του Ελληνικού Στρατού, ήθελε να ζητήσει ανακωχή με την μεσολάβηση του Χίτλερ. Σημειώνει στο ημερολόγιό του στις 4 Δεκεμβρίου ο υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας κόμης Τσιάνο:
«Μου τηλεφωνούν ότι χάσαμε το Πόγραδετς και οι Έλληνες διέσπασαν τις γραμμές μας… Ο Μουσολίνι με κάλεσε στο Παλάτσο Βενέτσια. Ποτέ δεν τον είδα τόσο καταβεβλημένο. Μου λέει: «δεν γίνεται πια τίποτε… πρέπει να ζητήσουμε ανακωχή με την μεσολάβηση του Χίτλερ».»
Η αναφορά αυτή του Κόμη Τσιάνο ότι ο Μουσολίνι δηλαδή ήθελε να ζητήσει ανακωχή με την μεσολάβηση του Χίτλερ δεν γίνεται τυχαία. Το Βερολίνο έχει επίσημα ζητήσει αυτό από τον Μουσολίνι. Στην συνέχεια ο κόμης Τσιάνο περιγράφει στο ημερολόγιό του πως κατόρθωσε να αλλάξει την γνώμη του Μουσολίνι και να συνεχιστεί ο πόλεμος. Σημειώνουμε ότι ο κόμης Τσιάνο λίγα χρόνια αργότερα εκτελέστηκε σαν πράκτορας των Άγγλων.
Οι Γερμανοί προσπαθούν να επιτύχουν ανακωχή και να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ουδέτερη περιοχή και αυτό με σκοπό να μη φθάνουν τα αγγλικά αεροπλάνα τα πετρέλαια της Ρουμανίας. Οι Άγγλοι από την πλευρά τους προσφέρονται να ενισχύσουν την πολεμική προσπάθεια της Ελλάδος επίσημα μεταφέροντας δικά τους στρατεύματα στην Ελλάδα. Γράφει ο Ιωάννης Μεταξάς δώδεκα ημέρες πριν πεθάνει στο ημερολόγιό του:
Ημερολόγιο του Ιωάννη Μεταξά
17 Ιανουαρίου 1941, Παρασκευή - 82α ημέρα
Άγγλοι επιμένουν να έλθουν Θεσσαλονίκην με μικράς δυνάμεις πυροβολικού. - Κάμνω το σχέδιον της διπλωματικής μου ενεργείας. Εις Παύλον Γιουγκοσλαυΐας διαβεβαιώ ότι δεν θα γίνη μέτωπον Θεσσαλονίκης υπό Άγγλων, εκτός εάν Γερμανοί διέλθωσι Δούναβιν και εισέλθωσι Βουλγαρίαν. Εις Άγγλους (Πάλαιρετ αρχάς και κατόπιν και Χέϋγουντ) να μη έλθωσι με τας μικράς των δυνάμεις Θεσσαλονίκην, εκτός εάν Γερμανοί διέλθωσι Δούναβιν. - Πιθανώς να σταματήση το πράγμα…»
Αυτή είναι και η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ εγγραφή του Ιωάννου Μεταξά στο ημερολόγιό του. Στην συνέχεια ασθένησε βαριά και πέθανε… Μία ημέρα μετά την τελευταία εγγραφή στο ημερολόγιό του επίσημα ανακοινώνει προς την Αγγλική κυβέρνηση ότι δεν επιθυμεί να έλθουν αγγλικά στρατεύματα στην Ελλάδα! Από την διακοίνωση αυτή του Έλληνος πρωθυπουργού και το παρακάτω επίμαχο απόσπασμα:
Διακοίνωσις του Έλληνος Πρωθυπουργού Ι. Μεταξά
Προς την Βρετανικήν Κυβέρνησιν
18 Ιανουαρίου 1941
Είμεθα αποφασισμένοι να αντιμετωπίσωμεν καθ’ οιονδήποτε τρόπον και με οιασδήποτε θυσίας ενδεχομένην γερμανικήν επίθεσιν, αλλ’ ουδόλως επιθυμούμεν να την προκαλέσωμεν, εκτός εάν η Μεγάλη Βρεττανία θα ηδύνατο να μας παράσχη εις Μακεδονίαν την απαιτουμένην βοήθειαν. Εξεθέσαμεν δια μακρών εις τον στρατηγόν Ουέϊβελ ποία θα έπρεπε να είναι η έκτασις της βοηθείας αυτής. Η προσφερομένη βοήθεια (24 πυροβόλα εκστρατείας, 12 βαρέα πυροβόλα, περί τα 40 αντιαεροπορικά πυροβόλα, 24 αντιαρματικά πυροβόλα και 65 άρματα μεσαία και