Περί εκπαιδευτικής αξιολόγησης διακηρύξεις

Σε προηγούμενο post σχολιάζαμε ότι μόλις το Συμβούλιο Πρωτο-βάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης άρχισε να σέρνει το χορό του πολλαπλού (εναλλακτικού) βιβλίου, οι λοιποί εμπλεκόμενοι σε επίπεδο συνδικαλιστικών και επιστημονικών ομοσπονδιών και λοιπά στοιχίθηκαν πίσω από την πρότασή του. Να που τώρα ξεκινά το ίδιο και με την πρόταση για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου (δες εδώ κι εδώ). Αν και οπαδός, λόγω και έργω, και του πολλαπλού βιβλίου και της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου – παρόλο που είμαι «καμένος» κι από τα δυο – μου κάνει εντύπωση ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σήμερα, είναι διαπρύσιος κήρυκας (!) της άμεσης εφαρμογής της αξιολόγησης (δες εδώ). Όταν αυτό το κόμμα ως κυβέρνηση, πριν 27 παρά κάτι χρόνια, εξάλειψε την κάθε είδους αξιολόγηση, τον λεγόμενο επιθεωρητισμό, από την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (νόμος 1304/1982), κατάργησε τους βαθμούς του διευθυντή και υποδιευθυντή σχολικής μονάδας κι όσα άλλα σχετικά, που θα …επανίδρυε, αλλά με λίγη "καλή θέληση" του ξεφύγανε επί 18 συναπτά έτη - όπως, βεβαίως, βεβαίως και από τις κυβερνήσεις που το διαδέχθηκαν στην εξουσία. Και παρόλο που έχει νομοθετηθεί από χρόνια η εκπαιδευτική αξιολόγηση (πλέον πρόσφατα: νόμος 2986/2002 άρθρα 4 & 5) παραμένει στο χρονοντούλαπο. Τι να πεις, πέραν του ότι συζήτηση να γίνεται και «πράσινα άλογα».

Περί πολλαπλού βιβλίου ανάγνωσμα κι άλλα ευτράπελα

Διαβάζω ότι «στη (προ)χθεσινή συνεδρίαση, τα μέλη του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης συμφώνησαν στην υιοθέτηση του πολλαπλού σχολικού βιβλίου, το οποίο θα συνδυαστεί με την αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας, την ενίσχυση του ρόλου του εκπαιδευτικού και την αξιοποίηση των μέσων ηλεκτρονικής μάθησης»(δες εδώ). Σκέπτομαι, είτε χυδαϊστί μας δουλεύουν είτε «βάλε κι αυτό στο καλάθι». Και τούτο επειδή το πολλαπλό βιβλίο προβλέπεται από το νόμο 2525/1997, άρθρο 7, § 2, εδάφιο β:Καθιερώνεται η εισαγωγή στα σχολεία περισσοτέρων από ένα διδακτικών βιβλίων για το μαθητή σε περίπτωση που αυτό κρίνεται απαραίτητο (…) Κάτι που φαίνεται ότι κρίθηκε απαραίτητο και εφαρμόστηκε, αλλά μόνο για τις δυο μεθεπόμενες χρονιές από την ψήφιση του νόμου. Μετά, με μια υπουργική απόφαση το έφαγε η μαρμάγκα - βλέπετε άλλαξε ο υπουργός, κάτι να μην κάνει κι αυτός; Έτσι που το θέμα της κατάργησης του πολλαπλού βιβλίου το φέρνει στη Βουλή, ποιος; Ο βουλευτής και πρώην υπουργός Παιδείας Γερ. Αρσένης με επερώτησή του, όπου μεταξύ άλλων υποστηρίζει: «Η κατάργηση των εγκεκριμένων πολλαπλών βιβλίων, εκτός από νομικά και ενδεχομένως οικονομικά προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει, αποτελεί θέμα ηθικής τάξης και αξιοπιστίας του ίδιου του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο προκήρυξε και ενέκρινε την εισαγωγή των βιβλίων αυτών στα σχολεία, αποζημιώνοντας παράλληλα και όλους εκείνους που συμμετείχαν στις διαδικασίες συγγραφής και προεκτύπωσης όλων αυτών των πακέτων. Ερωτάται ο υπουργός: Ποια είναι η πολιτική που θα ακολουθηθεί για το πολλαπλό βιβλίο; Σε περίπτωση ανάκλησης των αποφάσεων για την εισαγωγή εγκεκριμένων εναλλακτικών βιβλίων, πώς θα αντιμετωπισθεί το ζήτημα που προκύπτει από το γεγονός ότι έχουν ήδη καταβληθεί κοινοτικά κονδύλια του Β΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης για τη συγγραφή των πακέτων αυτών; Σε περίπτωση ανάκλησης των αποφάσεων, πώς θα αντιμετωπισθεί το κενό που θα δημιουργηθεί στο σχολικό πρόγραμμα, ιδιαίτερα για τα μαθήματα για τα οποία δεν υπάρχει άλλο βιβλίο εκτός από το πολλαπλό και, προφανώς, το παλαιό βιβλίο δεν είναι συμβατό με το νέο πρόγραμμα σπουδών;». Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε- περί ανωριμότητας του θεσμού ο λόγος- ήταν η απάντηση του διαδόχου του υπουργού Παιδείας Π. Ευθυμίου, ο οποίος συν τοις άλλοις είχε και την υποστήριξη του εκπροσώπου για θέματα παιδείας του κόμματος της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης - η οποία στην επόμενη προεκλογική της καμπάνια για θέματα παιδείας περιλάμβανε και την εισαγωγή του πολλαπλού βιβλίου (το σχετικό φυλλάδιο "Το Κυβερνητικό μας Πρόγραμμα για την Παιδεία" στάλθηκε σωρηδόν και προσωπικά στον κάθε εκπαιδευτικό ανά τα σχολεία της χώρας το Μάιο του '93). Μην πω κι ότι ο υποστηριχτής της κατάργησής του στη Βουλή τον Οκτώβριο του '92 βουλευτής Γ. Καλός, το Μάρτιο του '94 έγινε υφυπουργός Παιδείας! Μέχρι και επερώτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατατέθηκε, τότε, για το θέμα της χρηματοδότησης και της κατάργησης του πολλαπλού βιβλίου …Δείτε την απάντηση εδώ.

