Μαθητικός φορητός υπολογιστής και …Ολυμπιακός vs Παναθηναϊκού!

Ολοκληρώνεται η παράδοση των κουπονιών των 450 € στους μαθητές που φέτος φοιτούν στην Α΄ τάξη γυμνασίου στο πλαίσιο του έργου «Ψηφι-ακή Τάξη». Και να που άρχισε η αναθέρμανση της «ψηφιακής» αγοράς, με όλα τα παρεπόμενα του μάρκετινγκ …Προσφορές από όλους (δες λ.χ. εδώ, εδώ , εδώ και εδώ). Μέχρι που (δες εδώ) «διατίθενται αποκλειστικά για τους φίλους του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού το netbook με το σήμα και τα χρώματα της ομάδας τους – μέσα και έξω!». Η αποθέωση της ευρηματικότητας...Άντε και laptop με το λογότυπο της Barbie, της Hannah Montana και του Βοb Σφουγγαράκη! Στην πράξη τίποτε το ιδιαίτερο όταν από χρόνια κυκλοφορούν laptops με τα χρώματα της Ferrari! Εμφανίστηκαν και κάποια παρατράγουδα (θες παραπληροφόρηση;) από καταγγελία στο troktiko που γρήγορα πήρε έκταση στα blogs, ότι δηλαδή γνωστή αλυσίδα του χώρου βάφτισε μαθητικό netbook των 349€. Δημοσίευμα στο οποίο δόθηκε επαρκώς αιτιολογημένη απάντηση από τους θιγόμενους (δες εδώ). Από την άλλη, η έρευνα του Παρατηρητηρίου για την ΚτΠ καταγράφει ότι όλο και πιο εξοικειωμένοι εμφανίζονται με τη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή και του Διαδικτύου οι μαθητές, όταν τα 3/5 των εκπαιδευτικών δεν έχουν λογαριασμό e-mail και το 56% των γονιών εξακολουθεί να κάνει παράπονα τόσο για τον χρόνο που περνούν οι μαθητές μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή όσο και για τους ενδεχόμενους κινδύνους από την πλοήγηση (περισσότερα εδώ). Μια απάντηση για τους ποικίλους μεμψίμοιρους αυτής της ομάδας- συμπεριλαμβανόμενων και των εντός της εκπαιδευτικής κοινότητας, εμού συμπεριλαμβανόμενου, με αιτιάσεις δικαιολογημένες και μη (δες εδώ)- δίνει ίσως σημερινό άρθρο στην εφ. Καθημερινή που μεταξύ των άλλων υποστηρίζει: «Σ’ αυτόν τον υπαρκτό εκδημοκρατισμό της γνώσης ορθώνονται τρεις γκρίνιες. Η μία είναι η άρνηση της τεχνολογίας, εξαιτίας των πιθανών κινδύνων που έχει η ανάπτυξή της. Ο Πολ Βιρίλιο, για παράδειγμα, (…) είναι σίγουρος ότι η κοινωνία της γνώσης ενέχει κινδύνους, αλλά άγνωστους. Δεν τους ξέρει, αλλά... υπάρχουν. Η δεύτερη γκρίνια έχει να κάνει με "τα παιδάκια της Αφρικής". Το ακούμε για κάθε νέα τεχνολογία: "Τι να το κάνω εγώ το εμβόλιο για το Αλτσχάιμερ, όταν τα παιδιά της Αφρικής δεν έχουν ούτε ασπιρίνη για τον πυρετό;". Το επιχείρημα έχει εν μέρει λογική. Πραγματικά "τι να το κάνεις το εμβόλιο για το Αλτσχάιμερ, αν δεν έχεις Αλτσχάιμερ;". Αν όμως αποκτήσεις, το πρώτο που ξεχνάς είναι τα "παιδάκια της Αφρικής".Η τρίτη γκρίνια έχει να κάνει με το διαβόητο "ψηφιακό χάσμα". Βέβαια, καμιά τεχνολογία, καμιά επιστημονική επανάσταση δεν διαχέεται αμέσως σε όλη την υφήλιο. Ο Γουτεμβέργιος τύπωσε την πρώτη Βίβλο το 1455, στην Ελλάδα η τυπογραφία ήρθε στις αρχές του 19ου αιώνα. Όσο για το τυπωμένο βιβλίο, ακόμη πασχίζουμε να γίνει κτήμα του ελληνικού λαού. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι η επανάσταση έγινε και ακόμη προχωρεί. Εξάλλου, αυτοί που μιλούν για ψηφιακό χάσμα στην Αφρική πρέπει να αναλογιστούν ποιο είναι το τυπογραφικό χάσμα του δυτικού κόσμου με την Αφρική.» Από τον Οκτώβριο και μετά που οι φορητοί μαθητικοί υπολογιστές θα μπουν στις τάξεις, θα δούμε τα συν και τα πλην της καινοτομίας «ψηφιακή α΄τάξη γυμνασίου»…Τώρα, απλά, ας το συζητάμε, κάτι σαν το αναμενόμενο θετικό για την ομάδα μας αποτέλεσμα ενός προσεχούς αγώνα Παναθηναϊκός vs Ολυμπιακός!

