Και για να ξέρουμε ποιους πράγματι οφείλουμε να τιμούμε: «Το καλοκαίρι του 1955, ο Ευαγόρας πραγματοποίησε το μεγάλο του όνειρο, να επισκεφθεί την ελεύθερη πατρίδα (την Ελλάδα) με την καθιερωμένη εκδρομή των μαθητών της προτελευταίας τάξης του σχολείου του. Και γράφει: Αύριο ξεκινούμε για την πατρίδα, γιαλούς θε να περάσουμε και στεριά. Μαζί μας θε να πάρουμε την ελπίδα ταχιά πως θα μας έρθη κι η Λευτεριά. Κι όταν γύρισε – πολλοί συμμαθητές του είχαν μείνει στην Ελλάδα για να τελειώσουν το γυμνάσιο – κι η μητέρα του τον ρώτησε γιατί δεν προτίμησε να μείνει κι αυτός αποφεύγοντας τόσους κινδύνους της επαναστατημένης Κύπρου, η απάντηση του ήταν:Εγώ δεν πήγα για να μείνω. Χρειάζομαι εδώ!» Άραγε, το γνωρίζουν αυτό (τους το δίδαξε κάποιος…) οι μαθητές κεντρικού σχολείου της Αθήνας, το χώρο του οποίου -παλαιότερα βρισκόταν στο προαύλιο- κοσμεί η προτομή του Ευαγόρα Παλληκαρίδη;
Πηγές:http://www.geocities.com/sykygr/diafora/pallikaridis.htm, http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82, http://www.cyprusnet.gr/eke/EKEPages/Pages%202007/EKE-Ekdilosi%20Mnimeio%202007.htm, eSnips Folder http://www.esnips.com/web/pallikarides/
6 σχόλια:
Αντιγράφω: ''Μέσα στην τύρβη των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων, απορροφημένοι από τα πολεμικά ανακοινωθέντα από το μέτωπο της Παιδείας, αγανακτισμένοι από τα τεκταινόμενα στο Ιράκ και σίγουρα προβληματισμένοι από τις γκρίζες ζώνες που «πλάθει» η Τουρκία στο Αιγαίο, διαφεύγουν της μνήμης μας πράγματα σημαντικά, σκεπασμένα από την αχλή του χρόνου, που, όσο κι αν τρέχει ωστόσο, δεν μπορεί να αναιρέσει τίποτα από την αξία τους.
Όσο λοιπόν βυθισμένοι κι αν είμαστε στη σύγχρονη τρυφηλότητά μας, παρακολουθώντας μετʼ αδιαπτώτου προσοχής τον αγώνα Κουκουλοφόρων – Βύρωνα, κολλημένοι στους δέκτες μας και μασουλώντας τα πλαστικά μας εδέσματα, καλό θα ήταν να κάνουμε ένα διάλειμμα, ταξιδεύοντας μερικά χρόνια πίσω, να ανοίξουμε και κανένα βιβλίο, να ανατρέξουμε και σε κανένα ιστορικό εγχειρίδιο (όχι πάντως αυτό της Στ΄ Δημοτικού!) και να ξεστραβωθούμε λιγάκι.
Παρακαλώ, διαλέξτε τη σωστή απάντηση:
Ποιος ήταν ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης;
Α. Διάσημος ποδοσφαιριστής του Ωχαδερφικού.
Β. Μέλος του γνωστού μουσικού συγκροτήματος «Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν».
Γ. Πρωταγωνιστής της βραβευμένης με Όσκαρ ταινίας «Κατά ʽκει παν τα πρόβατα».
Δ. Δεν ξέρω, δεν απαντώ.
Η καλύτερη απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι σίγουρα η τελευταία, γιατί πολύ φοβάμαι ότι ελάχιστοι έχουν ακούσει ποτέ αυτό το όνομα. Και για να μην σκυλεύουμε άλλο την ιστορική μνήμη, ας γυρίσουμε μερικές δεκαετίες πίσω, στην Κύπρο, όταν οι Άγγλοι προσπαθούσαν να κρατήσουν με νύχια και με δόντια τα τελευταία απομεινάρια της αυτοκρατορίας τους, εγκαθιδρύοντας καθεστώς τρομοκρατίας, παρόμοιας με εκείνη των αποικιών τους...'' Από
http://www.greeknewsonline.com/modules.php?name=News&file=article&sid=6563
...Επίσης, ο Διευθυντής και oι Δάσκαλοι του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κιάτου Κορινθίας (Διευθυντής: Δ.Στεργιούλης, Δάσκαλοι: Βιέρρου Βασιλική, Κολοκούρης Βασίλειος, Μαυρονάσιου Μορία, Τσεπέλη Χρυσή, Τσουλουχάς Σωτήριος, Τσετσώνη Ανδριανή, Γκίκα Ασπασία, Οικoνόμου Αριστείδης, Καλλιβωκά Σταματούλα, Σούδης Δημήτριος) απεφάσισαν τιμώντας τον μαθητή - ήρωα της Κυπριακής Ελευθερίας ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ να δώσουν το όνομά του στο σχoλείο τους. Δες http://gr.altermedia.info/?p=57#comments
Αυτοί ήταν και ως φαίνεται είναι οι τόσον φιλόζωοι για γατάκια, σκυλακια άγγλοι.