Αλλά για ποιο λόγο καταργήθηκε εν μια νυκτί το πολλαπλό (εναλλακτικό) βιβλίο, αδρά χρηματοδοτημένο (περίπου 23 εκατ. δραχμές ανά πακέτο ή 200 χιλ ECU συνολικά ) από τα κονδύλια του ΕΠΕΑΕΚ Ι/Β΄ΚΠΣ; Η επίσημη άποψη ήταν για να μην υπάρχει πρόβλημα στις Πανελλαδικές εξετάσεις (αμάν πια, μια σχετική συζήτηση βρίσκεται εδώ). Μα εγώ θα πω και τούτο: για να μην έχουν πρόβλημα τα φροντιστήρια κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Σχεδόν μια 10ετία μετά την κατάργησή του, άντε πάλι από την αρχή, με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο να αποφαίνεται (δες εδώ): «Προτείνεται για όλα τα γνωστικά αντικείμενα και για όλες τις τάξεις, η ελεύθερη επιλογή βιβλίου από το διδάσκοντα, από ένα συγκεκριμένο κατάλογο βιβλίων τα οποία θα έχουν συγγραφεί με βάση τα ισχύοντα Προγράμματα Σπουδών με κριτήρια, των οποίων την επιστημονική, παιδαγωγική, διδακτική εγκυρότητα και αισθητική ποιότητα θα αξιολογεί και θα πιστοποιεί το Π.Ι.» Αλλά και για να μη χανόμαστε ή για να αποφύγουμε τις κακοτοπιές: «Το πολλαπλό βιβλίο μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα στο Δημοτικό, το Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Φυσικά, η εφαρμογή του θα οδηγήσει σε αναγκαίες προσαρμογές των θεμάτων που επιλέγονται για την εξέταση των διαφόρων αντικειμένων σε όλα τα επίπεδα (σχολικό, περιφερειακό, εθνικό).» Αυτά, όταν πέντε χρόνια πριν, ο τότε Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου - ετοιμάζοντας τα δικά του πακέτα βιβλίων, ελέω ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ/Γ΄ΚΠΣ- δήλωνε σχετικά ότι: «Το πολλαπλό βιβλίο θα δημιουργούσε αργά ή γρήγορα προβλήματα, καθώς συνδεόταν με την αναζήτηση κοινών θεμάτων για τις Πανελλαδικές εξετάσεις» (δες εδώ). Εις υγείαν της "αξιοπιστίας του ίδιου του Υπουργείου Παιδείας"...Να σημειώσω ότι από το 1998 και εντεύθεν το κύριο προσωπικό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου δεν έχει αλλάξει (οι εκάστοτε μεταβολές αφορούν τον Πρόεδρο και τους Αντιπροέδρους των τμημάτων, που ορίζονται από τον εκάστοτε υπουργό Παιδείας). Έπίσης, σήμερα υπέρ του πολλαπλού (εναλλακτικού) βιβλίου τάσσονται το κόμμα της νυν αξιωματικής αντιπολίτευσης (που το εισήγαγε το 1999 και το κατάργησε τη μεθεπόμενη χρονιά), η ΟΛΜΕ, η ΔΟΕ, η Ομοσπονδία των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) και δεν γνωρίζω ποιοι άλλοι ...Αυτό που γνωρίζω κι απορώ είναι πότε και πώς όλοι οι σημερινοί υποστηριχτές του πολλαπλού βιβλίου -και πριν μια 10ετία πολέμιοί του άμεσα ή έμμεσα- αντιλήφθηκαν ότι ωρίμασε η κοινωνία κι ό,τι άλλο ή ο εκπαιδευτικός κόσμος είναι έτοιμος να το δεχθεί, όταν δεν ...εφαρμόστηκε στο διάστημα αυτό; Επιφοίτηση, σπέκουλα ή λέγε με ΕΣΠΑ (Δ΄ΚΠΣ);