Ρεκόρ στα τροχαία κατέχει η Ελλάδα στην Ε.Ε.

Τα τραγικά πρωτεία στον αριθμό νεκρών σε τροχαία δυστυχήματα κατέχει η χώρα μας στην Ε.Ε., με 1612 νεκρούς το 2007 και αύξηση 8,6% των θανατηφόρων τροχαίων το πρώτο οκτάμηνο του 2008, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα πέρσι. Η Ελλάδα εμφανίζει το υψηλότερο ποσοστό, σε σχέση με τον πληθυσμό, θανάτων από τροχαία ατυχήματα στην Ε.Ε., σύμφωνα με τα στοιχεία του «Ευρωπαϊκού προγράμματος δράσης για την οδική ασφάλεια για την περίοδο 2003 – 2010», που υιοθετήθηκε πέρσι από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η χώρα μας διατήρησε το 2006 την πρωτιά σε θύματα της ασφάλτου μεταξύ των 15 μελών. Το 2006 ο αριθμός των θυμάτων τροχαίων ανήλθε σε 1612, αριθμός που αντιστοιχεί σε 149 θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκους. Το 2001 η χώρα μας είχε επίσης την πρωτιά με 180 θανάτους το χρόνο ανά εκατομμύριο κατοίκους, ενώ ακολουθούσαν η Πορτογαλία με 163, το Λουξεμβούργο με 156 και το Βέλγιο με 145. Ο αριθμός των νεκρών φαίνεται παγιωμένος τα τελευταία χρόνια γύρω στα 1600 άτομα και παρουσιάζει μεγάλη δυσκολία να μειωθεί κάτω από το όριο αυτό.Σύμφωνα με το Β’ εθνικό στρατηγικό σχέδιο « καθ’ οδόν 2006 -2010» που εκπονήθηκε για τη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων στην Ελλάδα ο αριθμός των νεκρών για το 2008 θα έπρεπε να ήταν 1222 ενώ είναι 1559 άρα υπάρχει απόκλιση 337 ατόμων ή 21%. Για το 2009 ο στόχος είναι 1120 άτομα για να καταλήξει το 2010 στους 1010 νεκρούς (φευ) και να πετύχουμε το στόχο, που έχει τεθεί από την Ε.Ε. με τη Λευκή Βίβλο για τις μεταφορές και τη συνθήκη της Βερόνα. Η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες της Ε.Ε. που δεν έχει κάνει ουσιαστική προσπάθεια για την επίτευξη αυτού του στόχου (δες εδώ).
Περίπου 1,3 εκατ. άνθρωποι πεθαίνουν παγκόσμια ετησίως από τροχαία και περίπου 20-50 εκατομμύρια τραυματίζονται αλλά όχι θανάσιμα. Η χώρα μας που συγκαταλέγεται στις χώρες με υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα εμφανίζει μέτριο έως και χαμηλό ποσοστό θνησιμότητας από τροχαία, το οποίο είναι 149 άνθρωποι ανά εκατομμύριο πληθυσμού, ποσοστό που μεταφράζεται σε περίπου 1657 θανάτους ετησίως σε πληθυσμό 11 146 918 κατοίκων. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), η Ελλάδα σε κλίμακα από το 0 μέχρι το 10 βαθμολογείται λίγο πάνω από τον μέσο όρο όσον αφορά την εφαρμογή των νόμων για τα όρια ταχύτητας (6), για την οδήγηση υπό επήρεια αλκοόλ (7), για το κράνος (7) και για τις ζώνες ασφαλείας (7). Τα στοιχεία αυτά, συγκριτικά με τα στοιχεία άλλων χωρών, κατατάσσουν την Ελλάδα (χωρίς να υπάρχει επίσημη κατάταξη από τον ΠΟΥ) σε λίγο καλύτερη θέση από αρκετές χώρες εκτός Ευρώπης, αλλά και σε πολύ χειρότερη θέση από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως είναι η Βρετανία με 54 θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκους, η Γαλλία με 75 θανάτους και η Γερμανία με 0,6 θανάτους επίσης στον ίδιο πληθυσμό αναφοράς. Τους περισσότερους σε απόλυτο αριθμό θανάτους ετησίως παρουσιάζει η Ινδία, όπου περίπου 105 725 άνθρωποι χάνουν την ζωή τους τον χρόνο από τροχαία! Φυσικά ο αριθμός των θανάτων ανά εκατομμύριο κατοίκους στην Ινδία, η οποία κατατάσσεται στις χώρες με χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα, ανέρχεται σε 168 και δεν είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν της Ελλάδας, καθώς ο πληθυσμός της Ινδίας ανέρχεται σε 1 169 015 509 - περίπου 1,2 δισεκατομμύρια - κατοίκους! Από την άλλη η Ερυθραία είναι η χώρα με τους περισσότερους θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκους, καθώς σε αυτό το ποσοστό πληθυσμού σημειώνονται 480 θάνατοι. Στην αρνητική κατάταξη αυτή ακολουθούν τα Νησιά Κουκ, όπου σημειώνονται 4,5 θάνατοι ανά εκατομμύριο κατοίκους, η Αίγυπτος με 416 θανάτους και η Λιβύη με 405 νεκρούς στο ίδιο ποσοστό πληθυσμού.Ειδική θέση στην έρευνα του ΠΟΥ καταλαμβάνει το Αφγανιστάν, όπου, παρά τον πόλεμο που μαίνεται, φαίνεται ότι οι νόμοι για το όριο ταχύτητας (50 χλμ. την ώρα) και για τον περιορισμό της οδήγησης υπό επήρεια αλκοόλ εφαρμόζεται από όλους, καθώς η χώρα έλαβε καθαρό 10 στις εν λόγω βαθμολογήσεις! Παρά ταύτα όμως υπολογίζεται ότι στο Αφγανιστάν σημειώνονται 390 θάνατοι από τροχαία ανά εκατομμύριο κατοίκους. Εντύπωση προκαλεί τέλος το γεγονός ότι οι ΗΠΑ, η χώρα με τα περισσότερα αυτοκίνητα εμφανίζει σχετικά μικρό αριθμό απωλειών, μόλις 139 νεκρούς ανά εκατομμύριο κατοίκους (δες εδώ). Το ίδιο ποσοστό εμφανίζεται και στην Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν και τη Σρι Λάνκα.