ελαφρά) είναι απολύτως ανεπαρκής, ασχέτως της πλήρους απουσίας δυνάμεων πεζικού. Συνεπώς, ενώ η μεταφορά της δυνάμεως ταύτης εις Μακεδονίαν θα απετέλει πρόκλησιν, η οποία θα επέφερε την άμεσον επίθεσιν εναντίον μας των Γερμανών και πιθανώς και των Βουλγάρων, η ανεπάρκεια της δυνάμεως αυτής θα καθιστά ασφαλή την αποτυχίαν της αντιστάσεώς μας. Επί πλέον, μας εδηλώθη κατηγορηματικώς ότι η Γιουγκοσλαυΐα, διατεθειμένη σήμερον να αμυνθή κατά ενδεχομένης διαβάεως του γερμανικού στρατού δια του εδάφους της, θα απέσυρε την διαβεβαίωσιν ταύτην εις περίπτωσιν γερμανικής επιθέσεως προκαλουμένης υπό της αποστολής βρεττανικών στρατευματών εις Μακεδονίαν…»
Αυτή είναι επίσης και η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ επίσημη διακοίνωση που υπέγραψε σαν πρωθυπουργός ο Ιωάννης Μεταξάς!
Λίγες ημέρες πριν σε έκθεση του Foreign Office, έκθεση των αρχών του Ιανουαρίου του 1941, αναφέρονται τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
“Μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο να κάνουμε τους Έλληνες να κηρύξουν τον πόλεμο στην Γερμανία εάν η Γερμανία πρώτα δεν προχωρήσει σε κάποια επιθετική ενέργεια. Φαίνεται, επομένως, ότι στόχος μας πρέπει να είναι να κάνουμε τους Γερμανούς να προβούν σε μια τέτοια ενέργεια. Αυτό θα είναι πιθανότερο εάν εδραιωθούμε γερά στην Ελλάδα. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να προχωρήσουμε το ζήτημα των αεροδρομίων το συντομότερο δυνατόν”.
Στις 13 Ιανουαρίου του 1941 φθάνει στην Ελλάδα ο Άγγλος στρατηγός Ουέηβελ. Αμέσως μετά την άφιξή του προτείνει την αποστολή στο μέτωπο της Βορείου Ηπείρου ενός αγγλικού συντάγματος αντιαεροπορικών και αντιαρματικών όπλων. Ο Ιωάννης Μεταξάς αρνείται την προσφορά χωρίς εξηγήσεις, ενώ ο στρατηγός Παπάγος (που δεν ακολούθησε τον Γεώργιο στην Μέση Ανατολή…) ζητεί την αποστολή τουλάχιστον εννέα μεραρχιών με ισχυρή αεροπορική κάλυψη. Ο Ουέηβελ ανταπαντά ότι μπορεί να διαθέσει… δύο μόνο μεραρχίες!
Ο Μεταξάς του λέγει ότι το μόνο που μπορεί να επιτύχει με τις δύο αγγλικές μεραρχίες είναι να επισπεύσει την γερμανική επίθεση. Η διπλωματική πίεση από το Λονδίνο είναι αφόρητη.
Έτσι, φθάσαμε στις 29 Ιανουαρίου 1941 και στον πολύ περίεργο θάνατο του πρωθυπουργού της χώρας Ιωάννου Μεταξά, έναν θάνατο για τον οποίον πολλοί λίγοι έχουν μιλήσει και κανείς δεν θέλησε να πει όλη την αλήθεια, ακόμη και από τα πρόσωπα του στενού του περιβάλλοντος. Ο λόγος προφανής: Το δίκαιον των νικητών γνώριζε να ανταμείβει ή τουλάχιστον να μη ενοχλεί αυτούς που σιωπούσαν και γνώριζε να τιμωρεί αυτούς που μιλούσαν.
Ο υπουργός ασφαλείας του καθεστώτος του Ιωάννου Μεταξά Κωνσταντίνος Μανιαδάκης είχε δηλώσει μετά τον πόλεμο ότι εάν ο Ιωάννης Μεταξάς νοσηλευότανε στην τρίτη θέση ενός δημόσιου νοσοκομείου, θα ζούσε… Όμως το αρχείο του Κωνσταντίνου Μανιαδάκη ουδείς γνωρίζει που βρίσκεται. Φρόντισαν κάποιοι να το εξαφανίσουν.
Δημοσίευση σχολίου