Ο Ερντογάν που δεν ήλθε και το Βατερλό των ελληνικών εφημερίδων…

Λοιπόν έγινε και αυτό! Το χθεσινό κυριακάτικο φύλλο των εφημερίδων Το Βήμα, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και Έθνος, μαζί με τα –από την Παρασκευή διαφημιζόμενα – μουσικά CD, DVD με κινηματογραφικές ταινίες κι άλλες μη-ειδήσεις, προσέφεραν και …ολίγο Ερντογάν! Πατάτα που έκανε μπαμ κι άγριο ξεμπρόστιασμα από ειδησεογραφικά και μη blog από πρωίας μέχρις εσπέρας (δες εδώ, εδώ, εδώ, εδώ)…Έτσι σήμερα, με καθυστέρηση …ενάμισι 24ώρου, ο Δ/ντής της εφ. Το Βήμα ζητά μια στρογγυλεμένη συγγνώμη: «Πολλές εφημερίδες της Κυριακής 21.6.2009, με πρώτο «Το Βήμα», διέπραξαν μια μνημειώδη γκάφα. Στις πρώτες τουλάχιστον εκδόσεις τους, στα φύλλα δηλαδή που προορίζονται για περιοχές μακράν της πρωτευούσης, αναφέρονται στη δήθεν συνάντηση Καραμανλή - Ερντογάν, που βεβαίως δεν έγινε καθώς ο πρωθυπουργός της Τουρκίας ματαίωσε την τελευταία στιγμή την επίσκεψή του στην Αθήνα (…)» Με άλλα λόγια τι; Υπάρχει διαφοροποίηση της ίδιας «δήθεν ειδήσης» μεταξύ επαρχίας και πρωτεύουσας; Ποιος περνά ποιους για ηλίθιους; Θράσος του κερατά.Και κάπου στον ΤΥΠΟ των Ήλων της εφ. Ελευθεροτυπία διαβάζω ότι «πάτησαν την εθιμική πεπονόφλουδα της αγχώδους πληρότητος». Σοβαρά; Όταν όχι μόνο ανέφεραν για μια ανύπαρκτη συνάντηση, αλλά γλαφυρά περιέγραψαν και τα …παραλειπόμενά της! Τι δείχνει αυτό; Τι άλλο από προκατασκευασμένες εντυπωσιακές ειδήσεις και κατευθυνόμενη ενημέρωση, ψευδεπίγραφα ρεπορτάζ και συνεντεύξεις «μαϊμούδες» (λίγο πολύ σαν κάποιες δημοσκοπήσεις των οποίων το αποτέλεσμα προηγούνταν του ερωτήματος ή του γεγονότος). Ηθελημένα ψέματα και στημένες πολιτικές «ειδήσεις». Κι αρχίζω να πιστεύω ότι, μην και τα τρέχοντα περί των «αρπαχτών» και λοιπών σκανδάλων των πολιτικών δεν είναι του μεγέθους που παρουσιάζονται; Μπας και επιδιώκεται μια σώνει και καλά πολιτική κρίση εναντίον της ελληνικής κοινωνίας με -τι άλλο- οικονομικά της "τσέπης" τους κίνητρα, όταν το (στημένο) πολιτικό παιγνίδι δεν παίζεται με τους δικούς τους όρους και συμφέροντα; Άπαγε εμού της βλασφημίας… Κι από την άλλη, με εκπλήσσει η σιγουριά της παραπάνω δημοσίευσης από τρεις αντιπολιτευόμενες μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες.Λες κάποιος να τους "έστησε" -χε, χε, χε- το χαλκευμένο αποκλειστικό ή μήπως μόνος υπεύθυνος είναι ο μεταξύ τους ανταγωνισμός σε ρητά και άρρητα επίπεδα και παλαιά μου τέχνη (φτιάξε και συ μια εθιμική "είδηση", μπορείς) κόσκινο;

Τα σχολεία σήμερα σκοτώνουν τη δημιουργικότητα;

To ερώτημα θέτει ο Sir Ken Robinson σε διάλεξή του στη σύνοδο της TED στο Monterey της Καλιφόρνια (ΗΠΑ) πριν τρία χρόνια. Ορίζοντας τη δημιουργικότητα «σαν τη διαδικασία του να έχεις πρωτότυπες ιδέες που έχουν αξία», κάνει μια πρόταση για τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που να γαλουχεί (αντί να υπονομεύει) τη δημιουργικότητα των παιδιών. Με χιουμοριστικά παραδείγματα θέτει καίρια ερώτημα μεταξύ των οποίων: Μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε τις θεμελιώδεις αρχές στις οποίες εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας; Μήπως τα σχολεία, από παλιά, σκοτώνουν τη δημιουργικότητα των παιδιών; Ισχυρίζεται ότι τα παιδιά έχουν τρομερά ταλέντα κι αυτά εμείς (το σχολείο) τα σπαταλάμε αλύπητα. «Η δημιουργικότητα είναι σήμερα τόσο ισχυρή όσο και ο αλφαβητισμός και πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με την ίδια τακτική» λέει, κι επίσης «αν δεν είσαι προετοιμασμένος να κάνεις λάθος, δε θα σκεφτείς ποτέ κάτι πρωτότυπο». Έλα όμως που τα εκπαιδευτικά συστήματα όπου Γης καλλιεργούν την αντίθετη άποψη, έτσι που τα παιδιά μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση «έχουν χάσει αυτή την ικανότητα»…Για να θέσει το ερώτημα: «Πού χρησιμεύει η δημόσια εκπαίδευση;» Και να απαντήσει: «Μα, να παράγει καθηγητές πανεπιστημίου…», τους οποίους δε θεωρεί και σαν το υψηλότερο δείγμα ανθρώπινου πνεύματος! Αποτέλεσμα, «το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι στοιχειοθετημένο στην ιδέα της ακαδημαϊκής ικανότητας» και ολόκληρο το σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης (υποχρεωτικής ή μη) αποτελεί, παγκόσμια, «μια παρατεταμένη διαδικασία εισαγωγής στο πανεπιστήμιο». Για αυτό το λόγο, στα προγράμματα σπουδών περιλαμβάνονται τα πιο χρήσιμα μαθήματα για την εύρεση εργασίας σε ένα σύστημα σχεδιασμένο από τα πανεπιστήμια για επαγγέλματα που πιθανόν μετά 10-15 χρόνια δε θα υπάρχουν (ή άλλα που δεν υφίστανται σήμερα, δες κι εδώ).
Και για να έρθουμε στα δικά μας. Μετά από αυτά, έστω και διαγώνια, εύκολα κάποιος αντιλαμβάνεται για ποιο λόγο το μείζον θέμα της ελληνικής εκπαίδευσης είναι ο τρόπος εισαγωγής στα ΑΕΙ, για ποιο λόγο οι συν-έλληνες γονείς (εμού συμπεριλαμβανόμενου) είναι πρόθυμοι να ξεπουληθούν για να «μπει το παιδί στο πανεπιστήμιο και να σπουδάσει», για ποιο λόγο οι μαθητές της β΄ τάξης γυμνασίου πρέπει να κατανοήσουν την έννοια «μέση διανυσματική ταχύτητα (!)» από την πρώτη επαφή τους με το μάθημα της Φυσικής (στη σελ. 31), γιατί αυξάνουν ραγδαία οι περιπτώσεις νεποτισμού στο ελληνικό πανεπιστήμιο (ενδεικτικά δες εδώ, εδώ, εδώ), γιατί…γιατί…γιατί. Κι ας αναλογιστούμε ότι δε θάμαστε σήμερα σε θέση να συζητούμε διαδικτυακά, αν κάποτε εμπειρικοί μηχανικοί όπως ο Savery, o Newcomen και ο Watt δεν εφεύραν την ατμομηχανή, ο μαθητευόμενος βιβλιοδέτης Michael Faraday την ηλεκτρογεννήτρια (ηλεκτρομαγνητική επαγωγή) ή ο Edison - ένας "βλαμμένος" (addled) μαθητής κατά την άποψη του δασκάλου του- δεν είχε εφεύρει, μεταξύ των άλλων, τη δίοδο λυχνία…Θα μου πεις στον καιρό τους η επιστήμη δεν ήταν επάγγελμα, ούτε υπήρχε «δημόσια δωρεάν εκπαίδευση» (για τα φροντιστήρια, δε λέω, προϋπήρχαν, απ΄τον καιρό των ''σοφιστών''). Αλλά κι αυτός ο Bill Gates να παρατήσει, κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους σπουδών, το Πανεπιστήμιο Harvard για να φτιάξει τη Microsoft...

