Φασολάκια από τον Άρη;

Φασολάκια από τον Άρη; Διόλου απίθανο σύμφωνα με δηλώσεις επιστημόνων της NASA.Tο επιφανειακό χώμα του Άρη δε διαφέρει σχεδόν καθόλου από το χώμα που μπορεί κάποιος να βρει στις αυλές των σπιτιών εδώ στη Γη! Σύμφωνα με τα αποτελέσματα πειραμάτων του Phoenix Mars Lander, της ρομποτικής συσκευής δειγματοληψίας και αναλύσεων που σχεδίασαν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνας, το αρειανό έδαφος (το οποίο κατά το πείραμα διαλύθηκε σε γήινο νερό που είχε φέρει μαζί του ο Phoenix) είναι αλκαλικό και περιέχει όλα τα μεταλλικά στοιχεία που χρειάζεται ένα φυτό για να αναπτυχθεί, δηλαδή μαγνήσιο, νάτριο, κάλιο και ιόντα χλωρίου. Επιπλέον παρατηρήθηκε ότι το pH του εδάφους είναι μεταξύ του 8 και 9, τιμή που βρίσκεται πολύ κοντά στο pH των γήινων ωκεανών, το οποίο είναι 8,2. Παράλληλα, σε ένα άλλο δείγμα χώματος, που θερμάνθηκε στους 982 βαθμούς Κελσίου, παρατηρήθηκαν υδρατμοί, γεγονός που καταδεικνύει ότι το συγκεκριμένο δείγμα είχε αλληλεπιδράσει με νερό κατά το παρελθόν. Με άλλα λόγια και σύμφωνα με τις δηλώσεις ‘’Tο δείγμα χώματος που εξετάστηκε είναι παρόμοιο με αυτό που βρίσκουμε σε σημεία της Ανταρκτικής.’’ Ο Phoenix (Φοίνικας) εκτοξεύτηκε από τη NASA στις 4 Αυγούστου 2007, και μετά δέκα μήνες, στις 25 Μαΐου 2008, έφθασε στον Βόρειο Πόλο του Άρη. Αμέσως μετά έστειλε το μήνυμα ασφαλούς άφιξης, που έκανε 15 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα για να διασχίσει την απόσταση των 275,20 εκατ. χιλιομέτρων Γης - Άρη. Οι επιστήμονες του Κέντρου Ελέγχου στην Καλιφόρνια το έλαβαν στις 16.53 τοπική ώρα. Ο διαστημοσυσκευή θα παραμείνει εκεί επί 90 ημέρες για να μελετήσει τη «γεωλογική ιστορία του νερού στον Άρη» και να συλλέξει ενδείξεις για πιθανή «βιώσιμη ζώνη» στην αρκτική περιοχή του Κόκκινου Πλανήτη, ο οποίος έχει σχεδόν το μισό μέγεθος της Γης και το ένα δέκατο της μάζας της, το δε κόκκινο χρώμα της επιφάνειάς του οφείλεται στο πλεόνασμα του ορυκτού του σιδήρου αιματίτη, της γνωστής μας σκουριάς. Ο Άρης είναι μάλλον γεωλογικά νεκρός μη έχοντας πλέον ηφαιστειακή δραστηριότητα, με συνέπεια να έχει σταματήσει η ανακύκλωση ορυκτών και χημικών ουσιών μεταξύ της επιφάνειας και του εσωτερικού του. Έχασε τη μαγνητόσφαιρά του πριν από 4 δισ. χρόνια και από τότε ο ηλιακός άνεμος τον σαρώνει και κρατάει την ατμόσφαιρά του λεπτότερη απ' ό,τι θα έπρεπε. Η ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια του πλανήτη είναι μικρότερη από το 1% εκείνης της Γης και όλα είναι τυλιγμένα σε λεπτόκοκκη κόκκινη σκόνη. Στους πόλους του ο χειμώνας παγώνει ως και το 30% της ατμόσφαιρας, σκεπάζοντας τα πάντα με ξηρό πάγο (παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα). Λόγω της μικρής θερμοχωρητικότητας της λεπτής ατμόσφαιρας και της χαμηλής θερμικής αδράνειας του εδάφους, η μέγιστη θερμοκρασία φτάνει μετά βίας τους +30 βαθμούς Κελσίου. Όταν στους πόλους έρχεται το καλοκαίρι, το λιωμένο διοξείδιο ανυψώνεται, γεννώντας ανεμοθύελλες ταχύτητας 400 χλμ. την ώρα. Αλλά το χειρότερο είναι ότι όποιος βρίσκεται στην επιφάνειά του βομβαρδίζεται ανηλεώς από την ηλιακή ακτινοβολία, καθώς δεν υπάρχει προστατευτική ζώνη όζοντος (που στη Γη φιλτράρει την ηλιακή ακτινοβολία προσροφώντας την επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία) .

Περισσότερα για τον ‘’αποικισμό’’ στον Άρη: http://www.tovima.gr/print_article.php?e=B&f=15396&m=H06&aa=1