''Συνομιλώντας εκ βαθέων''

»Σας γνωρίζω από μικρό παιδί, μου είπε ο φοιτητής. Είστε καλός άνθρωπος και γι’ αυτό σας σέβομαι. Είστε όμως εξουσία, καλύτερα υπηρέτης της εξουσίας, και θα σας πολεμήσω με όλα τα μέσα. Και με τη βία; του είπα. Ναι και με τη βία, αφού και η εξουσία χρησιμοποιεί τη βία και τον εξαναγκασμό. Δεν έχουμε ανάγκη από τη ρητή συγκατάθεση της πλειοψηφίας των φοιτητών. Πάντοτε προηγούνται οι πρωτοπορίες, που κατ’ ανάγκη είναι μειοψηφικές...
»Στο σημείο αυτό, μου είπε ο καθηγητής, διέκοψα ευγενικά τη συζήτηση. Οχι γιατί δεν καταλάβαινα, αλλά μάλλον γιατί άρχισα να καταλαβαίνω. Μέσα στη γενική και ποικίλη δυσαρέσκεια, όπου κανένας δεν είναι ευχαριστημένος από τον εαυτό του και τους άλλους, ο προβολέας έπεσε πάνω στην “εξουσία” και συγκέντρωσε γύρω του όλα τα έντομα που μέσα στο σκοτάδι αναζητούν το φως. Ταυτόχρονα αναγνώρισα την παλαιά και τόσο γνωστή διδασκαλία για την “επανα-στατική αλλαγή” που, χωρίς άλλες προϋποθέσεις, περνάει μέσα από τον πόλεμο κατά της εξουσίας ανεξαρτήτως του περιεχομένου της. Και είπα μέσα μου: Τα πράγματα δεν είναι απελπιστικά. Μπόρα είναι και θα περάσει. Γενιές ολόκληρες αναλώθηκαν στην “επαναστατική γυμναστική” μέχρι να κατασταλάξουν και να ηρεμήσουν στην πιο αποπνικτική και συμβιβασμένη συμβατικότητα. Αυτό είναι το μεγάλο και ανυπολόγιστο κοινωνικό κόστος...».

Συνομιλώντας εκ βαθέων με ένα φοιτητή, του Aντώνη Kαρκαγιάννη, εφ. Καθημερινή της Κυριακής, 15-6-2008
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_15/06/2008_274167