Για τη διαφορά μεταξύ δημιουργικότητας και καινοτομίας και την ιστορία του όρου δες κι εδώ.
Πηγή του αναρτημένου video: http://www.ted.com/index.php/talks/lang/gre/ken_robinson_says_schools_kill_creativity.html (αξίζει να διαβάσει κανείς και τα σχόλια που το ακολουθούν)
Για υπότιτλους στην ελληνική, επιλέξτε: View subtitles>Greek
To κείμενο της ομιλίας του Sir Ken Robinson διαβάστε το ολόκληρο εδώ.
30-6-2012 Διαβάστε: Ken Robinson, Άλλη λογική, για μια επανάσταση δημιουργικότητος, εκδ. Εν Πλω, 2011

Οι TV-δημοσιογράφοι της πυρκαγιάς...

Τόχουμε ξαναπεί για τη "δημοσιογραφία" ενίων εγχώριων έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων...Εις επίρρωση, αντιγράφω από το blog της φίλης sine:« Ήταν μια πολύ δύσκολη ημέρα η χθεσινή! Η φωτο-γραφία - ίσως η λιγότερο "τρομακτική"- τα λέει όλα. Χιλιοειπωμένα λόγια! Οι "δεινόσαυροι" και οι "επαΐοντες" βγήκαν στα κανάλια το βράδυ! Οι ρεπόρτερ, άφθαστοι στο έργο τους. "Δεν βλέπουμε αεροπλάνα, ελικόπτερα! Ούτε επίγειες δυνάμεις"! Ξεφώνιζαν, ασθμαίνοντες! Βέβαια! Πού να δούνε…Ήταν όλα συγκεντρωμένα στο …μπαλκόνι μου! Έπινα καφέ, με τους πιλότους και που και πού έριχνα και μια κουβαδιά στα …λουλούδια μου! Τα αεροπλάνα έκαναν χαμηλή πτήση απο τις 4 παρά έως που σκοτείνιασε. Το ίδιο και τα ελικόπτερα. Από τις 6 το πρωί σήμερα, ξεκίνησαν πάλι τις πτήσεις τους. Αλλά τα media, έχουν άλλες αισθήσεις! Ξέρετε τι με θλίβει αφάνταστα; Ότι ζω σε μια χώρα, που "δεν μπορεί" να συλληφθεί ένας "ύποπτος" και να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Με οποιοδήποτε κόστος!»

Κ. Δασκαλάκης, o 28χρονος Έλληνας που έλυσε το γρίφο του Τζον Νας

Πριν από μερικές εβδομάδες ο 28χρονος Κων. Δασκαλάκης τράβηξε τα βλέμματα της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας πάνω του, καθώς βραβεύθηκε από τον διεθνή οργανισμό ΑCΜ (Αssociation for Computing Μachinery), την Ένωση δηλαδή όλων όσων ασχολούνται με την πληροφορική, η οποία δίνει ένα βραβείο για την καλύτερη διδακτορική διατριβή κάθε χρόνο. Αφετηρία ήταν ο γρίφος που παρέμενε άλυτος από την εποχή που ο Τζον Νας (John Nash), Βραβείο Νόμπελ Οικονομίας το 1994, διατύπωσε το θεώρημα για τη θεωρία των παιγνίων. Ο Αμερικανός επιστήμονας τη δεκαετία του ΄50 έφτιαξε ένα απλοποιημένο σύστημα των σχέσεων και των ενεργειών κάποιων ανθρώπων που βρίσκονταν σε καταστάσεις με διαφορετικά συμφέροντα, όπως το να είναι αντίπαλοι σε ένα παιχνίδι. Κι έδειξε ότι σε κάθε αγορά, ακόμη κι όταν υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα, υπάρχει τρόπος να βρεθεί η ισορροπία. Μετά τη διατύπωση της θεωρίας του Νας- η οποία δεν βρίσκει εφαρμογή μόνο στα παιχνίδια αλλά και στην αγορά ή το Διδίκτυο- ξεκίνησαν πολλοί επιστήμονες να ψάχνουν με ποιον τρόπο μπορεί κανείς να προβλέψει την ισορροπία Νας, όπως για παράδειγμα τι θα γίνει στην αγορά ή το να προβλέψει κανείς ποιος θα κερδίσει στο σκάκι ή ποια στρατηγική είναι καλύτερη στο πόκερ. Στη διδακτορική του διατριβή ο Κων. Δασκαλάκης μελετά το Θεώρημα του Νας στη θεωρία των παιγνίων κι όπως δήλωσε: «Ουσιαστικά αποδείξαμε ότι δεν υπάρχει τρόπος για να προβλεφθεί η ισορροπία. Μπορεί να χρειάστηκε έναν χρόνο να δουλέψουμε σκληρά, ωστόσο το ερώτημα αυτό μας βασάνιζε περισσότερο καιρό. Είναι πάντως μεγάλη τιμή για έναν νέο επιστήμονα να βραβεύεται από τον διεθνή αυτό οργανισμό. Ανάμεσα σε χιλιάδες διατριβές από τα πανεπιστήμια του κόσμου, επιλέχθηκε η δική μου». Ο νεαρός Έλληνος επιστήμονας είναι απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, με με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, και θεωρείται ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά διεθνώς. Περισσότερα εδώ.