Μου λένε ότι στην Αγγλία θησαυρίζουν οι κτηνίατροι.
Δεν γράφεις ότι ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ούτε καν συμμετείχε σε ... ούτως ειπείν τρομοκρατικές ενέργειες - αντιστασιακές - της ΕΟΚΑ.
Απ΄ότι διαβάζω συμμετείχε σε αντικαθεστωτική διαδήλωση και κατέβασε την εγγλέζικη σημαία, η οποία στη συνέχεια κατεκάη από τους διαδηλωτές.
Και για αυτό το επουσιώδες περιστατικό ο εγγλέζος δικαστής επέβαλε την ποινή του θανάτου η οποία και εξετελέσθη.
Αραγε βρήκε γαλήνη ποτέ στην ψυχή του ο δικαστής. Ανεπαύθη εν ειρήνη;
Το θέμα είναι ακόμη τι έκανε τότε η μήτηρ Ελλάς;
Εξάντλησε όλες τις πιέσεις να σωθεί ο μαθητής ή χλιαρά έπεσαν για ύπνο Πρωθυπουργός, Υπουργοί και Βουλευτές;
Αγαπητέ Sideritis ο Ευαγόρας ήταν στις τάξεις της -τρομοκρατικής θα λέγαμε σήμερα- ΕΟΚΑ από τα 17 του, έχοντας εγκαταλείψει το σχολείο για το "βουνό". Καταζητούμενος, συνελήφθη στις 18 Δεκεμβρίου 1956 από τους Άγγλους στην περιοχή μεταξύ των χωριών Σταυρός και Λυσός της Πάφου κατά τη μεταφορά όπλων από την ομάδα του... Στην κατοχή του είχε ένα οπλοπολυβόλο Μπρεν και 3 γεμάτες γεμιστήρες. Κατηγορήθηκε για κατοχή και διακίνηση οπλισμού και μεταφέρθηκε στη Λευκωσία κτλ. Την επόμενη μέρα της καταδίκης σε θάνατο του Παλληκαρίδη οι μαθητές του Γυμνασίου Πάφου απείχαν από τα μαθήματά τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας και έστειλαν τηλεγράφημα στον Άγγλο Κυβερνήτη Χάρτιγκ με το οποίο του ζητούσαν να απονεμηθεί χάρη στον Ευαγόρα. Συνάμα όλος ο κόσμος αρχίζει μια γιγαντιαία προσπάθεια να σώσει τον νεαρό αγωνιστή. Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει την εκτέλεσή του. Η Κυπριακή Αδελφότητα Αθηνών ζητά προσωπική παρέμβαση του βασιλιά Παύλου. Η Βουλή των Ελλήνων στέλνει τηλεγραφήματα προς τη Βουλή των Κοινοτήτων και τα Ηνωμένα Έθνη. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δωρόθεος, ο Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Γεννάδιος, ο δήμαρχος Λευκωσίας, 40 Εργατικοί Άγγλοι βουλευτές, συντεχνίες, ο Αρχιεπίσκοπος Νοτίου Αφρικής Νικόδημος, ο Αμερικανός Γερουσιαστής Fulton, απλοί πολίτες προσπαθούν να ματαιώσουν αυτή την εκτέλεση...Απ΄ ότι κι εγώ θυμάμαι τότε (1956-59) η Αθήνα ''καιγόταν'' από λαϊκές και φοιτητικές διαδηλώσεις υπέρ της Κύπρου με τουλάχιστον 4 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες κατά τις συγκρούσεις με την αστυνομία κατά της (αναγκαστικής προς τα έξω) ενδοτικής στάσης της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή. Αντίστοιχες συγκρίσεις με το σήμερα της πολιτικής κατρακύλας και των ποικιλώνυμων ''κουκουλοφόρων'' δεν υπάρχουν.
Αγαπητέ Ν. έχεις δίκιο. Διάβασα και τη συνέχεια, όπως τα λες είναι.
Ξεκίνησε με το κατέβασμα της αγγλικής σημαίας, αλλά και μετά ουδέν τόσο σημαντικό για την εσχάτη των ποινών.