«Οδηγίες διδασκαλίας φυσικής γυμνασίου»: Κάθε πέρσι και καλύτερα

Διαβάζοντας τις φετινές και τις περσινές Οδηγίες για τη διδασκαλία των Μαθημάτων των Α΄, Β΄ και Γ΄ τάξεων Ημερήσιου και Εσπερινού Γυμνασίου αυτές που αφορούν τη Φυσική γυμνασίου, έκανα κάποιες συγκρίσεις και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι …κάθε πέρσι και καλύτερα! Έτσι, στις περσινές Οδηγίες για τη διδασκαλία των Μαθημάτων κτλ. - πράξη 26/2008 του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Π.Ι.)- για το μάθημα της Φυσικής στη Β΄ τάξη γυμνασίου δινόταν ένας λίγο-πολύ ενδεικτικός προγραμματισμός 46 διδ. ωρών με κάποιες επισημάνσεις για ορισμένα θέματα στις Ενότητες 2.1- 2-4 και 3.1-3.7. Στις φετινές Οδηγίες για τη διδασκαλία των Μαθημάτων κτλ. (πράξη 11/2009 του Π.Ι.) δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Γιατί άραγε; Λες και έγιναν τοοόσο κατανοητά πλέον τα διαλαμβανόμενα στα αντίστοιχα κεφάλαια για τους 14χρονους μαθητές…Εκτός κι αν η αξιολόγηση του αντίστοιχου βιβλίου (που δεν έγινε) έδωσε αντίθετα αποτελέσματα… Επίσης, πέρυσι, υπήρχε εν κατακλείδι η οδηγία- προτροπή:
- Ο αριθμός των ασκήσεων που θα δοθούν για επίλυση να είναι περιορισμένος.
- Οι ασκήσεις που θα δίδονται για επίλυση να είναι πολύ απλές.
- Ασκήσεις ή ερωτήσεις που περιλαμβάνονται στο βιβλίο και κατά την άποψη του διδάσκοντος είναι αυξημένης δυσκολίας, να παραλειφθούν.
Φέτος δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Μήπως και διαμαρτυρήθηκαν τα αγοραία «βοηθήματα»;
Τέλος, από την επόμενη σχολική χρονιά οι μαθητές της Β΄ τάξης θα έχουν laptop και υποθέτω ότι θα έλθει η σχετική οδηγία για τη διδασκαλία του εκπαιδευτικού λογισμικού Φυσικής β΄-γ΄γυμνασίου (που έχει αποσταλεί από το Π.Ι. στα σχολεία από πέρσι). Έλα όμως που στο συγκεκριμένο λογισμικό από την ύλη της Β΄ τάξης περιλαμβάνονται μόνο τα κεφάλαια της Θερμότητας (συν μια “ιδέα” Πίεση).Επίσης, είναι γνωστό ότι τα κεφάλαια της Ενότητας 2 δε διδάσκονται (δεν επαρκεί ο χρόνος) στα περισσότερα σχολεία. Μήπως, λοιπόν, είναι ευκαιρία κάποιοι να ξανασκεφτούν το θέμα «πρόγραμμα σπουδών φυσικής Β΄ γυμνασίου» και η διδασκαλία στην Β΄ τάξη να ξεκινά με τη Θερμότητα και να ακολουθεί η Μηχανική; Σχετική μου επιστολή με την πρόταση αυτή προς το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο φαίνεται ότι …παράπεσε, μια κι ούτε απάντησης αξιώθηκα…Και, μην το ξεχάσω, δεν είδα κάποια μνεία για τις εργαστηριακές ασκήσεις, φέτος και πέρσι (όπως φαίνεται το έργο έχει αφεθεί στις εγκυκλίους του Υπουργείου και στην «κατάργηση» των εργαστηριακών Οδηγών).Για να γίνει κατανοητό το αλαλούμ που επικρατεί στο «πώς πρέπει να διδάξω στην τάξη μου», ο εκπαιδευτικός για τη διδασκαλία του κάθε μαθήματος διαθέτει: το Αναλυτικό Πρόγραμμα (ΔΕΠΠΣ/ΑΠΣ) του μαθήματος, την (ετήσια) εγκύκλιο «Οδηγίες για τη διδασκαλία των Μαθημάτων κτλ.» του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, το εγχειρίδιο Οδηγίες για τη Διδακτέα Ύλη και τη Διδασκαλία των Μαθημάτων στο Γυμνάσιο και στο Γενικό Λύκειο κατά το Σχολικό Έτος…. Τεύχος Γ’ , πάλι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (!), τις προτάσεις της συγγραφικής ομάδας στο Βιβλίο του Καθηγητή και τέλος, εγώ διδάσκω …όπως νομίζω στην τάξη μου, μια και «ο καθηγητής γράφει το δικό του βιβλίο [διδάσκοντας] στην τάξη»! Άραγε τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε ή νάχουμε να ασχολούμαστε και ο καιρός να περνά;Μια ιδέα για το τι επικρατεί ως προς τις Οδηγίες κτλ. του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και περί α-προγραμμάτιστου προγραμματισμού, μπορείτε να δείτε εδώ.