Των ελληνo-ΤV-δημοσιογράφων το κράξιμο!

Σε παλαιότερα posts περιγράψαμε το ...απερίγραπτο κάποιων (ή όλων;) των τηλεοπτικών δημοσιογράφων και των καναλιών, όπου το κυρίαρχο της όποιας ενημέρωσης, από τις ειδήσεις μέχρι το κουτσομπολιό και το ...δελτίο καιρού, είναι το ''τι έχεις προαπο-φασίσει να πεις, όχι τι θα ακούσεις ή έχει συμβεί''. Και να που …τους πήρανε χαμπάρι. Αντιγράφω από το troktiko: «Χαμός έγινε χθες το βράδυ στον Άγιο Παντελεήμονα και το Α.Τ. όπου μαζεύτηκαν ηλικιωμένοι και μη και φώναζαν κατά του ΣΥΡΙΖΑ και της [δικηγόρου] Κούρτοβικ, που βρίσκονταν μέσα, για να στηρίξουν έναν που συνέλαβαν οι αρχές λίγο νωρίτερα. Όμως το θέμα είναι αλλού. Ένας Βρετανός δημοσιογράφος έκραξε κάποιους από τα δικά μας ΜΜΕ που βρέθηκαν εκεί, λέγοντας ότι δε ζουμάρουν στον κόσμο να φανεί ότι είναι και ηλικιωμένοι και ότι κάνουν προπαγάνδα, χωρίς να δείχνουν τα πραγματικά περιστατικά.» Έλα, τώρα το κατάλαβες; Παλιά μας τέχνη κόσκινο επ΄ εσχάτης!Μια περιγραφή του συμβάντος εδώ, και για τους περί ...άλλα τυρβάζοντας της έντυπης εδώ.

Ψηφιακά βιβλία σε σχολεία της Καλιφόρνια

Την αντικατάσταση των παραδοσιακών σχολικών εγχειριδίων μαθηματικών και φυσικής με νέες ψηφιακές συσκευές στα σχολεία της Καλιφόρνιας ανακοίνωσε ο κυβερνήτης της, Α. Σβαρτζενέγκερ. "Τα παιδιά όπως γνωρίζετε όλοι είναι εξοικειωμένα στις ημέρες μας να ακούν την μουσική τους μέσω ψηφιακών μηχανημάτων, να παρακολουθούν τηλεόραση μέσω του διαδικτύου, να παρακολουθούν ταινίες μέσω του διαδικτύου και να επισκέπτονται ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Twitter και το Facebook" δήλωσε ο Σβαρτζενέγκερ και συμπλήρωσε: "Τα σχολικά εγχειρίδια είναι παρωχημένα κατά τη γνώμη μου και δεν υπάρχει λόγος τα σχολεία μας να διδάσκουν στους μαθητές μας αυτά τα βαριά και ακριβά εγχειρίδια. Η Καλιφόρνια είναι το σπίτι της Σίλικον Βάλεϊ. Βρισκόμαστε στο παγκόσμιο σημείο των τεχνολογιών και της καινοτομίας ώστε να μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα." Κάθε βιβλίο κοστίζει περίπου 80 δολάρια, ενώ το διαδικτυακό τους αντίστοιχο είναι και πιο φθηνό αλλά και πιο κοντά στις συνήθειες των παιδιών. Επίσης τα ψηφιακά εγχειρίδια ανανεώνονται πιο εύκολα και μπορείς εύκολα να παρακολουθήσεις λ.χ. ένα πείραμα μέσω του Διαδικτύου . Περισσότερα εδώ.

Η οικονομία των Πανελλαδικών: φροντιστήρια και «ιδιαίτερα»

