Άσυλο κι άλλες Ιερές Αγελάδες της α-παιδείας μας…

Γράφει ο Π. Μανδραβέλης για την ήττα της κοινής λογικής στις συζητήσεις για το πανεπιστη-μιακό άσυλο κι τα άλλα παρεμ-φερή θέματα ''ταμπού'' της τρέχουσας νεοελληνικής επικαιρότητας: « (…)Υπάρχει μια συνολική παράκρουση στην ελληνική κοινωνία για τα θέματα παιδείας, παράκρουση που πιθανώς καλλιεργούν οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί διυλίζοντας κάθε κώνωπα του χώρου τους. Τα πάντα γύρω από την εκπαίδευση έχουν αποκτήσει θρυλικές διαστάσεις. Σε μια χώρα, για παράδειγμα, που υπάρχουν ιδιωτικά νοσοκομεία γίνονται απέραντες συζητήσεις (μέχρι και οδομαχίες) για το αν θα επιτραπούν τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Χρόνια τώρα συζητάμε αν στα πεζοδρόμια έξω από τα πανεπιστήμια μπορεί να πατήσει αστυνομικός. Τώρα φτάσαμε να γίνουν πολιτικό θέμα τα βουρτσάκια της σήμανσης. Ήρθε η ώρα να δούμε πιο ψύχραιμα ολόκληρο το ζήτημα πανεπιστημίων. Να καταλάβουμε ότι η ανώτατη εκπαίδευση είναι κάτι σημαντικό, αλλά δεν αποτελεί το άπαν, ούτε είναι η ιερή αγελάδα της κοινωνίας. Τα πανεπιστήμια έχουν ευεργετικό ρόλο, αλλά εξίσου ή ευεργετικότερο έχουν τα νοσοκομεία. Ουδείς διανοήθηκε να απαγορεύσει στην αστυνομία να μπει στο Λαϊκό Νοσοκομείο, μετά τη ληστεία σε υποκατάστημα τραπέζης και η ΕΛΑΣ δεν εξέδωσε ανακοίνωση ότι κατάφερε να πάρει αποτυπώματα μέσα στον «ιερό χώρο, όπου κρίνονται οι ζωές των ασθενών». Δεν υπήρξαν διαδηλώσεις όταν ιδρύθηκε το «Υγεία» ή το «Λητώ» ούτε γράφτηκαν πύρινα άρθρα ένθεν κακείθεν για το καλό ή το κακό της ύπαρξης ιδιωτικών νοσοκομείων. Αν δεν απογυμνώσουμε τα πανεπιστήμια από όλα τα ιδεολογικά μπιχλιμπίδια της μεταπολίτευσης, τους μύθους και τους θρύλους που τα συνοδεύουν, αν δεν τα δούμε ως χώρους και μηχανισμούς που παράγουν ένα από τα πολλά σημαντικά αγαθά της κοινωνίας, δεν πρόκειται ποτέ να λυθεί τίποτε. Θα συνεχίσουμε να φιλονικούμε για το φύλο των αγγέλων και τα βουρτσάκια της σήμανσης.» Τι να πεις, οι εθνικές αγκυλώσεις των μύθων μας για την α-παιδεία και την α-πολιτική, μάς κατατρέχουν (... φαινόμενο γνωστό και ως στρουθοκαμηλισμός, φευ).