Aν οι δάσκαλοι έπαιρναν μισθούς τραπεζιτών…

Αν οι δάσκαλοι αμείβονταν με μισθούς τραπεζιτών, θα ελάμβαναν τα παιδιά καλύτερη εκπαίδευση; Σε αυτό ακριβώς το ερώτημα φιλοδοξεί να απαντήσει ένα πρωτοποριακό πείραμα που αρχίζει μαζί με τη νέα σχολική χρονιά στη Νέα Υόρκη (δες εδώ). Oι ετήσιες απολαβές των οκτώ δασκάλων που θα αναλάβουν να διδάξουν τα 120 παιδιά της Γ΄ τάξης του Δημοτικού στο σχολείο ΤΕΡ (Τhe Εquity Ρroject, Σχέδιο Δικαιοσύνη) του Ουάσιγκτον Χάιτς, μιας μη προνομιούχου γειτονιάς του Μανχάταν, θα είναι 125 000 δολάρια - πέραν αυτών, όμως, υπάρχουν ετήσια μπόνους που φτάνουν ακόμα και τα 25 000 δολάρια, άριστη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, συνταξιοδοτικά οφέλη καθώς και η δυνατότητα 12μηνης άδειας άνευ αποδοχών κάθε πέντε χρόνια. Όλα αυτά, την ώρα που ο μέσος ετήσιος μισθός ενός δασκάλου στις ΗΠΑ είναι μόλις 40 412 δολάρια. Πρόκειται για ένα μοναδικό σχολείο, ένα μοναδικό πείραμα στο οποίο θέτουν τις ελπίδες τους οι ειδικοί, ώστε να απαντηθεί ένα φλέγον ερώτημα: οι καλύτερες αμοιβές για τους δασκάλους ισοδυναμούν με καλύτερη εκπαίδευση για τους μαθητές; Πίσω από το ΤΕΡ βρίσκεται ο 32χρονος Ζέκε Βάντερχεκ, ένας πρώην δάσκαλος.«Ήταν απολύτως προφανές πως υπήρχαν σπουδαίοι δάσκαλοι και πολύ μέτριοι δάσκαλοι», λέει. «Αν βάλεις τα ίδια παιδιά στις τάξεις διαφορετικών δασκάλων, θα έχεις εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα». Ας αναμένουμε το αποτέλεσμα του «πειράματος» λοιπόν…Πάντως, αν το πείραμα γινόταν στη χώρα μας , όπως αναγνώτης –εκπαιδευτικός εύστοχα σχολιάζει στην εφημερίδα, «λίγοι θα θέλουν και μόνο αυτοί που δεν έχουν ακόμα σαπίσει από το δημοσιο-υπαλληλίκι...Θα προτιμάνε να συνεχίσουν όπως είναι στο σχολείο και να βγάζουν πολύ περισσότερα από τα ιδιαίτερα τα απογεύματα...».

Καταιγίδα, με το χτύπημα των δακτύλων!

...μια καταπληκτική εκτέλεση των Σλοβένων Perpetuum Jazzile, από το έργο τους Africa.

«Herr Doctor» με διδακτορικό μαϊμού!

Διαβάζω ότι Γερμανοί φοιτητές, με επιδόσεις κάτω του μετρίου, πλήρωναν χιλιάδες ευρώ σε καθηγητές για να αποκτήσουν διδακτορικά διπλώματα. Παράλληλα τουλάχιστον 100 πανεπιστημιακοί ανακρίνονται από εισαγγελείς στην Κολωνία, στο πλαίσιο της έρευνας. Σύμφωνα με το δημοσίευμα οι φοιτητές κατέβαλαν από 4000 ως και 20 000 ευρώ σε εταιρεία συμβουλευτικών υπηρεσιών, η οποία έδινε τα χρήματα σε καθηγητές, ώστε να λάβουν οι πελάτες της τα διπλώματά τους. Όπως έγινε γνωστό από την ανάκριση, οι καθηγητές χρησιμοποιούσαν τα ποσά για να επισκευάσουν τις κατοικίες τους, για την αγορά αυτοκινήτων και για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Η υπόθεση ήρθε στο φως έπειτα από έρευνα που διέταξε ο εισαγγελέας της Κολωνίας στα αρχεία της εταιρείας Scientific Counselling, που έκλεισε πέρυσι. Φαίνεται ότι οι υπεύθυνοι της Scientific Counselling έφερναν εδώ και χρόνια σε επαφή τους διδάσκοντες με τους υποψήφιους διδάκτορες και μεσολαβούσαν για να αποκτήσουν, με το αζημίωτο, τους πολυπόθητους τίτλους. Στη Γερμανία ο τίτλος του δόκτορος έχει τεράστιο κύρος. Όλοι οι κάτοχοι διδακτορικών εξακολουθούν να προσφωνούνται «Ηerr» ή «Frau Doktor». Αυτό μου θυμίζει την περίπτωση συναδέλφου με υψηλή θέση στην εκπαίδευση, πάνε 20 χρόνια τώρα, με διδακτορικό από τη Γερμανία, που όταν, τυχαία, του ζητήθηκε να μεταφράσει δυο αράδες γερμανικά, το παρέπεμψε στις καλένδες…Μην κι εμένα δεν το είχαν προτείνει κάποτε; «Τζάμπα» πράμα ένα διδακτορικό φέρ΄ ειπείν στα παιδαγωγικά ή τη διδακτική, τη φιλοσοφία, τη νομική…Δύσκολο στους τομείς της ιατρικής και των κατασκευών. Πάντα έλεγα και λέω ότι η εκπαίδευση στην Ελλάδα βρίσκεται στο μέσο όρο αυτής των άλλων κρατών-μελών της ΕΕ. Ακόμα και στους μεταπτυχιακούς τίτλους.