Διαβάζω στην εφ. Το Βήμα: «Τελειώνουν σήμερα οι πανελλαδικές εξετάσεις, από τα πιο παράλογα και τα πιο υποκριτικά συστήματα εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Για να διεκδικήσεις μια θέση στις οικονομικές σχολές πρέπει να εξεταστείς και στη Φυσική. Ενώ για τη Νομική Σχολή, από τα απαραίτητα είναι και η Βιολογία. Και από τη Δευτέρα αρχίζουν οι ενδοσχολικές εξετάσεις, όπου αποθεώνεται η υποκρισία κυρίως του υπουργείου Παιδείας και όλων όσοι σχεδιάζουν τα συστήματα εισαγωγικών εξετάσεων. Γιατί ποιος τολμά να ομολογήσει ότι ύστερα από τόσο σκληρές εξετάσεις στα μαθήματα της κάθε κατεύθυνσης, ύστερα από πλήρη αποχή ενός έτους ίσως και δύο ετών από τα υπόλοιπα- υπερβολικά πολλά- μαθήματα του αναλυτικού προγράμματος, μετά την ακύρωση των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου, οι μαθητές θα προσέλθουν επιμελείς και διαβασμένοι για να εξεταστούν σε ό,τι είχαν απωθήσει επί πολλούς μήνες; Και επειδή η υποκρισία έχει και μια πλευρά θεατρική, από τη Δευτέρα μαθητές και καθηγητές θα υποδυθούν ότι παίζουν τις εξετάσεις προς χάριν του συστήματος(…)Γιατί, όπως όλα δείχνουν, η θεμελιακή και αιτιολογική βάση του συστήματος εισαγωγής στα πανεπιστήμια, έτσι όπως αυτό εφαρμόζεται ίδιο, παρά τις παραλλαγές, τα τελευταία [30] χρόνια, είναι οικονομική. Επιτέλους ας το ομολογήσουμε. Αναλογιστείτε πόσες θέσεις εργασίας δημιουργεί αυτό το σύστημα. Και δεν πρόκειται μόνο για θέσεις εργασίας. Πρόκειται για τη δημιουργία μιας τεράστιας παράλληλης αγοράς, που συνηθίζουμε να την αποκαλούμε παραπαιδεία και στην οποία, κακά τα ψέματα, όλοι εμπιστευόμαστε την τύχη των παιδιών μας. Με τα οργανωμένα φροντιστήρια και με τα λεγόμενα ιδιαίτερα μαθήματα το σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων στηρίζει και τροφοδοτεί μια επιχειρηματική λειτουργία και δημιουργεί εισόδημα, το οποίο σε αρκετά μεγάλο ποσοστό είναι αδήλωτο. Δημιουργεί επίσης συμπληρωματικό εισόδημα για χιλιάδες εκπαιδευτικούς της δημόσιας και της ιδιωτικής εκπαίδευσης, μέσα από τα ιδιαίτερα μαθήματα, που και αυτά διέπονται από μια ιδιαίτερη οικονομική λογική. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το υπουργείο Παιδείας επιμένει και εμμένει στο ίδιο σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων για να διασφαλίζει την εργασιακή ειρήνη στη δημόσια εκπαίδευση και να εκτονώνει διεκδικήσεις για αυξήσεις μισθών, παροχές κτλ., δίνοντας τη δυνατότητα συμπληρωματικών εισοδημάτων.»
Τι να πω εγώ, ο αρθρογράφος τα είπε όλα. Να προσθέσω κάποια στοιχεία για την «παράλληλη αγορά» που δεν αναφέρει το δημοσίευμα: Οι ελληνικές οικογένειες ξοδεύουν ετησίως 1 δισ. ευρώ σε ιδιαίτερα μαθήματα και φροντιστήρια πάσης φύσεως (μέσης εκπαίδευσης και ξένων γλωσσών). Περισσότερα από 405 εκατ. ευρώ κατευθύνονται στα ιδιαίτερα μαθήματα σε γυμνάσιο - λύκειο και, επιπλέον, 162 εκατ. ευρώ στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης (επιπλέον 45 εκατ. ευρώ στοίχισαν τα φροντιστήρια κάθε είδους για μαθητές δημοτικού).
Σε περίπου 2900 (κατ΄άλλους σε 2500) ανέρχονται τα νόμιμα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης που λειτουργούν στην Ελλάδα (το 1980, προ του συστήματος των Δεσμών στο λύκειο, ήταν περίπου 2000). Κάθε φροντιστήριο έχει κατά μέσο όρο 63 μαθητές, ήτοι περισσότεροι από 180 000 μαθητές φοιτούν στα φροντιστήρια κάθε χρόνο και περίπου 25 000 καθηγητές (στην πλειονότητά τους νέοι) όλων των ειδικοτήτων εργάζονται σε αυτά. Σύμφωνα με την ΟΕΦΕ (στοιχεία για το 2005) οι ετήσιες αμοιβές στους διδάσκοντες καθηγητές ανέρχονται σε 300 εκατ. ευρώ, 200 εκατ. ευρώ εισπράττουν ετησίως τα κρατικά ασφαλιστικά ταμεία (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ) από αυτή την εκπαιδευτική δραστηριότητα και 60 εκατ. ευρώ καταβάλλονται, κάθε χρόνο, στην εφορία. Στα παραπάνω δεν έχει υπολογιστεί και ο τζίρος από την "επιχείρηση" φροντιστηρικό βιβλίο (βοήθημα) που δεν πρέπει να είναι καθόλου ευκαταφρόνητος, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια παραδοσιακοί εκδοτικοί οίκοι να επιχειρούν εισβολή με κάθε τρόπο (δες κι εδώ)- και απροσδιόριστο είναι το μέγεθος για πανεπιστημιακά φροντιστήρια, αυτά που αφορούν διαγωνισμούς ΑΣΕΠ (το 98% των υποψηφίων του ΑΣΕΠ προσφεύγουν σε φροντιστήρια, δες κι εδώ),καθώς και άλλες εξειδικευμένες περιπτώσεις.