«Την επόμενη μέρα της καταδίκης του Παλληκαρίδη οι μαθητές του Γυμνασίου Πάφου απείχαν από τα μαθήματά του σε ένδειξη διαμαρτυρίας και έστειλαν τηλεγράφημα στον Χάρτιγκ με το οποίο του ζητούσαν να απονεμηθεί χάρη στον Ευαγόρα. Όλος ο κόσμος αρχίζει μια γιγαντιαία προσπάθεια να σώσει τον νεαρό μαθητή. Η Ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει την εκτέλεσή του. Η Κυπριακή αδελφότητα Αθηνών ζητά προσωπική παρέμβαση του βασιλιά Παύλου. Η Βουλή των Ελλήνων στέλνει τηλεγραφήματα προς την Βουλή των Κοινοτήτων και τα Ηνωμένα Έθνη. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δωρόθεος, ο Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Γεννάδιος, ο δήμαρχος Λευκωσίας κ. Δέρδης, 40 Εργατικοί Άγγλοι βουλευτές, συντεχνίες, ο Αρχιεπίσκοπος Νοτίου Αφρικής Νικόδημος, ο Αμερικανός Γερουσιαστής Fulton, απλοί πολίτες προσπαθούν αν ματαιώσουν αυτή την εκτέλεση. Ο Χάρτιγκ όμως και η Αγγλική διπλωματία απορρίπτει την απονομή χάριτος.»
Το καλοκαίρι είδα σε κάποιο ιστολόγιο τη γνώμη ότι πιο εκλεκτό είχε η Ελλάδα σε ανθρώπινο υλικό, θυσιάστηκε στους πολέμους και στους αγώνες. Τώρα ό,τι απομένει είναι DNA β διαλογής.
Φαίνεται νομίζω ολοκάθαρα ότι η μαμά πατρίδα δεν προέβη σε αποτελεσματικές ενέργειες να αποτρέψει την εκτέλεση. Φοβόταν (η ελληνική κυβέρνηση) μη δυσαρεστήσει τους Άγγλους, πήγαιναν για μια κάποια λύση, είχαν άλλα πιο σημαντικά προβλήματα, τους εμπόδισε το παλάτι, άγνωστο!
Πριν χρόνια σε εκδρομή στην Κύπρο είδα τη μεγάλη έκταση των αγγλικών βάσεων –κράτος εν κράτει ή το υπερκράτος στην κυπριακή γή -στο πιο εύφορο μέρος ρου νησιού, το τεράστιο ραντάρ στον όλυμπο – ποιος ξέρει μεχρι που βλέπει.
Συγκλονιστική και η επίσκεψη στα φυλακισμένα μνήματα στη Λευκωσία.
Δυστυχώς τούτος ο τόπος ευλογία Θεού μα κατάρα διπλωματίας, συν τους ομοαίματους εμφύλιους άγριους σπαραγμούς.
Φίλτατε Sideritis kαλά τα λες...Στην Κύπρο έχω πάει σχεδόν 10 φορές, από το 1972 και μετά, δηλαδή και πριν από την εισβολή…Κι αυτό που μου έμεινε βαθιά χαραγμένο από την πρώτη αυτή επίσκεψη ήταν το ανώτερο βιοτικό επίπεδο των Κυπρίων, σε σχέση με το τότε ελληνικό, το κράτος εν κράτει των αγγλικών βάσεων, το πλοίο της Κερύνειας, το κομβόι με το τανκ του ΟΗΕ να προηγείται του λεωφορείου και των υπόλοιπων οχημάτων στο δρόμο Κυρήνειας-Λευκωσίας μέσα από τον τουρκοκυπριακό θύλακα, οι …ηλιακοί θερμοσίφωνες στις στέγες των σπιτιών, τα μπαρ σε …όροφο στην Αμμόχωστο, ο διχασμός, φευ, σε Μακαριακούς και αντι-Μακαριακούς, και εκ των υστέρων, πώς αποβιβάσθηκαν σχεδόν ανενόχλητοι οι Τούρκοι στο Β. τμήμα, σε μια λωρίδα γης που εύκολα ελεγχόταν από τα υπερκείμενα πολυβολεία…Κάποια άλλη φορά επισκέφτηκα και ένα από τα κρησφύγετα του Γρίβα και το (αμερικανικό) ραντάρ στο Όλυμπο, που καθώς έλεγαν ''έβλεπε'' μέχρι το Τόκυο! Και για όσους δεν μπορούν να καταλάβουν το τι συνέβη στο νησί το 1955-59 με τη δράση της ΕΟΚΑ, ένας και μόνος τρόπος και τόπος υπάρχει: η επίσκεψη στα Φυλακισμένα Μνήματα! Αιωνία η μνήμη των πεσόντων!
Και σαν υστερόγραφο, δόξα στην ...αγγλική διπλωματία (εμπλοκή Τουρκοκυπρίων, σχέδιο Μακμίλλαν, συμφωνίες Ζυρίχης...)και την εθνική μας εθελοτύφλωση και αβελτηρία...Και μη ξεχνάς τις κραυγές ενίων ''πολιτικών'' μας και άλλων υπέρ του σχεδίου Ανάν -κι ας είναι καλά εκεί που απήλθε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, αγωνιστής της ΕΟΚΑ.
Δημοσίευση σχολίου