Εκλογές και (μαύρη) πραγματικότητα

Από το σημερινό άρθρο του Α. Παπαχελά στην εφ. Καθημερινή- πριν από τη βραδυνή εξαγγελία των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου: «Ο πρωθυπουργός υποτίθεται ότι θα ανακοινώσει σήμερα, ή το αργότερο αύριο, τις οριστικές του αποφάσεις για το αν θα κάνει εκλογές, ανασχηματισμό ή τίποτα. Η κυβέρνηση και το κόμμα βρίσκονται σε κατάσταση νευρικής κρίσης. Η αγορά είναι ανάστατη, γιατί κανείς δεν παίρνει σημαντικές αποφάσεις όταν δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει πολιτικά. Ισχυρά συμφέροντα είναι εξαιρετικά ανήσυχα, γιατί έχουν βολευτεί μια χαρά με το έως τώρα αλλά και το προσεχές μοίρασμα της πίτας. Μια ολόκληρη νομενκλατούρα, που ζει από το κράτος και τους δορυφόρους του, αγωνιά γιατί έχει κάνει τα δικά της business plans και τρέμει με την ιδέα να ψάχνει για δουλειά. To «πράσινο» κομμάτι αυτής της νομενκλατούρας ετοιμάζεται να αναλάβει δράση για να αποδείξει πως στην Ελλάδα υπάρχει θεσμική συνέχεια, κυρίως στα «κόλπα».Υπάρχουν, βεβαίως, και πολλοί που ανησυχούν όχι για τα άμεσα συμφέροντά τους, αλλά για το πού πάει αυτός ο τόπος. Είναι άνθρωποι που δεν φανατίζονται για κανένα κόμμα αλλά και κανέναν πολιτικό ηγέτη και οι οποίοι βρίσκονται σήμερα σε απόγνωση. Διαπιστώνουν ότι ο κ. Καραμανλής με το κόμμα και την κυβέρνηση που έχει, δεν μπορεί να λύσει τα δομικά προβλήματα της χώρας, ακόμη και αν τα ξέρει πια σε βάθος και έχει τις καλύτερες προθέσεις.Οι ίδιοι άνθρωποι αγωνιούν για το αν ο κ. Παπανδρέου ξέρει τι του έρχεται στην οικονομία, στον τομέα της ασφάλειας και δημόσιας τάξης, αλλά και της δημόσιας διοίκησης. Συζητούν συχνά τη δυνατότητα μιας κυβέρνησης συνεργασίας, αλλά φοβούνται πως (α) δεν υπάρχουν ισχυρές προσωπικότητες που θα μπορούσαν να ηγηθούν σε ένα τέτοιο σχήμα και (β) η κοινή γνώμη δεν έχει αντιληφθεί και δεν έχει δημιουργηθεί η απαραίτητη συναίνεση για τις λύσεις των μεγάλων προβλημάτων. Μέσα σε αυτό το σκηνικό αναμένονται οι αποφάσεις του πρωθυπουργού. Ιδεατά κάποιοι θα τον ήθελαν να κυβερνά για όσους μήνες απομένουν, αλλά με την πυγμή και την τρέλα αποφασισμένου που νοιάζεται μόνο για την υστεροφημία του. Η πολιτική, όμως, σπάνια κρύβει τόσο ευχάριστες εκπλήξεις...Προς το παρόν δικαιούμεθα όλοι να κοιτάζουμε πίσω, στο 2004, όταν η Ελλάδα ένιωθε πως μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τις δυσκολότερες προκλήσεις βάζοντας στην άκρη τον κακό της εαυτό. Το φετινό φθινόπωρο μάς βρίσκει σε μια κατάσταση μελαγχολικού προβληματισμού για το πού πάμε και το αν μπαίνουμε σε κάποια περιπέτεια χωρίς ορατό τέλος. Η ζωή όμως και το καμίνι της πολιτικής θα δώσουν τις δικές τους λύσεις, τις οποίες ενδεχομένως δεν μπορούμε καν να φαντασθούμε σήμερα.» Μήπως οι πολιτικές καταστάσεις είναι περισσότρο προβλέψιμες;Μια και το "παιγνίδι" είναι γνωστό (μην και ¨στημένο"...) έχω την εντύπωση ότι ίδια θα λέμε και την επαύριο των εκλογών ή με την εξαγγελία των (μεθ)επόμενων κάποιους μήνες μετά από τις επόμενες…