Σχετικά με το «συμπληρωματικό εισόδημα για χιλιάδες εκπαιδευτικούς της δημόσιας και της ιδιωτικής εκπαίδευσης» σε παλαιότερο post γράφαμε: «Διαβάζω κι αντιγράφω από μαθητικό blog λυκείου μικρής επαρχιακής πόλης: «Θα ήθελα να σας εκφράσω με μεγάλη θλίψη ένα γεγονός το οποίο συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό στο σχολείο μας το οποίο είναι και παράνομο. Γιατί ορισμένοι καθηγητές που διδάσκουν στο ΓΕΛ μας (…) κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές του σχολείου μας; Το θεωρείτε αυτό σωστό; Ας μου απαντήσει κάποιος καθηγητής.» Και αλλού: «Η κατάσταση στη Ζάκυνθο δε διαφέρει από την υπόλοιπη Ελλάδα, δεδομένου ότι τα φροντιστήρια ξεκινούν από την Α΄ τάξη του Δημοτικού και συνεχίζονται, αδιαλείπτως, έως την τελευταία τάξη του Λυκείου. Ο προϋπολογισμός της οικογένειας για μαθητές του Δημοτικού ανέρχεται σε 6000 ευρώ, ετησίως, σε ιδιαίτερα, δεδομένου ότι η ώρα του ιδιαίτερου στοιχίζει από 15 έως 20 ευρώ (δύο ώρες την ημέρα x 20 ευρώ x 4 εβδομάδες). Στο Γυμνάσιο η ώρα του ιδιαίτερου κυμαίνεται από 15 έως 25 ευρώ, ενώ στο Λύκειο και, ιδιαίτερα, στη Γ΄ τάξη, οι τιμές παίζουν, διότι υπάρχουν και τα περίφημα «ονόματα», που παραδίδουν μαθήματα με 60 και 70 ευρώ, την ώρα. Εν ολίγοις, μία οικογένεια διαθέτει περίπου 1500 με 1800 ευρώ, μηνιαίως, σε ιδιαίτερα μαθήματα, για το παιδί της που ετοιμάζεται να δώσει πανελλαδικές και το κόστος ανεβαίνει στα 18 000 ευρώ, ετησίως. Αυτή είναι η δημόσια δωρεάν Παιδεία. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν κάποιοι καθηγητές, που, ενώ είναι διορισμένοι στο Δημόσιο, παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα, έναντι αδρής αμοιβής (ένας καλός καθηγητής μπορεί να κερδίζει από ιδιαίτερα 6000 – 7000 (!) ευρώ, το μήνα).»
Υπόψη ότι σύμφωνα με τα άρθρα 13 και 14 του νόμου 1566/85 για την εκπαίδευση, η παράδοση ιδιαίτερων μαθημάτων από καθηγητές του δημοσίου συνιστά τόσο ποινικό όσο και πειθαρχικό αδίκημα, κι έτσι «σε τετράμηνη με αναστολή φυλάκιση καταδικάστηκε μετά από αυτόφωρο δικαστήριο που έγινε στην Κοζάνη, βιολόγος καθηγητής του δημοσίου που συνελήφθη την Πέμπτη 10-4-2008 σε ιδιωτικό χώρο από άνδρες της αστυνομίας, την ώρα που παρέδιδε μάθημα σε μαθητές του ύστερα από καταγγελία του Συλλόγου Φροντιστών Δυτικής Μακεδονίας.» Επίσης, διαβάζω αλλού ότι «με εντολή του εισαγγελέα Εφετών Αιγαίου η υπόθεση παραπέμφθηκε σε πταισματοδίκη της Μυτιλήνης, που χθες κλήτευσε το Δ/ντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε απολογία, με την κατηγορία της «υπόθαλψης εγκληματιών», προφανώς γιατί θεωρείται ότι δεν προέβη σε μέτρα ή δεν πραγματοποίησε καν μια ΕΔΕ εναντίον των εκπαιδευτικών που καταγγέλθηκαν απ’ τους φροντιστές» και «έρευνα της ΓΣΕΕ καταγράφει στο νομό Ηλείας ετήσιες δαπάνες για παράνομα μαθήματα 6,6 εκατ. ευρώ ετησίως, τη στιγμή που οι δαπάνες στα 49 νόμιμα φροντιστήρια του νομού είναι μόλις 2,6 εκατ. ευρώ».
Σε αντίλογο αυτών, μια επώνυμη απάντηση για το καθεστώς των ιδιαιτέρων που αλίευσα , υποστηρίζει ότι: (…)Το καθεστώς των ιδιαίτερων είναι μια πραγματικότητα για τους καθηγητές. Ίσως είναι και η άμυνα μερικών στους χαλεπούς από οικονομικής άποψης καιρούς που ζούμε .Όταν όμως το ιδιαίτερο μεταφέρεται εντός σχολείου, για να διαχωρίσει μαθητές και να πιέσει καταστάσεις, τότε μιλάμε για τον ορισμό της αναξιοπρέπειας (…). Και σχετικά με την ποινή που επέβαλε το ΠΥΣΔΕ Κέρκυρας σε «ιδιαιτερά» καθηγητή του δημοσίου, ένα μέλος του υπηρεσιακού συμβουλίου διαχώρισε τη θέση του ως εξής: «Θεωρώ ότι το θέμα είναι βασικά πολιτικό και ότι χρησιμοποιούνται κατά καιρούς διάφοροι μηχανισμοί για να δημιουργήσουν άσχημη εντύπωση της κοινωνίας απέναντι στους καθηγητές, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ευθύνες που έχουν και η κοινωνία και το υπουργείο στην έξαρση των ιδιαίτερων μαθημάτων την τελευταία δεκαετία, που τείνουν να γίνουν αναγκαίος θεσμός στην εκπαιδευτική διαδικασία. Θεωρώ ότι δύο συνάδελφοι είναι η κορυφή του παγόβουνου και η τιμωρία, η πειθαρχική δίωξη μόνο αυτών των δύο δεν παραδειγματίζει ούτε αλλάζει τους λόγους για τους οποίους γίνονται ιδιαίτερα μαθήματα. Θεωρώ ότι τυπικώς έχει υποπέσει στο αδίκημα, βάση των κείμενων διατάξεων όπως αυτό πιστοποιείται από το ΣΔΟΕ. Η λύση όμως δεν είναι η τιμωρία, αλλά η αποδοχή από την πολιτεία της νομιμοποίησης αυτής της παράπλευρης εργασίας που γίνεται από ένα μεγάλο κομμάτι των καθηγητών. Νομιμοποίηση που θα θέσει τους ηθικούς και νομικούς κανόνες αυτής της διαδικασίας. Τυπικά