Τρεχούμενο νερό στον Άρη και η υπόθεση του Σκιαπαρέλι

Νέα στοιχεία από την επιφάνεια του Άρη φαίνεται να ενισχύουν την υπόθεση ότι ο πλανήτης είχε τρεχούμενο νερό πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια. Φωτο-γραφίες από το διαστημόπλοιο της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη έδειξαν αυλακώσεις στην επιφάνεια του, που σχηματί-στηκαν πριν από 1,25 εκατομμύρια χρόνια. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι προήλθαν από νερό που έρεε στην επιφάνεια του πλανήτη καθώς έλιωναν οι πάγοι του (δες εδώ). Τα αυλάκια αυτά θεωρούνται πρόσφατα χαρακτηριστικά, οι ερευνητές ωστόσο αντιμετωπίζουν δυσκολία στον προσδιορισμό της περιόδου που σχηματίστηκαν.Tα στοιχεία αυτά, εκτός από το ότι αποδεικνύουν την ύπαρξη νερού στον πλανήτη σε κάποια στιγμή της ιστορίας τους, ενισχύουν επίσης τη θεωρία που θέλει τον Άρη να διένυσε τη δική του εποχή παγετώνων, κατά την οποία ο πάγος των πόλων μετακινήθηκε προς τον ισημερινό, όπου σχημάτισε αποταμιευτήρες. «Πιστεύουμε ότι ο πλανήτης είχε νερό μέχρι πρόσφατα», ανέφερε ο Τζέιμς Χέντ, καθηγητής γεωλογίας στο πανεπιστήμιο Μπράουν και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης. Η ερευνητική ομάδα μελέτησε και άλλους πιθανούς τρόπους δημιουργίας των καναλιών, όπως η ανάδυση νερού από το υπέδαφος στην επιφάνεια, χωρίς ωστόσο να υποστηρίζονται από τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Εφόσον τα πράγματα έχουν έτσι, γίνεται φανερό ότι αρχίζει να δικαιώνεται ο Ιταλός αστρονόμος Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι (Giovanni Virginio Schiaparelli, 1835-1910), οποίος από το 1877 είχε αναφερθεί σε φυσικά ''κανάλια'' (ιταλ.canali, αγγλ. channels) στην επιφάνεια του Άρη, δεχόμενος την αποδοκιμασία της κοινότητας των αστρονόμων μέχρι τις μέρες μας…Ο Σκιαπαρέλι είχε γράψει το 1893 στο έργο του Η ζωή στον πλανήτη Άρη: « Πρέπει να φανταστούμε όχι τόσο πραγματικές διώρυγες με σχήμα που μας είναι οικείο, αλλά λεκάνες εδάφους ελάχιστα βαθιές, που εκτείνονται ευθύγραμμα για χιλιάδες χιλιόμετρα, με πλάτος 100, 200 χιλιομέτρων ή ακόμη περισσότερων. Έχω ήδη τονίσει παλιότερα, ότι, εφόσον δεν υπάρχουν βροχές στον Άρη, οι διώρυγες αυτές αποτελούν μάλλον το βασικό μηχανισμό, με τον οποίο το νερό (και με αυτό η οργανική ζωή) μπορεί να σκορπιστεί στην άγονη επιφάνεια του πλανήτη».

Πηγή:http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_03/03/2009_269490