λοιπόν προτείνω την επιβολή του προστίμου, που αντιστοιχεί στις αποδοχές ενός (01) μηνός. Ουσιαστικά όμως πιστεύω ότι θα πρέπει οι καθηγητές να ξεκινήσουν μία προσπάθεια νομιμοποίησης των ιδιαίτερων. Παρότι θεωρώ ότι θα μπορούσε το ΠΥΣΔΕ με το ανωτέρω σκεπτικό να περιμένει την απόφαση του ποινικού δικαστηρίου και να επιληφθεί μετά του θέματος.» (δες εδώ) Λογικό; Μμμ, όπως έγραψα κι αλλού: «Πρόσφατα τροποποιήθηκε το ΠΔ. 60/2006 «Αξιολόγηση των μαθητών του Ενιαίου Λυκείου», όπου μεταξύ άλλων:Στο εδάφιο α της παραγράφου 6 του ιδίου άρθρου προστίθεται δεύτερη περίοδος ως ακολούθως: «Δεν μπορεί να συμμετέχει στην Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων όποιος προετοιμάζει εκτός σχολικού προγράμματος μαθητές για τις πανελλαδικές εξετάσεις ή συνδέεται με οποιαδήποτε σχέση με ιδιωτικό εκπαιδευτικό φορέα στον οποίο προετοιμάζονται υποψήφιοι των πανελλαδικών εξετάσεων καθώς επίσης και όποιος είναι συγγραφέας εξωσχολικού βοηθήματος το οποίο είναι συναφές με το εξεταζόμενο μάθημα».
Με άλλα λόγια διακρίνω την έμμεση, αλλά σαφή αναγνώριση/ νομιμοποίηση των «ιδιαιτέρων» για τους καθηγητές του δημοσίου από την Πολιτεία! Κι ως εκ τούτου, βρίσκω πολλή λογική την πρόταση που διάβασα εδώ για τη νομιμοποίηση των «ιδιαιτέρων», ότι δηλαδή: «Δεδομένου ότι:1. Η ζήτηση για ιδιαίτερα μαθήματα υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει.2. Οι μόνιμοι καθηγητές θα βρίσκουν "ζήτηση" λόγω προϋπηρεσίας και θέσεως.3. Ο τζίρος τους εκτιμάται σε πολλά δεκάδες εκατομμύρια ευρω! 4. Το δημόσιο δεν παίρνει ΟΥΤΕ cent! 5. Επειδή δεν είμαστε Τριτοκοσμική χώρα, αλλά μέλος της ΕΕ, προτεινεται:1. Kάθε μόνιμος εκπαιδευτικός θα μπορεί να κάνει μέχρι 10 ώρες/ εβδομάδα ιδιαίτερα.2. Με απόδειξη. 3. Με ταυτόχρονη δήλωση κηδεμόνα και εκπαιδευτικού στην οικεία ΔΔΕ.4. Αυτοτελής φορολόγηση 50% για μέχρι 10 ώρες και 70% για περισσότερες από 10 ώρες.5. Φορολογική απαλλαγή των ποσών για γονείς.6. Αυστηρά διοικητικά πρόστιμα και φυλάκιση για παραβάτες.» Νομίζω καθαρές και ξάστερες κουβέντες.
Και το κερασάκι στην τούρτα για το όλον θέμα, μια δήλωση στην εφ. Μακεδονία του πρώην υπουργού Παιδείας Ευρ. Στυλιανίδη -απαράλαχτη με αυτή όλων των προηγούμενων υπΕΠΘ, ήτοι «θα βάλουμε τέλος στην παραπαιδεία»- όπου υποστηρίζει:«Διαχωρίζω την παροχή υπηρεσιών οργανωμένων ιδιωτικών φροντιστηρίων που λειτουργούν μέσα σε ένα πλαίσιο νομιμότητας, κερδοσκοπικά βεβαίως, αλλά λειτουργούν σε πολλές περιπτώσεις αποτελεσματικά, από την αθέμιτη παραπαιδεία, που συνήθως παρέχουν κρυφά από το νόμο κάποιοι καθηγητές του δημοσίου κατά κάποιο τρόπο στρεβλώνοντας το αδιάβλητο του εκπαιδευτικού συστήματος στο σκληρό πυρήνα του. Θεωρώ ότι μπαίνοντας σε τέτοιου είδους φαινόμενα η δικαιοσύνη πρέπει να είναι αμείλικτη, όπως και η διοίκηση, και θα είναι αμείλικτη. Δεν δικαιολογείται ένας εκπαιδευτικός που διδάσκει αρχές και αξίες να επικαλείται το εισόδημά του, που μπορεί να χρήζει ίσως βελτιώσεως, αλλά δεν είναι και τόσο τραγικό, για να κερδοσκοπεί εις βάρος της παιδικής ψυχής ή του γονιού που αγωνιά για το μέλλον του παιδιού του».
Ακροτελεύτιο: Είναι κοινό μυστικό πως σε μπίζνα με τζίρο εκατομμύρια ευρώ έχουν εξελιχθεί οι παγκύπριες εξετάσεις εισδοχής στα δημόσια πανεπιστήμια της Κύπρου και της Ελλάδας. Μία οικογένεια δαπανά 3600 ευρώ, τουλάχιστον, για την προετοιμασία του παιδιού το οποίο θα παρακαθίσει σε εξετάσεις (μέσος όρος 4 μαθήματα ιδιαίτερα). Για πολλούς τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα μαθήματα ξεκινούν από τη δευτέρα Λυκείου, αν όχι κι από την πρώτη Λυκείου, όπου υπάρχει ήδη ο επαγγελματικός προσανατολισμός, με το κόστος της παραπαιδείας να ανεβαίνει στο διπλάσιο και το τριπλάσιο. Τα ιδιαίτερα μαθήματα χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: τη νόμιμη παραπαιδεία και την παράνομη (…)Μεγάλο ποσοστό παιδιών κάνει ιδιαίτερα μαθήματα σε καθηγητές του δημοσίου, είτε γιατί αυτοί σκοπίμως διαρρέουν πως είναι "θεματοθέτες" ή ακόμη για να βάλουν ένα καλύτερο βαθμό στο σχολείο. Πρόχειροι υπολογισμοί ανεβάζουν το κόστος της νόμιμης παραπαιδείας - ιδιωτικής και κρατικής- στα 20 εκατ. ευρώ περίπου ετησίως (δες εδώ). Συμβαίνει κι αλλού βλέπετε, μεγάλη μπίζνα οι εξετάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια της ελληνικής δωρεάν παιδείας!
Για το ..."έλα να αντιγράψεις κι εσύ των Πανελλαδικών", λίγο πολύ απόρροια των παραπάνω, τα έχουμε ήδη πει (δες εδώ).